Ο άνθρωπος του μετρό

Είναι προφανές ότι ο Στρατός δεν εμπιστεύεται κανέναν: Διαθέτει δικό του Ταχυδρομικό Σώμα, δικά του πυροσβεστικά και απορριματοφόρα, δική του Αστυνομία, δικά του δικαστήρια, σχεδόν τα πάντα έχουν το στρατιωτικό τους αντίστοιχο. Δεν θα έπρεπε, λοιπόν, να διαθέτει και ένα δικό του δίκτυο κινητής τηλεφωνίας (που εκεί κι αν δεν είναι να εμπιστεύεσαι κανέναν!);
Τι θα άλλαζε, άραγε, γύρω μας αν ο Στρατός είχε την δική του εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, την Armyfone;

– (Τηλεφώνημα στο 1769 (ARMY))

Καλωσορίσατε στην υπηρεσία εξυπηρέτησης οπλιτών Armyfone. Για να ακούσετε την ημερήσια διαταγή του Κέντρου σας, πατήστε 1. Για να επικοινωνήσετε με το βύσμα σας πατήστε 2. Για να ακούσετε το υπόλοιπο του χρόνου θητείας σας πατήστε 3

(κλικ στο 3)

Παρακαλώ πληκτρολογήστε τώρα τον Αριθμό Στρατιωτικού Μητρώου σας και πατήστε το πλήκτρο με τη δίεση.

(πληκτρολόγηση ΑΣΜ)

Έχετε…173 μέρες και σήμερα…υπολειπόμενο χρόνο θητείας. Έχετε 10 μέρες φυλακή. Σας υπενθυμίζουμε ότι από τις 20 μέρες και μετά υπηρετείτε τις μέρες φυλακής σας. Ευχαριστούμε που μας καλέσατε.

*ΚΛΙΚ*

– (Διαφήμιση στο MAD)

Κατέβασε ΤΩΡΑ τα πιο hot στρατιωτικά ringtones για το Armyfone κινητό σου και γίνε ο πιο cool φαντάρος στο στρατόπεδο! Για το «Απολύομαι» στείλε Α1 στο 4646. Για το «Ηθικόν Ακμαιότατον» στείλε Α2. Για το «Φανταράκι» στείλε Α3. Για το «Η Σημαία Που Αγαπώ» στείλε Α4. Και για το δυνατό «Αλτ Τις Ει;» στείλε Α5 και στείλε τον εφοδεύοντα αδιάβαστο!

– (Απόσπασμα από τον Κανονισμό του Στρατού)

…Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση κινητών τηλεφώνων από τους στρατιώτες, με μοναδική εξαίρεση το προβλεπόμενο Armyfone Arm και τις όποιες βελτιωμένες μορφές του. Η χρήση του συγκεκριμένου κινητού επιτρέπεται όλες τις ώρες της ημέρας, ακόμα και στη σκοπιά (με την προϋπόθεση ότι βρίσκεται στην αθόρυβη λειτουργία). Εξάλλου, η χρήση του επιβάλλεται αυστηρά κατά τη διάρκεια της καθημερινής «Οικογενειακής Ώρας» (18:00-19:00 καθημερινά), όπου οι στρατιώτες που διαθέτουν σύνδεση ή κάρτα Armyfone είναι υποχρεωμένοι να επικοινωνήσουν με τους γονείς τους, τις γυναίκες τους, τα παιδιά τους, τα μη αναγνωρισμένα εξώγαμα παιδιά τους ή με όποιον άλλο επιθυμούν – αρκεί να μιλάνε για μία ώρα…

– (Διαφήμιση κινητού τηλεφώνου Armyfone)

 (Δύο φαντάροι κάθονται στο ΚΨΜ)
– Πω, ρε γαμώτο, πάλι δεν έχω σήμα…
– Δεν έχεις σήμα; Πάρε από το δικό μου.
– Μα εσύ πώς έχεις πάντα σήμα;
– Εγώ έχω Armyfone!

