Ο άνθρωπος του μετρό

———————————————

Με μεγάλη ανυπομονησία αναμένεται η σέντρα του φετινού πρωταθλήματος «Εκλογές 2012», το οποίο φαίνεται πως θα είναι το πιο αμφίρροπο στην ιστορία του θεσμού. Πάμε να δούμε αναλυτικά τις ομάδες που συμμετέχουν και τις φετινές κινήσεις τους στο μεταγραφικό παζάρι:

ΠΑΣΟΚ

Οι προηγούμενοι πρωταθλητές αντιμετωπίζουν αμέτρητα προβλήματα. Πρώτα απ’όλα, φέτος θα απουσιάσουν από το ρόστερ τους πολύτιμες μονάδες, όπως οι Πάγκαλος, Παπαϊωάννου, Β. Παπανδρέου και άλλοι, οι οποίοι αποφάσισαν να κρεμάσουν τα παπούτσια τους και τις μίζες τους, ενώ αρκετοί παίκτες βρήκαν καταφύγιο σε άλλες γειτονικές ομάδες, με πιο κραυγαλέες περιπτώσεις αυτές των Κατσέλη και Καστανίδη, που μεταγράφηκαν ως ελεύθεροι στην Κοινωνική Συμφωνία. Αντίθετα, οργή προκάλεσε στους οπαδούς της ομάδας η μεταγραφή Αγάτσα στη μισητή «αιώνια» αντίπαλο Νέα Δημοκρατία, με εκπρόσωπο της θύρας των φανατικών οπαδών να δηλώνει χαρακτηριστικά «Αγάτσα; Είχαμε εμείς παίκτη με τέτοιο όνομα;». Βέβαια, παρέμειναν βετεράνοι όπως οι Χρυσοχοΐδης, Παπακωνσταντίνου, Λοβέρδος, αλλά και ο μέχρι πρότινος αρχηγός της ομάδας, Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος μετά από μία σειρά κακών εμφανίσεων αναμένεται να μείνει στον πάγκο για πολύ καιρό από τον νέο προπονητή, Ευάγγελο Βενιζέλο. Ωστόσο, τα πράγματα δείχνουν πολύ δύσκολα και η κατάκτηση του πρωταθλήματος μοιάζει με όνειρο απατηλό, στο οποίο δείχνει να πιστεύει μόνο ο Βενιζέλος. Οι οπαδοί γύρισαν την πλάτη στην ομάδα, με αποτέλεσμα να μειωθούν δραματικά οι πωλήσεις εισιτηρίων διαρκείας (παρά την πολύ χαμηλή συμβολική τιμή των 2 ευρώ), κι έτσι η ομάδα δεν μπόρεσε να κάνει μεταγραφές, πλην ελαχίστων, επομένως το βάρος θα πέσει σε νεαρούς παίκτες όπως ο Αντώνης Λιάρος, που προωθήθηκε από το «φυτώριο» του ΠΑΣΟΚ, το Mega. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το σκάνδαλο στο οποίο φέρεται να εμπλέκεται ο ζωντανός θρύλος της ομάδας, Άκης Τσοχατζόπουλος, έχει επηρεάσει αρνητικά την ψυχολογία της ομάδας, που φαίνεται ότι θα βολευτεί με τη δεύτερη θέση, ελπίζοντας ότι στα πλέι-οφ θα καταφέρει να κατακτήσει την κορυφή.

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια είναι φέτος η Νέα Δημοκρατία, που βλέπει τον «αιώνιο» αντίπαλό της να αποδυναμώνεται όλο και περισσότερο, ενώ η ίδια ενισχύθηκε σημαντικά. Η ψυχολογία των οπαδών ανέβηκε με την «κλοπή» της Αγάτσα μέσα από τα χέρια του ΠΑΣΟΚ, όμως έφτασε πραγματικά στα ύψη με τις δύο μεγάλες μεταγραφές που έγιναν από το ΛΑΟΣ: Το δεξί εξτρέμ Άδωνι Γεωργιάδη και τον «τσεκουράτο» κόφτη Μάκη Βορίδη, που αναμένεται να βοηθήσουν σημαντικά τους «γαλάζιους». Σημαντική και η παρουσία του επιθετικού Μανώλη Μαυρομάτη, που συνηθίζει να ξεχύνεται στην επίθεση σαν εμετός, ενώ αμφιβολίες εκφράζονται για τη φυσική κατάσταση του νεοαποκτηθέντος Ρένου Χαραλαμπίδη, αφού είναι γνωστό ότι καπνίζει «Φτηνά Τσιγάρα», αλλά και του πάλαι ποτέ αρχηγού της ομάδας Κώστα Καραμανλή, που φημολογείται ότι επέστρεψε από τις διακοπές του Πάσχα με περιττά κιλά. Αντίθετα, αρκετοί αναπληρωματικοί παίκτες παραχωρήθηκαν σε τοπικές ομάδες, όπως το ΛΑΟΣ και η Δημοκρατική Συμμαχία, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει το εντυπωσιακό βάθος πάγκου που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια. Σύγχυση προκάλεσε, εξάλλου, και η πρόθεση του προπονητή Αντώνη Σαμαρά να εντάξει στο δυναμικό της ομάδας τον Γιώργο Συμπιλίδη, με αυτογκόλ του οποίου η Νέα Δημοκρατία έχασε το πρωτάθλημα το 1993, κάτι που οι οπαδοί της ομάδας δεν έχουν ακόμα ξεχάσει και αντέδρασαν έντονα, με αποτέλεσμα ο Σαμαράς να αναγκαστεί να αλλάξει γνώμη (κάτι που κάνει εξαιρετικά σπάνια). Στόχος της Νέας Δημοκρατίας φέτος είναι η πρωτιά με μεγάλη διαφορά, ώστε να μη χρειαστούν πλέι-οφ και διακινδυνεύσει να μοιραστεί την κορυφή μαζί με το ΠΑΣΟΚ ή/και με κάποια άλλη ομάδα.

