ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Το CD των Φοροφυγάδων

 

(ναι, ΟΚ, το ξέρω ότι είμαι άχρηστος στο Photoshop. Αλλά και στο σκάκι ήμουν άχρηστος μικρός, και αυτό δε με εμπόδισε να παίζω. Όχι πως έγινα ποτέ καλύτερος, δηλαδή. Κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση ντε)

 

Η θετική πλευρά της κρίσης

Η οικονομική (και ηθική, και ανθρωπιστική, και πολιτική, και κοινωνική) κρίση δεν έχει μόνο αρνητικές συνέπειες στη χώρα μας. Ακόμα και τα πιο εφιαλτικά σενάρια έχουν κάτι καλό εκεί στο βάθος, έστω κι αν δεν το βλέπεις – «ουδέν κακόν αμιγές καλού», ξέρεις τώρα. Αυτό λοιπόν είναι ένα post αισιοδοξίας. Ρωτήσαμε 100 ανθρώπους να μας πουν κάτι θετικό που έχουν αποκομίσει από αυτήν την κρίση. Οι περισσότεροι δεν απάντησαν ή απάντησαν κάτι που περιείχε περισσότερες βρισιές από ολόκληρη την πρώτη σεζόν του South Park. Οι υπόλοιποι, όμως, δίνουν μία άλλη διάσταση σε όλα αυτά που περνάμε. Ας τους ακούσουμε:

«Λοιπόν, το σκεφτόμουν αυτό τις προάλλες, που πήγα για μπάνιο στην παραλία και για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν είχα αυτό το άγχος μήπως μπω στη θάλασσα με τίποτα λεφτά στις τσέπες του μαγιό και βραχούν και καταστραφούν και δεν έχω μετά να πάρω φρεντοτσίνο. Δεν είχα δεκάρα στις τσέπες μου ούτως ή άλλως. Όσο για τον φρεντοτσίνο, εντάξει μωρέ, έφτιαξα φραπέ από το σπιτι. Γαμώ.»

(Κυριάκος Καρβούνης, ιδιωτικός υπάλληλος)

«Πρέπει να το παραδεχτώ: Χάρη στην κρίση έχω κάνει φοβερό σώμα. Με τη βενζίνη στα ύψη και τα τρελά έξοδα του αυτοκινήτου, απλά δεν το παίρνω ποτέ. Πηγαίνω παντού με τα πόδια. Βέβαια, από τότε που απολύθηκα δεν έχω και πού να πάω, αλλά δεν πειράζει, όρεξη να υπάρχει. Αν και δεν ξέρω τι θα κάνω τον άλλο μήνα που θα έχει διαλυθεί τελείως το τελευταίο ζευγάρι παπουτσιών μου.»

(Πουλχερία Τσιφούτη, άνεργη)

«Δε φαντάζεσαι πόσο έχω χαρεί που λόγω της κρίσης έφυγαν από το δίπλα διαμέρισμα εκείνοι οι γύφτουλες, οι βρωμιάρηδες οι γείτονες, που όλη μέρα φώναζαν και άκουγαν στη διαπασών κλαρίνα. Πήγαν πίσω στο χωριό τους, επειδή δεν μπορούσαν να πληρώσουν το ενοίκιο. Αυτές οι 10 μέρες από τότε που έφυγαν ήταν οι πιο ήσυχες της ζωής μου. Τώρα βέβαια θα φύγουμε κι εμείς, γιατί χρωστάμε τέσσερα νοίκια και μας κάνουν έξωση, αλλά τουλάχιστον ησυχάσαμε.»

(Βασιλική Γείτονα, οικιακά)

«Από τότε που ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία με την κρίση άρχισα υγιεινή διατροφή για να περιορίσω τα έξοδα. Έκοψα όλα τα περιττά σνακ, τα βαριά κρέατα και τα αναψυκτικά και έπαιρνα από το σούπερ μάρκετ μόνο τα απαραίτητα: Λαχανικά, φρούτα και τέτοια, που είναι πιο φτηνά και πιο υγιεινά. Νιώθω πολύ υγιής τώρα. Ελπίζω μόνο αύριο να μου δώσει το αφεντικό έστω δέκα ευρώ από τα 3.000 που μου χρωστάει, γιατί έχω από προχθές να φάω.»