«Αποκτήστε κι εσείς το νέο Armyfone Arm με σύνδεση στο πρόγραμμα Armyfone 401, για να μιλάτε κι εσείς ασταμάτητα με τους δικούς σας σε όποιο στρατόπεδο κι αν σας μεταθέσουν, με το μοναδικό κινητό που διαθέτει 100% κάλυψη δικτύου (μικρά γραμματάκια που περνούν από το κάτω μέρος της οθόνης: ισχύει για όλα τα στρατόπεδα της επικράτειας), ενσωματωμένο GPS (μικρά γραμματάκια: Μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον Στρατό για τον εντοπισμό λιποτακτών ή καθυστερημένων αδειούχων) και εξ ολοκλήρου χακί πρόσοψη, για τέλεια κάλυχη-απόκρυψη! Αγόρασέ το από οποιοδήποτε κατάστημα ΕΛΛΗΝΑΣ και πάρε δώρο ένα hands free για ξέγνοιαστες σκοπιές και μία χακί θήκη για την εξάρτυση!

– (Εναλλακτική διαφήμιση, με τον γνωστό τύπο σπαστικό τύπο της πρώην ΤΙΜ, ντυμένο στα χακί και κουρεμένο με την ψιλή, να μπαίνει στο γραφείο του Διοικητή του)

– ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΧΩ 5 ΜΕΡΕΣ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΚΑΙ 100 ΛΕΠΤΑ ΔΩΡΕΑΝ ΧΡΟΝΟ ΟΜΙΛΙΑΣ;
– Τσου.

«Κι όμως, τώρα μπορείς! Γιατί με κάθε κάρτα ανανέωσης Armyfone των 30 ευρώ έχεις ΚΑΙ 100 λεπτά δωρεάν χρόνο ομιλίας, ΚΑΙ 5 μέρες τιμητική άδεια για την γενναιόδωρη προσφορά σου στον Ελληνικό Στρατό! Γιατί με την Amryfone μπορείς να τα έχεις ΟΛΑ!»

– (Αγγελίες στις τελευταίες σελίδες των εφημερίδων)

90 11 69 69 69 – Καυλωμένη ΕΠΟΠίνα ψάχνει φαντάρο για να κάνουν μαζί κάμψεις…Μόνο για συνδρομητές Armyfone.

90 11 69 69 70 – Ανθυπολοχαγίνα με S/M βίτσια θέλει να σε υποτάξει…Μόνο για συνδρομητές Armyfone.

90 11 69 69 71 – Φοράω μόνο τις ζαρτιέρες και το κράνος μου…Πάρε με ΤΩΡΑ! Μόνο για συνδρομητές Armyfone.

90 11 69 69 72 – Το φαγητό του Στρατού είναι χάλια…Θέλω να φάω το *ΜΠΙΠ* σου…Μόνο για συνδρομητές Armyfone.

Μερικές φορές, τα όνειρα είναι τόσο καλά σκηνοθετημένα και τόσο πρωτότυπα, που ξεπερνούν και τις κανονικές ταινίες, ειδικά με τα χάλια που έχουν τελευταία αυτές. Γιατί, λοιπόν, να μην υπόκεινται και σε κριτική, όπως οι κανονικές ταινίες; Ο Δημήτρης Μανίκας σχολιάζει τα όνειρα της εβδομάδας που μας έρχεται.

Η ΠΤΗΣΗ, του Αλεξέι Κοιμήσιεφ

Υπόθεση: Ένας απλός άνθρωπος αντιλαμβάνεται ξαφνικά ότι μπορεί να πετάξει.

Από τη Λευκορωσία μας έρχεται ένα πραγματικό αριστούργημα, που έχει όλες τις προϋποθέσεις για να μείνει για πάντα στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου. Μία απαράμιλλη σπουδή πάνω στη φυσική ελευθερία του ατόμου και την συνεχιζόμενη καταπίεσή της από τα εκάστοτε κοινωνικά κατεστημένα. Μια γροθιά στο στομάχι κάθε καταπιεστικής δύναμης της σύγχρονης εποχής, με σαφείς αναφορές στις Η.Π.Α. και τον Τζορτζ Μπους, που στο όνειρο εμφανίζεται αλληγορικά ως κατάμαυρο σύννεφο βροχής. Ένα έργο που θα σας συναρπάσει με την αργή αλλά στιβαρή σκηνοθεσία του (χαρακτηριστικό γνώρισμα του Κοιμήσιεφ) και την εκπληκτική του φωτογραφία, καθώς όλο το όνειρο διαδραματίζεται στον ουρανό και τα πανοραμικά πλάνα πραγματικά κόβουν την ανάσα. Μην τη χάσετε.