ΚΚΕ

Οι «κόκκινοι» του Περισσού στηρίζονται και φέτος στην ίδια επιτυχημένη ομάδα που τους έφερε στην τρίτη θέση το 2009. Και το 2007. Και το 2004. Και το 2000. Και το 1996. Πρόκειται για την παραδοσιακά πιο σταθερή ομάδα του πρωταθλήματος, η οποία βασίζεται στους νεαρούς παίκτες που βγαίνουν από τα «τσικό» της ΚΝΕ, αλλά και στους μπαρουτοκαπνισμένους βετεράνους που έχουν φάει τα γήπεδα με το κουτάλι. Πολλοί κατηγορούν το ΚΚΕ για τον παλιομοδίτικο τρόπο παιχνιδιού του, όμως η επί 21 χρόνια τεχνικός της ομάδας, Αλέκα Παπαρήγα, υπερασπίζεται την τακτική της, κατακεραυνώνοντας ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία ότι ευνοούνται τακτικά από τη διαιτησία, με αποτέλεσμα να έχουμε ένα πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων. Στόχος της ομάδας φέτος είναι να διατηρηθεί στην τρίτη θέση, κλείνοντας όσο το δυνατόν περισσότερο την ψαλίδα από τη δεύτερη θέση και προσπερνώντας τον μισητό αντίπαλό της, ΣΥΡΙΖΑ.

ΣΥΡΙΖΑ

Αισιοδοξία επικρατεί στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ για το φετινό πρωτάθλημα, καθώς μπορεί να μην έγιναν ηχηρές μεταγραφές, όμως τα προγνωστικά λένε ότι έχει καλές πιθανότητες να κατακτήσει την τρίτη θέση της βαθμολογίας, για πρώτη φορά μετά από δύο δεκαετίες. Ο προπονητής Αλέξης Τσίπρας επέλεξε για αρχηγό της ομάδας τον βετεράνο Μανώλη Γλέζο (αν και είναι αμφίβολο το πώς θα χειριστεί ο Τσίπρας έναν ποδοσφαιριστή που είναι μεγαλύτερος από αυτόν σε ηλικία), ενώ αποκτήθηκαν ακόμα η Σοφία Σακοράφα (από το ΠΑΣΟΚ) και ο Γιώργος Βαρεμένος (που φέρει το προσωνύμιο «ο μύγας»). Αντίθετα, την τελευταια στιγμή χάλασε η μεταγραφή του γυρολόγου των γηπέδων, Βασίλη Παϊτέρη (έχει αγωνιστεί στο παρελθόν σε Νέα Δημοκρατία, Πολιτική Άνοιξη και ΔΗΚΚΙ), όπως και αυτή του Γιάννη Δημαρά, που μετά από έντονο «φλερτ» με την ομάδα του Αλέξη Τσίπρα προτίμησε τελικά να αγωνιστεί στους Ανεξάρτητους Έλληνες. Εντύπωση προκάλεσε πάντως το κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ για συγχώνευση της ομάδας με το ΚΚΕ και τη Δημοκρατική Αριστερά, ώστε να σχηματιστεί ένας ισχυρός αντίπαλος για τους δύο «αιώνιους» πρωταθλητές, μία πρόταση που ωστόσο δεν ευοδώθηκε ποτέ.

ΛΑΟΣ

Με πολλές αλλαγές θα παραταχθεί φέτος το ΛΑΟΣ, το προφίλ του οποίου πληγώθηκε ανεπανόρθωτα από τις αποχωρήσεις των Γεωργιάδη και Βορίδη, με αποτέλεσμα ο προπονητής Γιώργος Καρατζαφέρης να κινηθεί δυναμικά στη μεταγραφική αγορά, ώστε να βρει άξιους αντικαταστάτες τους. Έτσι, στο ρόστερ του ΛΑΟΣ προστέθηκαν ο μέσος Γιώργος Κύρτσος, η πληθωρική στόπερ Βάνα Μπάρμπα (αναμένεται να «δέσει» με τον άλλο κεντρικό αμυντικό της ομάδας, τον Γιώργο Ανατολάκη), ο πλάγιος χαφ Γιάννης Παπαμιχαήλ (που διακρίνεται για το ταλέντο του να παίζει στη γραμμή, όμως στιγματίστηκε στο παρελθόν όταν πιάστηκε ντοπέ), το δεξί εξτρέμ Λεωνίδας Γεωργιάδης (που αντικαθιστά τον αδελφό του, Άδωνι), ο killer επιθετικός Παπατσάκαλος και η Αλίκη Αρβανιτίδη, η μεταγραφή της οποίας αναμένεται να προσελκύσει πολύ κόσμο στο γήπεδο – αναμένονται τουλάχιστον 500 ξώγαμα του συζύγου της στις εξέδρες. Η ενίσχυση των ανταγωνιστικών ομάδων του ΛΑΟΣ κάνει πιο δύσκολο το έργο της παραμονής του στην κατηγορία, όμως ο Καρατζαφέρης ελπίζει πως και αυτή τη φορά θα διαψεύσει τα προγνωστικά και η ομάδα θα τερματίσει πιο ψηλά απ’όσο αναμένεται.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Μία από τις νεοφώτιστες ομάδες του πρωταθλήματος, φαίνεται να μπαίνει πολύ δυνατά στη φετινή χρονιά, με τα προγνωστικά να τη φέρνουν ακόμα και στην τρίτη θέση! Με προπονητή τον Φώτη Κουβέλη (πρώην παίκτη του ΣΥΡΙΖΑ), η Δημοκρατική Αριστερά είναι εξαιρετικά φιλόδοξη, καθώς αποτελείται από πολλούς μέχρι πρότινος παίκτες του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι έψαχναν ένα καλύτερο συμβόλαιο, ενώ σημαντική είναι και η παρουσία του αμυντικού Γρηγόρη Ψαριανού (πρώην παίκτη του ΣΥΡΙΖΑ), που φημίζεται για τα δολοφονικά του τάκλιν. Αίσθηση προκάλεσε ακόμα η μεταγραφή της Μαρίας Ρεπούση, που παλιότερα είχε αγωνιστεί στο ΠΑΣΟΚ και είχε αντιμετωπίσει την πανελλήνια κατακραυγή όταν χαρακτήρισε την τραγωδία της Θύρας 7 «συνωστισμό». Ωστόσο, το μεγάλο όνομα της ομάδας είναι ο Γιάννης Μπέζος, ο οποίος αναφερόμενος στην ψυχολογία της ομάδας δήλωσε ότι όλοι είναι «Ευτυχισμένοι Μαζί», ενώ σχετικά με τις δύο μεγάλες ομάδες τόνισε ότι πρόκειται για «Κλινική Περίπτωση» και «Απατεώνες και Τζέντλεμεν». Από τα πρώτα φιλικά, η Δημοκρατική Αριστερά φαίνεται πως είναι μία αργή αλλά αποτελεσματική ομάδα, που «υπνωτίζει» τους αντιπάλους με το παιχνίδι της (και τα διαφημιστικά σποτ της).