(Θωμάς Καρμοίρης, ιδιωτικος υπάλληλος)

«Όταν τελείωσα τη σχολή μου και βγήκα στην αγορά εργασίας, συνειδητοποίησα ότι δε μου άρεσε πια αυτό που είχα σπουδάσει και δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Πέρασα μία περίοδο δύσκολη, είχα ψυχολογικά προβλήματα, η διάγνωση του ψυχολόγου ήταν ότι είχα μέσα μου συσσωρευμένο θυμό που έπρεπε κάπως να απελευθερώσω. Ευτυχώς, τώρα είμαι καλά ψυχολογικά, από τότε που μπήκα στη Χρυσή Αυγή, και ειδικά από τότε που μπήκαμε στη Βουλή. Κάθε φορά που έχω μέσα μου θυμό πάω μαζί με τα άλλα τα παιδιά και σαπίζουμε στο ξύλο όποιον δε μας αρέσει η φάτσα του. ΟΥΓΚ.»

(Αττίλας Ούννος, χρυσαυγίτης)

«Η κρίση με έφερε πιο κοντά από ποτέ με τον Θεό. Συγκεκριμένα, όταν απολύθηκα του είπα «ΤΙ ΘΕΣ ΠΙΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΡΕ ΠΑΛΙΟ*μπιπ*, ΤΙ ΣΤΟ *μπιπ* ΘΕΣ *μπιπ* ΤΟ *μπιπ* ΜΟΥ *μπιπ*;». Δε μου απάντησε, αλλά τουλάχιστον εκτονώθηκα. Κάτι είναι κι αυτό.»

(Παντελής Άγνοιας, άνεργος)

«Η κρίση είναι για μένα ένα σχολείο. Μαθαίνω καινούργια πράγματα που μέχρι τώρα ποτέ δε χρειαζόταν να μάθω. Να, την προηγούμενη βδομάδα έμαθα πώς γίνεται να επιβιώσεις για μία εβδομάδα τρώγοντας μόνο κονσέρβες σκύλου. Ο σκύλος, πάλι, δεν μπόρεσε να μάθει πώς γίνεται να επιβιώσεις με αέρα κοπανιστό. Τον θάψαμε προχθές.»

(Γεράσιμος Σκυλίτσης, άνεργος)

«Μπορεί να μην έχουμε πια τη δυνατότητα να βγαίνουμε οικογενειακώς για καφέ ή για φαγητό, όμως βρήκαμε με τον άντρα μου τον τρόπο να διασκεδάζουμε: Αγοράσαμε μερικά επιτραπέζια παιχνίδια και μαζευόμαστε στο σαλόνι και παίζουμε κάθε μέρα με τα παιδιά από τότε που απολυθήκαμε και οι δύο. Βέβαια, τώρα πια μπορούμε να παίζουμε μόνο μέχρι το απόγευμα, γιατί μετά νυχτώνει και μας έκοψαν το ρεύμα, αλλά από το τίποτα…»

(Πηνελόπη Φωτάκη, άνεργη)

«Άμα θες να χωρίσεις, η οικονομική κρίση είναι η καλύτερη δικαιολογία. Είχα μία γκόμενα που μου είχε πρήξει τ’αρχίδια. Να πάμε εκεί, να κάνουμε αυτό, ξέρεις τώρα, γυναίκες. Ε, με το που της είπα ότι μου μείωσαν τον μισθό, με παράτησε. Ακόμα το γιορτάζω.»

(Θανάσης Ξυστάκης, δημόσιος υπάλληλος)

«Είχα πάντα δυσκολία με τις γυναίκες. Είμαι γενικά ντροπαλός, όχι ιδιαίτερα εμφανίσιμος και δεν είχα ποτέ υψηλή αυτοπεποίθηση. Όμως τώρα με την κρίση αυτό το τελευταίο άλλαξε. Βλέπεις, για να πέσει η γκόμενα δε χρειάζεται πια να πεις τίποτα παραπάνω από «έχω και δουλειά, πάμε μια βόλτα;». Με τόση ανεργία, αυτό τις τρελαίνει και πέφτουν στο κρεβάτι πανεύκολα.»

