Πρώτη φορά χθες που δε με ένοιαζε αν θα με δουν να βγάζω φωτογραφίες τους τοίχους, που δεν έκρυβα το κινητό πίσω από την πλάτη όταν περνούσε κανείς ή έκανα ότι έψαχνα κάτι. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να δω τι είχα χάσει τόσο καιρό που είχα να βγάλω φωτογραφίες. Να ήταν ένας χρόνος; Μπορεί και περισσότερο. Είδα με χαρά ότι πολλά από τα συνθήματα που έχω φωτογραφίσει κατά καιρούς στα Εξάρχεια είναι ακόμα στη θέση τους, απείραχτα. Και είδα με ακόμα περισσότερη χαρά ότι σε αυτά έχουν προστεθεί πολλές νέες ομορφιές. Και ανανέωσα τον όρκο μου να επιστρέψω κάποια μέρα στα Εξάρχεια για να μείνω.
Από τα στένσιλ του Athens Pride μέχρι τα ορνιθοσκαλίσματα στην Καλλιδρομίου, αυτή η βόλτα ήταν από τις καλύτερές μου.
Ο άνθρωπος του μετρό 