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Άλλη μία νεοφώτιστη, αλλά εξαιρετικά φιλόδοξη, ομάδα, την οποία έστησε ο Πάνος Καμένος με σκοπό να πλασαριστεί στην τρίτη θέση πίσω από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ή και ακόμα παραπάνω. Ήδη έχει δημιουργηθεί η ομάδα νέων, που φέρει το όνομα «Καμένα Βούρλα», ενώ πολλοί από τους «ενδεκαδάτους» παίκτες της ομάδας έχουν εμπειρία από μεγάλες ομάδες, όπως η Έλενα Κουντουρά (Νέα Δημοκρατία), ο Γιάννης Μανώλης (Νέα Δημοκρατία), ο Παύλος Χαϊκάλης (Πολιτική Άνοιξη) και ο Γιάννης Δημαράς (ΠΑΣΟΚ), τον οποίο μάλιστα ο Πάνος Καμένος «έκλεψε» μέσα από τα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ. Μεγάλη μεταγραφή αποτελεί επίσης και αυτή του Τέρενς Κουικ από το ερασιτεχνικό σωματείο Kontra, όπως και αυτή του σέντερ φορ Τσελέντη, ο οποίος προκαλεί «σεισμό» στις αντίπαλες άμυνες. Το μόνο βέβαιο είναι ότι πρόκειται για μία ομάδα που είναι ικανή να κάνει «ζημιές» σε όποιον την υποτιμήσει, καίτοι νεοφώτιστη. Εκτός, βέβαια, κι αν συνεχίσουν να ψεκάζουν τους παίκτες της.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

Για την παραμονή της στην κατηγορία θα παλέψει η επίσης νεοφώτιστη Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη, και τα προγνωστικά δείχνουν ότι δύσκολα θα τα καταφέρει. Όσο κι αν ενισχύθηκε με τους βετεράνους Ντανιέλ Μπατίστα, Γιώτη Τσαλουχίδη και Νεκτάριο Σφυράκη (ειδικά αυτόν), αλλά και με αρκετούς πρώην παίκτες της Νέας Δημοκρατίας που έμειναν ελεύθεροι, δε φαίνεται να συγκινεί ούτε τους φιλάθλους, αλλά ούτε και τους μπουκμέικερς. Η Μπακογιάννη, επί χρόνια βασική και αναντικατάστατη στην ενδεκάδα της Νέας Δημοκρατίας, φαίνεται να τα βρίσκει σκούρα στο ξεκίνημα της προπονητικής της καριέρας, και το μελλον δείχνει μάλλον ζοφερό για την ομάδα.

ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΟΜΑΔΕΣ

Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν πραγματοποίησαν ηχηρές μεταγραφές, ούτε έχουν κάποιο συγκεκριμένο σύστημα τακτικής για να φτάσουν στη νίκη. Μπορούν όμως να υπερηφανεύονται ότι έχουν τον πιο υγιή και καλοκουρεμένο χλοοτάπητα της κατηγορίας.

Η Κοινωνική Συμφωνία, μία ομάδα που προέκυψε από τους μέχρι πρότινος παίκτες του ΠΑΣΟΚ Λούκα Κατσέλη και Χάρη Καστανίδη, δεν έχει ιδιαίτερες ελπίδες να πρωταγωνιστήσει στο πρωτάθλημα, έχει όμως στις τάξεις της τον μεγάλο Κώστα Μπίγαλη, που αναμένεται να της γράψει έναν ποπ ύμνο, καλύτερο από κάθε άλλο ύμνο ομάδας.

Η Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία είναι η ομάδα-μυστήριο του φετινού πρωταθλήματος. Ήταν πάντως η πρώτη από όλες τις ομάδες που ζήτησε μέσω τηλεοπτικού σποτ την υποστήριξη των οπαδών της, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν άμεσα. Και οι τρεις.

Οι Έλληνες Οικολόγοι του εκκεντρικού προπονητή Δημοσθένη Βεργή έκαναν το «μπαμ» με τη μεταγραφή της διεθνούς φήμης σταρ Τζούλιας Αλεξανδράτου. Κρίμα βέβαια που δεν έχει ιδέα από ποδόσφαιρο. Ή από πολιτική. Ή από οτιδήποτε.

Η Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη συμμετέχει και φέτος στο πρωτάθλημα, παρά το γεγονός ότι κάθε χρόνο τερματίζει στις τελευταίες θέσεις, κάτι που ο προπονητής της ομάδας αποδίδει ΣΤΟΥΣ ΑΡΚΟΥΔΕΗΔΕΣ, ΤΟΥΣ ΑΛΗΤΕΣ, ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ.

Μεγάλη έκπληξη προκάλεσε η είδηση-βόμβα της συγχώνευσης του ΚΚΕ Μ-Λ με το Μ-Λ ΚΚΕ, ειδικά στο 90% των φιλάθλων που τόσο καιρό πίστευε ότι τόσα χρόνια επρόκειτο για την ίδια ομάδα και η αναφορά της δύο φορές στη βαθμολογία οφειλόταν σε τυπογραφικό λάθος.

Για πρώτη φορά φέτος θα συμμετάσχει στο πρωτάθλημα και η ομάδα Κίνημα Δεν Πληρώνω, όμως η λογική λέει ότι δεν θα τα πάει και τόσο καλά, καθώς οι παίκτες της είναι απλήρωτοι εδώ και μήνες.

Η Ανεξάρτητη Ανανεωτική Αριστερά, Ανανεωτική Δεξιά, Ανανεωτικό ΠΑΣΟΚ, Ανανεωτική Νέα Δημοκρατία, Όχι στον Πόλεμο, Κόμμα Επιχείρηση Χαρίζω Οικόπεδα, Χαρίζω Χρέη, Σώζω Ζωές, Παναγροτικό Εργατικό Κίνημα Ελλάδος έχει τόσο μεγάλο όνομα, που δε μένει χώρος για να σχολιάσουμε οτιδήποτε άλλο.