(Σωκράτης Πέφτουλας, δημόσιος υπάλληλος)

«Χάρη στην κρίση παράτησα το αυτοκίνητο και ανακάλυψα το ποδήλατο που είναι πιο φτηνό, πιο «καθαρό», και σε γυμνάζει κιόλας. Το πρόβλημα είναι ότι δεν το έχει ανακαλύψει ακόμα εκείνος ο τύπος που μπήκε με τέρμα τα γκάζια στον ποδηλατόδρομο και με παρέσυρε, και τώρα θα πρέπει να μείνω στο νοσοκομείο για έξι μήνες.»

(Χαρούλα Σακάτη, άνεργη)

«Η κρίση είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί, χωρίς υπερβολή. Στο επάγγελμά μου πρέπει πάντα να κριτικάρεις τους κακούς πολιτικούς, και τώρα είναι τόσοι πολλοί οι κακοί πολιτικοί που είναι σαν να κλέβεις εκκλησία! Ο κόσμος γελάει πολύ κάθε βράδυ με την περφόρμανς μου, και μπορεί να μην πληρώνομαι καλά, αλλά τουλάχιστον έχω τζάμπα ποτά στο μπαρ. Κρίση rulez!»

(Πέτρος Χάχας, stand-up comedian)

«Με το γιο μου είχαμε χαθεί τα τελευταία χρόνια. Είχε κάνει αυτός τη ζωή του, δουλειά, οικογένεια, σπίτι, κι εγώ που είμαι συνταξιούχος έμενα μόνη μου στο σπίτι που μου άφησε ο μακαρίτης ο άντρας μου. Αλλά πριν από δύο μήνες έμεινε άνεργος και ήρθε μαζί με την οικογένεια στο σπίτι μου. Επιτέλους, τώρα έχω έναν άνθρωπο να με γηροκομήσει, ένα εγγόνι για να παίζουμε και μία νύφη που σε ένα μήνα το πολύ θα τον καταφέρω να τη χωρίσει. Την κάργια.»

(Σταυρούλα Πενθερουδάκη, συνταξιούχος)

«Πολλά τα κακά της κρίσης, δε λέω, αλλά έχει κι ένα καλό: Έχω να δω τηλεόραση πάνω από ένα μήνα. Δεν είχα λεφτά για αποκωδικοποιητή, και μετά από δυο-τρεις μέρες κατάλαβα ότι δεν τον χρειάζομαι κιόλας. Ήδη νιώθω πολύ καλύτερα ψυχολογικά, ενώ νομίζω ότι και το μυαλό μου παίρνει καλύτερες στροφές. Και μόνο που δε θα ξαναδώ ποτέ τον Πρετεντέρη, μου φτάνει.»

(Ευθύμης Κεφαλάς, ιδιωτικός υπάλληλος)

«Από τότε που έμεινα άνεργη, επειδή ο πρώην εργοδότης μου έκανε περικοπές και απέλυσε τη μισή εταιρεια, έχω επιτέλους περισσότερο χρόνο για να περνάω με τα παιδιά μου. Κρίμα που δεν έχω και λεφτά για να τα ταΐσω, αλλά δεν μπορείς να τα έχεις και όλα, έτσι;»

(Μαργαρίτα Λυπητερού, άνεργη)

«Χάρη στην κρίση αυξήθηκαν κατακόρυφα τα έσοδα της ψησταριάς μου. Βρήκα μία φοβερή προμηθευτική εταιρεία που μου φέρνει πάμφτηνο κρέας (δεν ξέρω από τι ζώο, μάλλον γάτα), κι έτσι πουλάω τα σουβλάκια ένα ευρώ. Οι ανταγωνιστές μου έχουν κλείσει γιατί δεν μπορούσαν να ρίξουν τόσο τις τιμές τους. Καλά να πάθουν, αφού δεν μπορούν να προσαρμοστούν στην ελεύθερη αγορά. Να το ξέρεις, αυτό που λένε ότι η κρίση δημιουργεί νέες ευκαιρίες ισχύει, φίλε μου.»

(Μπάμπης Γατοφονιάς, ιδιοκτήτης ψησταριάς)

«Πάντα είχα πρόβλημα με το βάρος μου. Ποτέ δεν μπορούσα να χάσω εκείνα τα περιττά κιλά, όσες δίαιτες κι αν δοκίμαζα. Τώρα όμως που δεν έχω να αγοράσω ούτε τα βασικά, κάνω αναγκαστική δίαιτα και έχω ήδη χάσει 20 κιλά, ενώ αρχικά ήθελα να χάσω μόνο 10! Ευτυχώς έχει η κόρη μου κάτι παλιά ρούχα της που μπορώ να φοράω, γιατί τα παλιά μου ρούχα δε μου κάνουν πια.»