Βαθμολογία: 10 (ακατέβατο)

ΕΙΣΒΟΛΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΗ, του Τζορτζ Λούφας

Υπόθεση: Μια φυλή εξωγήινων εισβάλλει στη Γη και προκαλεί χάος.

Κλασική χολιγουντιανή μπούρδα, που βασίζεται στη γνωστή βλακώδη συνταγή «πολλά εφέ-μηδέν ουσία». Οι εξωγήινοι παρουσιάζονται και πάλι ως πράσινα τερατάκια που θέλουν να καταστρέψουν τον πλανήτη μας, ένα σαφές δείγμα της χολιγουντιανής προπαγάνδας του Μπους, η οποία προστάζει την δαιμονοποίηση των εξωγήινων, ώστε να προχωρήσει το διαστημικό πρόγραμμα της NASA, με απώτερο σκοπό την εξόντωση των ανυπεράσπιστων εξωγήινων πολιτισμών. Φυσικά, «σπάει» τα ταμεία στις Η.Π.Α., όπως και κάθε άλλη αντίστοιχη βλακεία του είδους της.

Βαθμολογία: 0 (και πολύ της είναι)

ΧΩΡΙΣ ΦΡΕΝΑ, του Κουέντιν Ταραντούλα

Υπόθεση: Στον δρόμο για τη δουλειά, ένας άνδρας συνειδητοποιεί ότι τα φρένα του αυτοκινήτου του δεν λειτουργούν…

Μέτρια παραλλαγή του Speed, που σε καμία περίπτωση δεν κερδίζει το κοινό. Ο πρωταγωνιστής δεν είναι ικανός να σηκώσει στους ώμους του ολόκληρη την ταινία, όπως απαιτεί το μονοδιάστατο σενάριο, και το μόνο που σώζει το όνειρο είναι τα εντυπωσιακά εφέ, τα οποία ωστόσο δε συνοδεύονται από την κατάλληλη μουσική υπόκρουση, που είναι το ροχαλητό του διπλανού. Κάποιες σκηνές θα σας κόψουν την ανάσα, αλλά μέχρι εκεί. Μόνο για τους φανατικούς του είδους.

Βαθμολογία: 2 (ούτε καν τα τρία)

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΜΑΔΡΙΤΗ, του Ντάρεν Αργονόφσκι

Υπόθεση: Ένας μεταλλαγμένος πιγκουίνος περιπλανιέται στους δρόμους της Μαδρίτης, έχοντας στην τσέπη του μόνο ένα χρονόμετρο και τρεις τσίχλες με γεύση βατόμουρο. Ο χρεωκοπημένος βενζινάς που γνωρίζει στην πορεία ίσως να κατέχει το κλειδί της Πύλης των Πυλών, χάρη στην οποία θα μπορέσει να επιστρέψει στο λυχνάρι από το οποίο βγήκε πριν 240 χρόνια…

Ενδιαφέρον όνειρο, που μπορεί να μην απευθύνεται στο εμπορικό κοινό, αλλά οπωσδήποτε προβληματίζει με τους πολυδιάστατους συμβολισμούς του. Η ερμηνεία του πιγκουίνου είναι συγκλονιστική και ήδη θεωρείται φαβορί για τα Όσκαρ Ονείρων της επόμενης χρονιάς, ενώ και η ερμηνεία του βενζινά καθηλώνει με την υποδειγματική της ψυχρότητα. Μου θύμισε το «Mulholland Drive» του Ντέιβιντ Φλιντς, μόνο που το «Ταξίδι στη Μαδρίτη» είναι λίγο πιο βαθυστόχαστο και διφορούμενο. Τέτοια όνειρα είναι συνήθως αποτέλεσμα κατανάλωσης υπερβολικής κατανάλωσης σουτζουκακίων ή άλλων βαρέων φαγητών και πάντα έχουν ιδιαίτερο εικαστικό ενδιαφέρον για την ιδιόμορφη οπτική γωνία του σκηνοθέτη τους.

Βαθμολογία: 8 (για την πρωτοτυπία του)

Ο ΠΝΙΓΜΟΣ, του Φράνσις Φλωρντ Τόμπολα

Υπόθεση: Άγνωστοι κυνηγούν έναν νεαρό, με σκοπό να τον στραγγαλίσουν.