Αγαπητέ χρυσαυγίτη,

απευθύνομαι σε σένα που για πρώτη φορά σε αυτές τις εκλογές σκοπεύεις να ψηφίσεις Χρυσή Αυγή. Αν έχεις ψηφίσει και στο παρελθόν Χρυσή Αυγή, τότε δεν απευθύνομαι σε σένα. Θα ήταν χαμένη υπόθεση, γιατί σημαίνει ότι είσαι συνειδητά χρυσαυγίτης, και άρα υποστηρικτής των νεοναζί. Αν όμως για πρώτη φορά φέτος σκέφτεσαι την ψήφο στην Χρυσή Αυγή, απευθύνομαι σε σένα.

Βέβαια, θα μου πεις, αν απευθύνομαι σε σένα που δεν έχεις ψηφίσει ποτέ Χρυσή Αυγή, τότε γιατί σε αποκαλώ «Χρυσαυγίτη»; Σε αποκαλώ έτσι για να το συνηθίσεις. Γιατί αν τελικά όντως ρίξεις εκεί την ψήφο σου, θα έχω κάθε δικαίωμα να σε λέω χρυσαυγίτη. Όπως κι εσύ, κι εγώ, και όλος ο κόσμος έχει δικαίωμα να αποκαλεί απαξιωτικά «πασόκο» οποιονδήποτε ψήφισε ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογές, έτσι κι εγώ θα σε αποκαλώ χρυσαυγίτη. Δεν ξέρω αν σου αρέσει ή όχι. Ελπίζω να μη σου αρέσει.

Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνω τους λόγους που σε ωθούν σε αυτήν την απόφαση. Ναι, ξέρω. Φοβάσαι. Νιώθεις ότι απειλείσαι από παντού. Νιώθεις απογοητευμένος, παρατημένος στην τύχη σου, μόνος και τρομαγμένος, αβοήθητος. Από τα κόμματα, από τα ΜΜΕ, από τους συνανθρώπους σου, από όλους. Και αντιδράς σε όλα αυτά απερίσκεπτα. Και λες «θα ψηφίσω Χρυσή Αυγή να ξεβρωμίσει ο τόπος».

Μα από ποιον να ξεβρωμίσει ο τόπος; Οι μετανάστες είναι το πρόβλημά σου; Το ΑΛΗΘΙΝΟ σου πρόβλημα είναι οι μετανάστες; Για ξανασκέψου το. Το πραγματικό σου πρόβλημα είναι ο μισθός σου που πετσοκόβεται (όχι από τους μετανάστες). Η σύνταξή σου που όλο και μειώνεται (όχι από τους μετανάστες). Οι δυσβάσταχτοι φόροι και τα άδικα χαράτσια που πληρώνεις (όχι για τους μετανάστες). Οι δουλειές που δεν υπάρχουν (όχι επειδή σου τις παίρνουν οι μετανάστες). Και μέσα σε όλα αυτά, κάπου στη μέση της λίστας όλων όσων σου φταίνε, θα βρεις και τους μετανάστες. Γιατί λοιπόν εσύ το βάζεις στην κορυφή της λίστας σου; Εσύ ο ίδιος, που λες ότι θες να τιμωρήσεις αυτούς που σε φέρανε ως εδώ, γιατί κάνεις σημαία σου το μεταναστευτικό πρόβλημα; Αυτοί σε φέρανε ως εδώ; Ε, δε νομίζω.

Αν θες να τιμωρήσεις αυτούς που φταίνε για όσα συμβαίνουν γύρω σου, υπάρχουν πολύ καλύτερες λύσεις. Στην πραγματικότητα, οτιδήποτε θα ήταν καλύτερο από την ψήφο σε ένα κόμμα απροκάλυπτα φιλοναζιστικό. Λες ότι θα ψηφίσεις Χρυσή Αυγή. Ξέρεις τι πρεσβεύει η Χρυσή Αυγή; Έχεις ακούσει τα «κατορθώματά» της; Είσαι περήφανος γι’αυτά; Θες κι εσύ να γίνεις μέλος μίας εγκληματικής οργάνωσης; Αν απάντησες «ναι» στις τρεις αυτές ερωτήσεις, τότε αυτό το γράμμα δε σε αφορά. Μπορείς να σταματήσεις να το διαβάζεις και να πας να δείρεις κανέναν Πακιστανό. Και σε ευχαριστώ για το χρόνο σου. Αν όμως έστω και σε μία απάντησες «όχι», συνέχισε.

Ξέρεις κάτι; Δεν τα λέω για μένα όλα αυτά. Εγώ θα ψηφίσω αυτό που με εκφράζει και δε θα το επιβάλω σε κανέναν. Κι εσύ το ίδιο θέλω να κάνεις, όχι για μένα, αλλά για σένα και την κοινωνία που ζεις, ως άνθρωπος και πολίτης. Δε θέλω να σε πείσω να ψηφίσεις κάτι που δε θέλεις. Θέλω να σε πείσω να μην ψηφίσεις κάτι που στην πραγματικότητα δεν θέλεις, και αναπόφευκτα θα μετανιώσεις. Γιατί νομίζω ότι κατά βάθος δεν είσαι νεοναζί. Ίσως δεν είσαι καν ακροδεξιός. Πιθανότατα στις προηγούμενες εκλογές ψήφισες ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, ακόμα και ΣΥΡΙΖΑ ή ΚΚΕ. Πιθανότατα δε θα έπαιρνες μια ωραία πρωία ένα λοστάρι από το σπίτι σου με σκοπό να ξυλοφορτώσεις όποιον είναι πιο μελαμψός από το μέσο όρο. Πιθανότατα νιώθεις αηδία όταν βλέπεις κάποιον να χαιρετάει ναζιστικά ή όταν βλέπεις τη ναζιστική σβάστικα. Αν ισχύουν αυτά για σένα, τότε γιατί να ψηφίσεις ένα τέτοιο κόμμα;