(Ευτυχία Κοκκαλάκη, ελεύθερη επαγγελματίας)

«Χάρη στην κρίση, φέτος κάναμε το καλύτερο οικογενειακό κάμπινγκ όλων των εποχών! Στήσαμε τη σκηνή μας, παίξαμε παιχνίδια, κάναμε τα μπάνια μας στην μπανιέρα… Ε ναι, φυσικά στο σαλόνι του σπιτιού το κάναμε το κάμπινγκ, πού λεφτά για το ταξίδι. Ήταν πολύ ρεαλιστικό, γιατί μας έκοψαν και το ρεύμα.»

(Λάμπρος Γαμώσπιτος, ελεύθερος επαγγελματίας)

«Ξέρεις πόσα χρόνια πάλευα να κόψω το ποτό; Ε, τελικά χάρη στην κρίση τα κατάφερα. Δε μου περίσσευαν για ποτά πια, κι έτσι μια μέρα απλά αποφάσισα να το κόψω. Τέλος, μαχαίρι. Νιώθω πολύ καλύτερα τώρα που μπορώ να επενδύω όλα τα χρήματά μου στα τσιγάρα, που είναι πολύ πιο φτηνός εθισμός. Έπρεπε να το έχω ανακαλύψει πριν από την κρίση, που δεν είχα καπνίσει ποτέ στη ζωή μου.»

(Σήφης Φουγαράκης, δημόσιος υπάλληλος)

«Είμαι πολύ πνευματικός άνθρωπος, και πριν από πολλά χρόνια το φιλοσόφησα και κατέληξα ότι οι ψυχές μας ζουν και μετά το θάνατό μας, και μετενσαρκώνονται σε κάποια επόμενη ζωή, ανάλογα με το πόσο υπέφερες ή έκανες τους άλλους να υποφέρουν στην επόμενη ζωή σου. Ε, τα τελευταία χρόνια έχω υποφέρει τόσο πολύ, που στην επόμενη ζωή μου υπολογίζω ότι θα είμαι γάτα Αγκύρας και θα με φροντίζουν όλη μέρα ενώ εγώ θα χουζουρεύω. Αυτό μου δίνει δύναμη να κάνω υπομονή.»

(Ολυμπία Ψυχραιμία, άνεργη)

«Εγώ τα τελευταία χρόνια το είχα βάρος στη συνείδησή μου, γιατί στο μαγαζί δεν έκοβα σχεδόν ποτέ αποδείξεις, έκρυβα εισοδήματα από την εφορία, και ένιωθα άσχημα που κορόιδευα το κράτος. Τώρα όμως δε νιώθω καθόλου τύψεις, γιατί βλέπω ότι όλοι το ίδιο έκαναν, άρα άμα δεν το είχα κάνει κι εγώ θα ήμουν μαλάκας. Τώρα νιώθω πολύ καλύτερα με τον εαυτό μου.»

(Ζήσης Τριμάλακας, ελεύθερος επαγγελματίας)

«Ήμουν σε μία άσχημη φάση της ζωής μου, καθώς η γυναίκα μου με πίεζε να κάνουμε παιδί κι εγώ δεν ένιωθα ακόμα έτοιμος για μία τέτοια ευθύνη. Και μέσα σε μία εβδομάδα απολύθηκα κι εγώ και η γυναίκα μου από την εταιρεία που δουλεύαμε, κι έτσι συμφωνήσαμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε παιδί υπό αυτές τις συνθήκες. Περιττό να πω ότι δεν έχω καν ψάξει για δουλειά από τότε, και έχω και δικαιολογία: «αφού δεν υπάρχουν δουλειές».»