Εξαιρετικά ατμοσφαιρικό θρίλερ, από τα καλύτερα του είδους. Ο Τόμπολα τοποθετεί μαεστρικά τον πρωταγωνιστή του στους σκοτεινούς δρόμους μιας μεγαλούπολης (σαφής ο παραλληλισμός με το άγχος των σύγχρονων πόλεων), να προσπαθεί να επιβιώσει από τους άγνωστους δολοφόνους που τον καταδιώκουν. Κυριαρχεί το σασπένς και η γρήγορη, κοφτή σκηνοθεσία που εντείνει την αγωνία. Ακόμα κι αν δεν είστε φανατικοί του είδους, θα συγκλονιστείτε με την δραματική τελευταία σκηνή, η οποία πάντως αφήνει πολλά ερωτηματικά στον θεατή.

Βαθμολογία: 3 (άμα δεν ήταν αμερικάνικη θα έβαζα 8 )

Αλίμονο αν καθόμουν δύο μήνες στη Λαμία και δεν έβγαζα και μερικές φωτογραφίες, έτσι; Για να δούμε τι θα έχω να θυμάμαι από αυτούς τους δύο μήνες:

 (φυλλάδιο κολλημένο σε πόρτα πολυκατοικίας, το οποίο κατακεραυνώνει το καρναβάλι της Λαμίας…Η πρώτη φωτογραφία που έβγαλα, και ίσως και η πιο αστεία!)

 
(γραμμένο σε τοίχο σε ένα στενό της Λαμίας…)

 
(έξω από το Ωδείο της Λαμίας…)

 
(ένας ροκ μονόλογος, επίσης έξω από το Ωδείο)

 
(επίσης στον ίδιο τοίχο-αριστούργημα)

 
(όταν και οι ΒΜΧάδες κάνουν πλάκα)

 
(πάντα με προβλημάτιζε αυτή η ερώτηση…)

 
(πολύ μου άρεσε αυτό, δεν μπορούσα να μην το φωτογραφίσω!)

 
(πιο επίκαιρο από ποτέ!)

 
(αυτό μου θύμισε πολύ το φαγητό του Στρατού – κι αυτό σκατά είναι, κι αυτό το κράτος το κερνάει…)

 
(πολύ ευχαρίστως!)

 
(αυτά παθαίνεις άμα ξεχνάς γενέθλια, επετείους και τα τοιαύτα…)

 
(πολλοί Αεκτζήδες στη Λαμία – γιατί άραγε;)

 
(συμφωνώ περισσότερο από ποτέ με αυτό το σύνθημα…)

 
(στην ίδια κατηγορία με ένα φέιγ βολάν που έγραφε «αφού το σχολείο δε μας καταλαβαίνει, ας το καταλάβουμε εμείς!»…)

 
(«Μπουτίκ φρούτων»;;;;;)

(στις γραμμές του τρένου – η τελευταία φωτογραφία που τράβηξα πριν φύγω, πάντα επίκαιρη…)

Happy birthday to me
Happy birthday to me
Happy birthday dear Stranger
Happy birthday to me!

Σήμερα γίνομαι 24. Μη σώσω και τα εκατοστήσω!

Δέχομαι ευχές, αλλά όχι απαραίτητα.

– Συγνώμη, τι κάνετε εδώ;

– Μια χαρά, εσείς!

– Όχι, εννοώ γιατί μαζεύετε τα κουκουνάρια.

– Γιατί είναι κουκουνάρια.

– Ε, κι επειδή είναι κουκουνάρια;

– Ε, πρέπει να τα μαζέψουμε.

– Ποιος το λέει αυτό άνθρωπέ μου;

– Όλοι το λένε: Ο Μπάμπης ο Ταγματάρχης, ο Πεταλούδας ο Λοχαγός, ο Επιλοχίας…

– Και τι λένε όλοι αυτοί;

– Ότι όπου βλέπεις κουκουνάρια πρέπει να τα μαζεύεις.

– Ναι, αλλά ΓΙΑΤΙ ρωτάω;

– ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

– Ε, άει στο διάολο.

(όσοι δεν κατάλαβαν, ή δεν έχουν δει πολύ Α.Μ.Α.Ν. στη ζωή τους, ή δεν έχουν κάνει ανοιξιάτικη αγγαρεία στον Στρατό, ή και τα δύο. Μεθαύριο επιστρέφω για λίγες μέρες στην Αθήνα, ελπίζω τα εγκαύματα στον εγκέφαλό μου από το κάψιμο να έχουν περάσει μέχρι τότε…)