Δε θέλω να σου αλλάξω γνώμη. Δεν έχω δικαίωμα να το κάνω, άλλωστε. Θέλω να σε βάλω σε σκέψεις, απλά. Να σκεφτείς πολύ καλά πριν τελικά ρίξεις την ψήφο σου εκεί. Σκέψου. Ίσως αν σκεφτόμασταν περισσότερο σαν ψηφοφόροι, να είχαμε αποφύγει όλα αυτά τα δεινά. Ίσως αν ήμασταν καλύτεροι ψηφοφόροι να είχαμε και καλύτερους πολιτικούς. Ίσως αν ψάχναμε τα πάντα (και εννοώ ΤΑ ΠΑΝΤΑ) πριν καταλήξουμε στο πού θα δώσουμε την ψήφο μας να ήταν όλα διαφορετικά. Σκέψου, λοιπόν, αν το έχεις κάνει εσύ αυτό μέχρι σήμερα, και αν δεν το έχεις κάνει, σκέψου μήπως ήρθε η ώρα να το κάνεις. Αν, πάλι, το έχεις κάνει και θεωρείς ότι και φέτος κατόπιν ωρίμου σκέψεως κατέληξες στη Χρυσή Αυγή, δεν μπορώ να σου πω τίποτα, παρά μόνο να σου γράψω με μαύρο μαρκαδόρο στον καθρέφτη σου «καλωσήρθες στον κόσμο του μίσους».

Σου εύχομαι να μην ψηφίσεις κάτι που στο μέλλον θα μετανιώσεις, κι εσύ και οι γύρω σου.

Φιλικά,

Ένας συμπολίτης σου

(ή αλλιώς, πώς θα «χτυπούσαν» τον Χριστό οι πολιτικοί του αντίπαλοι, αν κατέβαινε υποψήφιος στις εκλογές)

1. «Ο κ. Χριστός συνηθίζει να μας υπενθυμίζει κάθε τόσο ότι είναι ο «Υιός του Θεού». Εξαιτίας τέτοιων φαινομένων οικογενειοκρατίας έχει φτάσει ο τόπος σε αυτό το σημείο! Ψήφος στον Χριστό σημαίνει ψήφος εμπιστοσύνης στο φαύλο σύστημα που δημιούργησε ο πατέρας του!»

2. «Ακούσαμε όλοι τον κ. Χριστό να αναφέρει χθες πως όταν σε χτυπάνε στο ένα μάγουλο πρέπει να γυρίζεις και το άλλο. Και σας ερωτώ: Μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτόν τον άνθρωπο για να διαφυλάξει τα σύνορα της χώρας και να αντιμετωπίσει τον επεκτατισμό των γειτονικών χωρών;»

3. «Δεν έχουμε ακόμα λάβει καμία σαφή απάντηση από τον κ. Χριστό για το μεγάλο σκάνδαλο των 30 αργυρίων που βρέθηκαν στον λογαριασμό του τομεάρχη Οικονομικών του κόμματός του, κ. Ισκαριώτη. Έτσι θα κυβερνήσετε κ. Χριστέ; Με μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα;»

4. «Ας μας πει λοιπόν ο κ. Χριστός για τον Μυστικό Δείπνο του με τους καναλάρχες και όσα συμφωνήθηκαν εκεί για την επικοινωνιακή προώθηση της υποψηφιότητάς του. Γιατί τα κρατάτε κρυφά από το λαό αυτά; Ντρέπεστε;»

5. «Και μη νομίζετε, κ. Χριστέ, ότι θα ξεγελάσετε το λαό με κολπάκια όπως η ανάσταση του Λαζάρου. Ο λαός δεν πείθεται με τέτοια επικοινωνιακά τρυκ, θέλει πραγματικές λύσεις στα πραγματικά του προβλήματα.»

6. «Με ποιο δικαίωμα ο κ. Χριστός έδιωξε τους μικροπωλητές έξω από τον ναό της Μητρόπολης; Ποιος νομίζει ότι είναι τέλος πάντων ο κ. Χριστός; Ή μήπως αυτή είναι η μεταναστευτική πολιτική του; Αυτό που συνέβη αποτελεί ντροπή για τη χώρα, ντροπή για τη δημοκρατία!»

7. «Η κοινή γνώμη, όμως, έχει ήδη δώσει τις απαντήσεις της. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις, ο κ. Βαραββάς φαίνεται να προηγείται ως καταλληλότερος με μεγάλη διαφορά από τον κ. Χριστό. Ο λαός ξέρει τι είναι καλύτερο γι’αυτόν.»

8. «Πρόσφατα, ο μοναχός Εφραίμ αποκάλυψε ότι η αποφυλάκισή του ήταν θαύμα της Παναγίας. Πώς ανέχεστε, κ. Χριστέ, μία τέτοια ξεδιάντροπη παρέμβαση της μητέρας σας στη Δικαιοσύνη;»

9. «Δεν μπορεί ο κ. Χριστός να δηλώνει έκπληκτος με όσα συμβαίνουν στη χώρα τα τελευταία χρόνια. Εδώ ήταν, τα έβλεπε και συμμετείχε σε αυτά. Τι νομίζει, ότι είναι προϊόν παρθενογένεσης;»

10. «Γνωρίζει άραγε ο λαός ότι ο κ. Χριστός είναι ο πιο πλούσιος αρχηγός κόμματος; Γνωρίζει ο λαός ότι είναι ιδιοκτήτης εκατοντάδων εκκλησιών και παρεκκλησίων σε όλη την επικράτεια και πλουτίζει από τα έσοδα που του αποφέρουν χωρίς να αποδίδει φόρους;»

11. «Ξεχνάτε, κ. Χριστέ, πόσες οικογένειες θρήνησαν τα μικρά παιδιά τους εξαιτίας σας από το καθεστώς Ηρώδη; Νομίζετε πως θα το ξεχάσουν έτσι εύκολα αυτό οι ψηφοφόροι κ. Χριστέ;»

12. «Ακούσαμε μετά το αποτέλεσμα των προηγούμενων εκλογών τον κ. Χριστό να ωρύεται «άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»… Αυτή είναι η πολυδιαφημισμένη ηθική του; Να κατηγορεί τους ψηφοφόρους για άγνοια απλά και μόνο επειδή δεν κέρδισε ο ίδιος;»

13. «Τι έχετε να πείτε, κ. Χριστέ, σε αυτούς που σας προσάπτουν ότι επιμένετε να θεωρείτε στέλεχος του κόμματός σας τον κ. Πέτρο, παρά το γεγονός ότι σας έχει ήδη αρνηθεί τρεις φορές, χωρίς να τον διαγράψετε;»

14. «Κουβέντα δε λέει, όμως, ο κ. Χριστός για τις κρατικές επιχορηγήσεις, χάρη στις οποίες το κόμμα του κάνει αυτήν την πλουσιοπάροχη προεκλογική καμπάνια, που μέχρι και μιούζικαλ με τίτλο «Jesus Christ Superstar» περιλαμβάνει…»

15. «Εγώ σας προειδοποιώ πάντως: Αν εκλεγεί πρωθυπουργός ο κ. Χριστός ο τόπος θα γνωρίσει μαρτυρικές μέρες. Σας το υπογράφω. Έτσι, για να μη μου λέτε μετά ότι έγινα μετά Χριστόν προφήτης.»