(Ηρώδης Γενιτσαρίδης, άεργος)

«Αυτοί που κλαίγονται για την κρίση είναι αυτοί ακριβώς που αξίζουν ό,τι τους συμβαίνει. Η κρίση φέρνει πάντα ευκαιρίες, και αυτοί δεν τις βλέπουν γιατί απλά δεν μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους. Να, δες εμένα: Χάρη στην κρίση μείωσα τους μισθούς των μισών υπαλλήλων, απέλυσα όσους δε δέχθηκαν τη μειωση και στη θέση τους πήρα εικοσάρηδες που τους πληρώνω ψίχουλα ή τους «βοηθάω» να κάνουν δωρεάν πρακτική. Ξέρεις πόσα λεφτά γλίτωσα; Καινούργια BMW πήρα με αυτά τα λεφτά να φανταστείς. Μακάρι να συνεχιστεί κι άλλο αυτή η κρίση, να πάρω και εκείνο το γιωτ που έχω σταμπάρει.»

(Περικλής Γιωτόπουλος, επιχειρηματίας)

 

Στα παρασκήνια των προεκλογικών σποτ

———————————————

 

Superleague Εκλογές 2012: Η παρουσίαση των ομάδων

Με μεγάλη ανυπομονησία αναμένεται η σέντρα του φετινού πρωταθλήματος «Εκλογές 2012», το οποίο φαίνεται πως θα είναι το πιο αμφίρροπο στην ιστορία του θεσμού. Πάμε να δούμε αναλυτικά τις ομάδες που συμμετέχουν και τις φετινές κινήσεις τους στο μεταγραφικό παζάρι:

ΠΑΣΟΚ

Οι προηγούμενοι πρωταθλητές αντιμετωπίζουν αμέτρητα προβλήματα. Πρώτα απ’όλα, φέτος θα απουσιάσουν από το ρόστερ τους πολύτιμες μονάδες, όπως οι Πάγκαλος, Παπαϊωάννου, Β. Παπανδρέου και άλλοι, οι οποίοι αποφάσισαν να κρεμάσουν τα παπούτσια τους και τις μίζες τους, ενώ αρκετοί παίκτες βρήκαν καταφύγιο σε άλλες γειτονικές ομάδες, με πιο κραυγαλέες περιπτώσεις αυτές των Κατσέλη και Καστανίδη, που μεταγράφηκαν ως ελεύθεροι στην Κοινωνική Συμφωνία. Αντίθετα, οργή προκάλεσε στους οπαδούς της ομάδας η μεταγραφή Αγάτσα στη μισητή «αιώνια» αντίπαλο Νέα Δημοκρατία, με εκπρόσωπο της θύρας των φανατικών οπαδών να δηλώνει χαρακτηριστικά «Αγάτσα; Είχαμε εμείς παίκτη με τέτοιο όνομα;». Βέβαια, παρέμειναν βετεράνοι όπως οι Χρυσοχοΐδης, Παπακωνσταντίνου, Λοβέρδος, αλλά και ο μέχρι πρότινος αρχηγός της ομάδας, Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος μετά από μία σειρά κακών εμφανίσεων αναμένεται να μείνει στον πάγκο για πολύ καιρό από τον νέο προπονητή, Ευάγγελο Βενιζέλο. Ωστόσο, τα πράγματα δείχνουν πολύ δύσκολα και η κατάκτηση του πρωταθλήματος μοιάζει με όνειρο απατηλό, στο οποίο δείχνει να πιστεύει μόνο ο Βενιζέλος. Οι οπαδοί γύρισαν την πλάτη στην ομάδα, με αποτέλεσμα να μειωθούν δραματικά οι πωλήσεις εισιτηρίων διαρκείας (παρά την πολύ χαμηλή συμβολική τιμή των 2 ευρώ), κι έτσι η ομάδα δεν μπόρεσε να κάνει μεταγραφές, πλην ελαχίστων, επομένως το βάρος θα πέσει σε νεαρούς παίκτες όπως ο Αντώνης Λιάρος, που προωθήθηκε από το «φυτώριο» του ΠΑΣΟΚ, το Mega. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το σκάνδαλο στο οποίο φέρεται να εμπλέκεται ο ζωντανός θρύλος της ομάδας, Άκης Τσοχατζόπουλος, έχει επηρεάσει αρνητικά την ψυχολογία της ομάδας, που φαίνεται ότι θα βολευτεί με τη δεύτερη θέση, ελπίζοντας ότι στα πλέι-οφ θα καταφέρει να κατακτήσει την κορυφή.