16. «Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο του κ. Χριστού! Πείνα και ανέχεια παντού! Πέντε χιλιάδες άνθρωποι και να τρέφονται με πέντε φρατζόλες ψωμί και δύο ψάρια!»

17. «Ίσως ο κ. Χριστός θα πρέπει να κοιτάξει τα πραγματικά προβλήματα του ελληνικού λαού, αντί να οργανώνει εντυπωσιακές προεκλογικές φιέστες στο όρος Θαβώρ. Η πραγματική «μεταμόρφωσ绨της ελληνικής κοινωνίας δε θα έρθει με παρτάκια.»

18. «Αντί να μιλάει ξεκάθαρα, με γεγονότα, ο κ. Χριστός προτιμά να κρύβεται πίσω από αινιγματικές παραβολές και δελτία Τύπου. Προφανώς φοβάται να πει την αλήθεια στο λαό για την πραγματική του πολιτική ατζέντα.»

19. «Ο κ. Χριστός είχε την ευκαιρία πριν από πολλά χρόνια να αλλάξει τα πάντα στη χώρα, όμως απογοήτευσε το λαό για την εμπιστοσύνη του. Και τώρα ζητά μία Δευτέρα Παρουσία; Θα πάρει την απάντηση που του αξίζει!»

20. «Ακούμε συνέχεια τον κ. Χριστό να αναφέρεται στον προσωπικό του Γολγοθά. Μα τέτοιος πολιτικός εγωισμός πια; Και ειδικά σε μία περίοδο που ο λαός αντιμετωπίζει τον δικό του Γολγοθά, που είναι και πολύ χειρότερος;»

+1: «Δεν υπάρχουν Μεσσίες στην πολιτική. Αυτά που εξαγγέλλει τώρα ο κ. Χριστός είναι φτηνοί λαϊκισμοί, που στην πορεία θα διαψευσθούν.»

Μία από τις αγαπημένες μου σχολικές αναμνήσεις (και δεν είναι και πολλές οι ευχάριστες) είναι η εξής: Πρώτη Λυκείου. Η φιλόλογος δεν έχει όρεξη για μάθημα και έχουμε πιάσει κουβεντούλα. Κάποια στιγμή αρχίζουμε να λέμε ανέκδοτα. Παίρνω λοιπόν κι εγώ το λόγο και λέω το εξής ανέκδοτο:

– Τι κάνεις όταν ο Θανάσης σου πετάξει μία χειροβομβίδα;
– Δεν ξέρω, τι κάνεις;
– Βγάζεις την περόνη και του την πετάς πίσω.

(ναι, ξέρω, δεν το βρίσκεις και ΤΟΣΟ αστείο, αλλά ήμασταν 15 χρονών, εντάξει;)

Όλη η τάξη γελάει, και μένω με την ικανοποίηση ότι ο στόχος επετεύχθη. Μετά από τα γέλια, η κουβέντα συνεχίζεται, χωρίς ανέκδοτα αυτή τη φορά. Και ξαφνικά, από την άλλη άκρη της τάξης ακούγεται ένα τρανταχτό γέλιο. Είναι η επίτιμη μις Ξινίλα της τάξης. Η οποία μόλις κατάλαβε το ανέκδοτο, δύο λεπτά μετά απ’όλους τους άλλους. Ακολουθούν τρανταχτά γέλια απ’όλη την τάξη, αυτή τη φορά όχι για το ανέκδοτο, αλλά για τη χρονοκαθυστέρηση του γέλιου της. Έχουν περάσει 12 χρόνια από τότε, κι όμως όταν χρειάζομαι έναν ορισμό για τη λέξη «μπετόβλακας», μου έρχεται πάντα στο μυαλό το πρόσωπο αυτής της κοπέλας.

Πάμε τώρα στο ερώτημα της ημέρας: Ποιος αποφασίζει αν ένα αστείο είναι πετυχημένο ή όχι; Και με τι κριτήρια; Είναι πιο αστείο ένα ανέκδοτο με κλανιές του Λαζόπουλου από ένα που λέει κάποιος στην παρέα του, απλά και μόνο επειδή με αυτό του Λαζόπουλου γελάει ένα υπνωτισμένο κοινό 500 ατόμων ενώ με το άλλο 2-3 μπακούρια; Είναι λιγότερο αστεία μία ατάκα του Σεφερλή από ένα σκετς των Μόντι Πάιθον; Και τελικά είναι πάντα πιο αστεία μία κωμωδία από ένα δράμα;

Μην περιμένεις απαντήσεις. Το χιούμορ είναι κάτι το υποκειμενικό, σαν την ομορφιά. Αυτήν που εγώ θα πω «μπάζο», εσύ θα την δεις «θεά» και τούμπαλιν. Αυτό που εγώ θα πω «ηλίθιο αστείο», εσύ θα το πεις «LOL» και τούμπαλιν. Δεν υπάρχει λοιπόν «αντικειμενικά καλό» και «αντικειμενικά κακό» αστείο – για μένα ακόμα και ένας να γελάσει με ένα αστείο, το δικαιώνει. Δε χρειάζεται καμία άλλη απόδειξη της επιτυχίας του. Αλλά βέβαια αυτή είναι απλά η γνώμη μου, και είναι ιδιαίτερα βολική για μένα όταν λέω ένα ανέκδοτο και γελάει μόνο ένας, την ίδια στιγμή που οι άλλοι ξινίζουν τα μούτρα τους.

Αφορμή για αυτό το αμπελοφιλοσοφικό παραλήρημα στάθηκε ένα αστείο που κυκλοφόρησε στο Internet λίγες ώρες μετά από την αυτοκτονία του 77χρονου Δημήτρη Χριστούλα στο Σύνταγμα. Πρόκειται για το παρακάτω:

Για οποιονδήποτε έχει ένα IQ άνω του μετρίου (ή έστω γύρω στο μέτριο) είναι σαφές ότι πρόκειται περί χιούμορ – θες μαύρου χιούμορ; Κατάμαυρου. Δε θα ήταν δυνατό μέσα σε λίγες ώρες όλοι αυτοί που αναφέρονται να εξέφρασαν άποψη μέσα σε λίγες ώρες από το περιστατικό, ειδικά αφού η prime time των δηλώσεών τους είναι τα δελτία ειδήσεων και τα τηλεοπτικά talk shows. Και άλλωστε, ποιος είναι τόσο βλάκας που απλά διαβάζει κάτι και το αναπαράγει άκριτα, χωρίς να το διασταυρώσει πρώτα; Χωρίς να γκουγκλάρει στα γρήγορα αν όντως το είπε ρε παιδί μου αυτό ο Πρετεντέρης.

Προφανώς, πολλοί είναι τόσο βλάκες. Αλλά και κακόβουλοι. Γιατί στο post του Άγγελου Τσέκερη (που είναι και ο εγκέφαλος πίσω από την όλη υπόθεση) αναφέρεται ξεκάθαρα σαν λεζάντα το «τι θα διαβάσουμε αύριο». Είναι εμφανές ότι πρόκειται περί κατασκευάσματος – δεν προσπαθεί να το παρουσιάσει σαν πραγματικό γεγονός, ώστε να αναπαραχθεί με viral τρόπο και να βλάψει αυτούς στους οποίους αναφέρεται. Κι όμως, βρέθηκαν πολλοί που αναπαρήγαγαν απλώς την εικόνα του post, χωρίς τη λεζάντα, ή ακόμα χειρότερα βάζοντας σαν δική τους λεζάντα κάτι σαν «ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΙ ΛΕΝΕ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ, ΣΑ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ». Ε, πες μου εσύ ποιος φταίει μετά.

Πες μου λοιπόν: Ήταν επιτυχημένο το χιούμορ του Τσέκερη; Για μένα ναι. Απόλυτα, ξεκάθαρα, αναμφίβολα. Γιατί έπιασε τόσο εύστοχα τον τρόπο σκέψης αυτών των πέντε προσώπων που αναφέρονται στο post, ώστε πολλοί μπερδεύτηκαν και πίστεψαν ότι όντως αυτές οι δηλώσεις είχαν γίνει στην πραγματικότητα. Και δεν το έκανε κακόβουλα, αλλά καθαρά με σατιρικό ύφος – όσοι έχουν διαβάσει έστω και μία φορά την «Τζιχάντ» στην Athens Voice, ξέρουν.

Φυσικά, πολλοί διαμαρτυρήθηκαν, φώναξαν, κατηγόρησαν για διάφορα τον Τσέκερη. Πολλοί «κλειδοκράτορες της ηθικής», από αυτούς που σε κάθε κείμενο, λόγο ή πράξη θα βρουν κάτι προσβλητικό. Οι περισσότεροι θύματα «εξαπάτησης», άνθρωποι που πίστεψαν ότι το αστείο ήταν σοβαρό, και τώρα συμπεριφέρονται σαν τον βλάκα που δεν κατάλαβε το αστείο και υποστηρίζει ότι απλά «ήταν ηλίθιο», για να μην παραδεχθεί τη δική του βλακεία. Και ίσως άνθρωποι που, μετά από δύο μέρες, θα ξαναδιαβάσουν πιο ψύχραιμα το ίδιο post και θα γελάσουν δυνατά. Σαν εκείνη την κοπέλα.

Προφανώς, αυτό το «γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος» δεν έχει κυριολεκτική εφαρμογή. Γιατί όποιος γελάει τελευταίος συνήθως είναι αυτός που δεν κατάλαβε το αστείο με την πρώτη.

Σπάνια η φράση «σοκ προκαλεί στην κοινή γνώμη», ακολουθούμενη από οποιαδήποτε παπαριά, προκαλεί όντως σοκ στην κοινή γνώμη. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα κατασκεύασμα των ΜΜΕ, που συνήθως σημαίνει «σοκ θέλουν να προκαλέσουν στην κοινή γνώμη τα ΜΜΕ με την ακόλουθη είδηση που μπορεί να μην είναι καν αληθινή». Αλλά μερικές φορές είναι η μόνη φράση που πραγματικά περιγράφει αυτό που νιώθει ο καθένας από μας.

Θα έλεγε κανείς ότι έχουμε δει τόσα να συμβαίνουν γύρω μας, που τίποτα δε θα μπορούσε αληθινά να μας σοκάρει. Κι όμως. Γιατί αν δε σε σοκάρει η αυτοκτονία ενός ανθρώπου στην πλατεία Συντάγματος, την πιο κεντρική και πολυσύχναστη πλατεία της Ελλάδας, μπροστά στους περαστικούς, τότε συγχαρητήρια, είσαι ρομπότ. Μόνο μην ξεχάσεις να πας να σου κοιτάξουν τα λάδια, μήπως χάνεις από πουθενά.

Το να μπει κανείς στο μυαλό ενός ανθρώπου που αποφάσισε να αυτοκτονήσει είναι αδύνατο. Μόνο ο ίδιος ξέρει τι σκέφτηκε, τι συνέβη μέσα του, τι τον οδήγησε σε μία τέτοια πράξη. Θα ήταν, λοιπόν, μάταιο να αναλύσει κανείς την πράξη του. Ναι, «θα ήταν». Αν δεν υπήρχε ένα σημείωμα που να τα εξηγεί όλα.

Φυσικά, δεν είναι ο πρώτος άνθρωπος που αυτοκτόνησε λόγω χρεών. Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, δε θα είναι ούτε ο τελευταίος. Όμως είναι ο πρώτος που αποφάσισε να το κάνει δημόσια. Μπροστά σε κόσμο.