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια είναι φέτος η Νέα Δημοκρατία, που βλέπει τον «αιώνιο» αντίπαλό της να αποδυναμώνεται όλο και περισσότερο, ενώ η ίδια ενισχύθηκε σημαντικά. Η ψυχολογία των οπαδών ανέβηκε με την «κλοπή» της Αγάτσα μέσα από τα χέρια του ΠΑΣΟΚ, όμως έφτασε πραγματικά στα ύψη με τις δύο μεγάλες μεταγραφές που έγιναν από το ΛΑΟΣ: Το δεξί εξτρέμ Άδωνι Γεωργιάδη και τον «τσεκουράτο» κόφτη Μάκη Βορίδη, που αναμένεται να βοηθήσουν σημαντικά τους «γαλάζιους». Σημαντική και η παρουσία του επιθετικού Μανώλη Μαυρομάτη, που συνηθίζει να ξεχύνεται στην επίθεση σαν εμετός, ενώ αμφιβολίες εκφράζονται για τη φυσική κατάσταση του νεοαποκτηθέντος Ρένου Χαραλαμπίδη, αφού είναι γνωστό ότι καπνίζει «Φτηνά Τσιγάρα», αλλά και του πάλαι ποτέ αρχηγού της ομάδας Κώστα Καραμανλή, που φημολογείται ότι επέστρεψε από τις διακοπές του Πάσχα με περιττά κιλά. Αντίθετα, αρκετοί αναπληρωματικοί παίκτες παραχωρήθηκαν σε τοπικές ομάδες, όπως το ΛΑΟΣ και η Δημοκρατική Συμμαχία, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει το εντυπωσιακό βάθος πάγκου που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια. Σύγχυση προκάλεσε, εξάλλου, και η πρόθεση του προπονητή Αντώνη Σαμαρά να εντάξει στο δυναμικό της ομάδας τον Γιώργο Συμπιλίδη, με αυτογκόλ του οποίου η Νέα Δημοκρατία έχασε το πρωτάθλημα το 1993, κάτι που οι οπαδοί της ομάδας δεν έχουν ακόμα ξεχάσει και αντέδρασαν έντονα, με αποτέλεσμα ο Σαμαράς να αναγκαστεί να αλλάξει γνώμη (κάτι που κάνει εξαιρετικά σπάνια). Στόχος της Νέας Δημοκρατίας φέτος είναι η πρωτιά με μεγάλη διαφορά, ώστε να μη χρειαστούν πλέι-οφ και διακινδυνεύσει να μοιραστεί την κορυφή μαζί με το ΠΑΣΟΚ ή/και με κάποια άλλη ομάδα.

ΚΚΕ

Οι «κόκκινοι» του Περισσού στηρίζονται και φέτος στην ίδια επιτυχημένη ομάδα που τους έφερε στην τρίτη θέση το 2009. Και το 2007. Και το 2004. Και το 2000. Και το 1996. Πρόκειται για την παραδοσιακά πιο σταθερή ομάδα του πρωταθλήματος, η οποία βασίζεται στους νεαρούς παίκτες που βγαίνουν από τα «τσικό» της ΚΝΕ, αλλά και στους μπαρουτοκαπνισμένους βετεράνους που έχουν φάει τα γήπεδα με το κουτάλι. Πολλοί κατηγορούν το ΚΚΕ για τον παλιομοδίτικο τρόπο παιχνιδιού του, όμως η επί 21 χρόνια τεχνικός της ομάδας, Αλέκα Παπαρήγα, υπερασπίζεται την τακτική της, κατακεραυνώνοντας ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία ότι ευνοούνται τακτικά από τη διαιτησία, με αποτέλεσμα να έχουμε ένα πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων. Στόχος της ομάδας φέτος είναι να διατηρηθεί στην τρίτη θέση, κλείνοντας όσο το δυνατόν περισσότερο την ψαλίδα από τη δεύτερη θέση και προσπερνώντας τον μισητό αντίπαλό της, ΣΥΡΙΖΑ.

ΣΥΡΙΖΑ

Αισιοδοξία επικρατεί στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ για το φετινό πρωτάθλημα, καθώς μπορεί να μην έγιναν ηχηρές μεταγραφές, όμως τα προγνωστικά λένε ότι έχει καλές πιθανότητες να κατακτήσει την τρίτη θέση της βαθμολογίας, για πρώτη φορά μετά από δύο δεκαετίες. Ο προπονητής Αλέξης Τσίπρας επέλεξε για αρχηγό της ομάδας τον βετεράνο Μανώλη Γλέζο (αν και είναι αμφίβολο το πώς θα χειριστεί ο Τσίπρας έναν ποδοσφαιριστή που είναι μεγαλύτερος από αυτόν σε ηλικία), ενώ αποκτήθηκαν ακόμα η Σοφία Σακοράφα (από το ΠΑΣΟΚ) και ο Γιώργος Βαρεμένος (που φέρει το προσωνύμιο «ο μύγας»). Αντίθετα, την τελευταια στιγμή χάλασε η μεταγραφή του γυρολόγου των γηπέδων, Βασίλη Παϊτέρη (έχει αγωνιστεί στο παρελθόν σε Νέα Δημοκρατία, Πολιτική Άνοιξη και ΔΗΚΚΙ), όπως και αυτή του Γιάννη Δημαρά, που μετά από έντονο «φλερτ» με την ομάδα του Αλέξη Τσίπρα προτίμησε τελικά να αγωνιστεί στους Ανεξάρτητους Έλληνες. Εντύπωση προκάλεσε πάντως το κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ για συγχώνευση της ομάδας με το ΚΚΕ και τη Δημοκρατική Αριστερά, ώστε να σχηματιστεί ένας ισχυρός αντίπαλος για τους δύο «αιώνιους» πρωταθλητές, μία πρόταση που ωστόσο δεν ευοδώθηκε ποτέ.

ΛΑΟΣ

Με πολλές αλλαγές θα παραταχθεί φέτος το ΛΑΟΣ, το προφίλ του οποίου πληγώθηκε ανεπανόρθωτα από τις αποχωρήσεις των Γεωργιάδη και Βορίδη, με αποτέλεσμα ο προπονητής Γιώργος Καρατζαφέρης να κινηθεί δυναμικά στη μεταγραφική αγορά, ώστε να βρει άξιους αντικαταστάτες τους. Έτσι, στο ρόστερ του ΛΑΟΣ προστέθηκαν ο μέσος Γιώργος Κύρτσος, η πληθωρική στόπερ Βάνα Μπάρμπα (αναμένεται να «δέσει» με τον άλλο κεντρικό αμυντικό της ομάδας, τον Γιώργο Ανατολάκη), ο πλάγιος χαφ Γιάννης Παπαμιχαήλ (που διακρίνεται για το ταλέντο του να παίζει στη γραμμή, όμως στιγματίστηκε στο παρελθόν όταν πιάστηκε ντοπέ), το δεξί εξτρέμ Λεωνίδας Γεωργιάδης (που αντικαθιστά τον αδελφό του, Άδωνι), ο killer επιθετικός Παπατσάκαλος και η Αλίκη Αρβανιτίδη, η μεταγραφή της οποίας αναμένεται να προσελκύσει πολύ κόσμο στο γήπεδο – αναμένονται τουλάχιστον 500 ξώγαμα του συζύγου της στις εξέδρες. Η ενίσχυση των ανταγωνιστικών ομάδων του ΛΑΟΣ κάνει πιο δύσκολο το έργο της παραμονής του στην κατηγορία, όμως ο Καρατζαφέρης ελπίζει πως και αυτή τη φορά θα διαψεύσει τα προγνωστικά και η ομάδα θα τερματίσει πιο ψηλά απ’όσο αναμένεται.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Μία από τις νεοφώτιστες ομάδες του πρωταθλήματος, φαίνεται να μπαίνει πολύ δυνατά στη φετινή χρονιά, με τα προγνωστικά να τη φέρνουν ακόμα και στην τρίτη θέση! Με προπονητή τον Φώτη Κουβέλη (πρώην παίκτη του ΣΥΡΙΖΑ), η Δημοκρατική Αριστερά είναι εξαιρετικά φιλόδοξη, καθώς αποτελείται από πολλούς μέχρι πρότινος παίκτες του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι έψαχναν ένα καλύτερο συμβόλαιο, ενώ σημαντική είναι και η παρουσία του αμυντικού Γρηγόρη Ψαριανού (πρώην παίκτη του ΣΥΡΙΖΑ), που φημίζεται για τα δολοφονικά του τάκλιν. Αίσθηση προκάλεσε ακόμα η μεταγραφή της Μαρίας Ρεπούση, που παλιότερα είχε αγωνιστεί στο ΠΑΣΟΚ και είχε αντιμετωπίσει την πανελλήνια κατακραυγή όταν χαρακτήρισε την τραγωδία της Θύρας 7 «συνωστισμό». Ωστόσο, το μεγάλο όνομα της ομάδας είναι ο Γιάννης Μπέζος, ο οποίος αναφερόμενος στην ψυχολογία της ομάδας δήλωσε ότι όλοι είναι «Ευτυχισμένοι Μαζί», ενώ σχετικά με τις δύο μεγάλες ομάδες τόνισε ότι πρόκειται για «Κλινική Περίπτωση» και «Απατεώνες και Τζέντλεμεν». Από τα πρώτα φιλικά, η Δημοκρατική Αριστερά φαίνεται πως είναι μία αργή αλλά αποτελεσματική ομάδα, που «υπνωτίζει» τους αντιπάλους με το παιχνίδι της (και τα διαφημιστικά σποτ της).