Δεν είμαι σίγουρος πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτό. Είπαμε, δεν μπορείς να μπεις στο μυαλό ενός ανθρώπου που πλέον δε ζει για να σου εξηγήσει το σκεπτικό του. Όμως είναι μάλλον προφανές ότι ένας άνθρωπος που αυτοκτονεί δημοσίως θέλει να περάσει ένα μήνυμα. Κάτι θέλει να πει. Και επειδή δε θα τον ακούσει κανείς αν αυτοκτονήσει στο σπίτι του, ούτε αν απλά το φωνάξει στην πλατεία Συντάγματος, αποφασίζει να γράψει ένα σημείωμα με το μήνυμά του και να αυτοκτονήσει μπροστά στους ανύποπτους περαστικούς. Έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον.

Και μάλλον έτσι το βλέπουν πολλοί. Κρίνοντας από τα μηνύματα που είδα καρφωμένα στα δέντρα της πλατείας Συντάγματος. Μηνύματα γραμμένα από ανθρώπους που ένιωσαν «κάτι» στο άκουσμα αυτής της αυτοκτονίας. Αγανάκτηση; Απόγνωση; Οργή; Κάτι, πάντως. Κάτι ανθρώπινο.

Δε χρειαζόμουν κανένα «κάλεσμα» για να κατέβω σήμερα στο Σύνταγμα. Θα κατέβαινα έτσι κι αλλιώς. Αυθόρμητα. Όπως αυθόρμητα κατέβηκαν και τόσοι άλλοι – όχι ιδιαίτερα πολλοί, αλλά αρκετοί. Που θέλησαν απλώς να αποτίσουν έναν φόρο τιμής. Να αφήσουν ένα λουλούδι, ή έστω απλά να δουν από κοντά αυτό το σημείο, κινούμενοι όχι από τη διαστροφική περιέργεια του περαστικού που ρίχνει μια ματιά σε ένα πολύνεκρο τροχαίο για να δει τα πτώματα, αλλά από την ανάγκη τους να δείξουν «κάτι». Να δώσουν έναν συμβολισμό.

Είναι φοβερά ισχυρός ο συμβολισμός της πράξης του 77χρονου. Πρώτα απ’όλα, δε μιλάμε για έναν νέο άνθρωπο που πάνω στην τρέλα του έκανε μία στιγμιαία απερισκεψία. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που είχε 77 χρόνια πίσω του, και κρίνοντας και από το σημείωμά του είχε πλήρη επίγνωση του τι έκανε και γιατί το έκανε. Θα μπορούσε να είναι ο πατέρας μας που δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα. Ή ο παππούς μας. Θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε, σε τελική ανάλυση. Μετά, ο συμβολισμός της αυτοκτονίας στην πιο πολυσύχναστη πλατεία της Αθήνας. Πόσο απεγνωσμένος μπορεί να είσαι ώστε να αποφασίζεις να τερματίσεις τη ζωή σου με τη θέλησή σου, μπροστά σε ένα σωρό αγνώστους, σε μία πλατεία που συχνά γίνεται σύμβολο της λαϊκής αντίδρασης ενάντια στο καθεστώς;

Κάποιοι δε βλέπουν κανέναν συμβολισμό. Κάποιοι βλέπουν απλά έναν σαλταρισμένο παππού που ήθελε να μετατρέψει το θάνατό του σε σόου. Είναι οι ίδιοι που δεν αναγνωρίζουν κανένα σύμβολο, πουθενά. Οι ίδιοι που προπαγανδίζουν τον πραγματισμό και απορρίπτουν συλλήβδην κάθε «ρομαντικό» συμβολισμό που κάποιος επιχειρεί να αποδώσει σε μία πράξη του.

Όμως δεν είναι έτσι ρε πούστη μου. Η ζωή μερικές φορές είναι σαν ποίημα του Σεφέρη: Υπάρχουν συμβολισμοί που μπορεί να έχουν διπλές και τριπλές ερμηνείες, συμβολισμοί που ο καθένας τοποθετεί και ερμηνεύει διαφορετικά. Και αν δοκιμάσεις να εξηγήσεις τη ζωή (ή την ποίηση του Σεφέρη) γδύνοντάς την από οποιονδήποτε συμβολισμό, τότε απλά δεν καταλαβαίνεις απολύτως τίποτα.

Ίσως πολλοί δεν το έχουν καταλάβει, αλλά βρισκόμαστε σε οριακό σημείο. Αν αυτού του ανθρώπου δηλαδή του γύριζε το κεφάλι και αντί για μία σφαίρα στο κεφάλι του έριχνε 100 σφαίρες σαν τον Μπρέιβικ και σκότωνε 100 αθώους περαστικούς; Πόσο μακρινό είναι πια ένα τέτοιο σενάριο; Ο άνθρωπος που φτάνει σε απόγνωση δεν έχει όρια και περιορισμούς. Είτε σκοτώσει 100 ανθρώπους και μετά αυτοκτονήσει, είτε απλά αυτοκτονήσει, δεν έχει καμία διαφορά. Και φυσικά θα πρέπει να βρούμε μετά τι τον οδήγησε σε αυτήν την απόγνωση.

Ε, δεν είναι και δύσκολο. Προφανώς δεν ήταν οι μετανάστες που μας τρώνε τις δουλειές – κι ας ακούς μόνο γι’αυτούς πια στις ειδήσεις. Ήταν οι άνθρωποι που οδήγησαν τη χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται τώρα. Οι ίδιοι άνθρωποι που σήμερα θα πουν «εντάξει, ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό, ένας τρελός ήταν, μην συνδέουμε την αυτοκτονία με την κρίση, ποιος ξέρει μαζί με ποιον τα έφαγε», και τέτοια. Την ίδια στιγμή που πολλοί από εμάς νιώθουμε τύψεις για έναν συνάνθρωπό μας που αναγκάστηκε να αυτοκτονήσει για να μην ψάχνει στα σκουπίδια για φαγητό, οι άνθρωποι που ευθύνονται για την κατάστασή του κάνουν τις πάπιες. Όχι πως θα έπρεπε αυτό να μας εκπλήσσει.

Αλλά πού να καταλάβουν αυτοί από σύμβολα. Αυτοί όταν πολεμάνε «για ένα αδειανό πουκάμισο», πολεμάνε όντως για ένα αδειανό πουκάμισο. Αυτό που θα γεμίσουν με την παρουσία τους σε κάποια συνεδρίαση της Βουλής.