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Άλλη μία νεοφώτιστη, αλλά εξαιρετικά φιλόδοξη, ομάδα, την οποία έστησε ο Πάνος Καμένος με σκοπό να πλασαριστεί στην τρίτη θέση πίσω από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ή και ακόμα παραπάνω. Ήδη έχει δημιουργηθεί η ομάδα νέων, που φέρει το όνομα «Καμένα Βούρλα», ενώ πολλοί από τους «ενδεκαδάτους» παίκτες της ομάδας έχουν εμπειρία από μεγάλες ομάδες, όπως η Έλενα Κουντουρά (Νέα Δημοκρατία), ο Γιάννης Μανώλης (Νέα Δημοκρατία), ο Παύλος Χαϊκάλης (Πολιτική Άνοιξη) και ο Γιάννης Δημαράς (ΠΑΣΟΚ), τον οποίο μάλιστα ο Πάνος Καμένος «έκλεψε» μέσα από τα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ. Μεγάλη μεταγραφή αποτελεί επίσης και αυτή του Τέρενς Κουικ από το ερασιτεχνικό σωματείο Kontra, όπως και αυτή του σέντερ φορ Τσελέντη, ο οποίος προκαλεί «σεισμό» στις αντίπαλες άμυνες. Το μόνο βέβαιο είναι ότι πρόκειται για μία ομάδα που είναι ικανή να κάνει «ζημιές» σε όποιον την υποτιμήσει, καίτοι νεοφώτιστη. Εκτός, βέβαια, κι αν συνεχίσουν να ψεκάζουν τους παίκτες της.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

Για την παραμονή της στην κατηγορία θα παλέψει η επίσης νεοφώτιστη Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη, και τα προγνωστικά δείχνουν ότι δύσκολα θα τα καταφέρει. Όσο κι αν ενισχύθηκε με τους βετεράνους Ντανιέλ Μπατίστα, Γιώτη Τσαλουχίδη και Νεκτάριο Σφυράκη (ειδικά αυτόν), αλλά και με αρκετούς πρώην παίκτες της Νέας Δημοκρατίας που έμειναν ελεύθεροι, δε φαίνεται να συγκινεί ούτε τους φιλάθλους, αλλά ούτε και τους μπουκμέικερς. Η Μπακογιάννη, επί χρόνια βασική και αναντικατάστατη στην ενδεκάδα της Νέας Δημοκρατίας, φαίνεται να τα βρίσκει σκούρα στο ξεκίνημα της προπονητικής της καριέρας, και το μελλον δείχνει μάλλον ζοφερό για την ομάδα.

ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΟΜΑΔΕΣ

Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν πραγματοποίησαν ηχηρές μεταγραφές, ούτε έχουν κάποιο συγκεκριμένο σύστημα τακτικής για να φτάσουν στη νίκη. Μπορούν όμως να υπερηφανεύονται ότι έχουν τον πιο υγιή και καλοκουρεμένο χλοοτάπητα της κατηγορίας.

Η Κοινωνική Συμφωνία, μία ομάδα που προέκυψε από τους μέχρι πρότινος παίκτες του ΠΑΣΟΚ Λούκα Κατσέλη και Χάρη Καστανίδη, δεν έχει ιδιαίτερες ελπίδες να πρωταγωνιστήσει στο πρωτάθλημα, έχει όμως στις τάξεις της τον μεγάλο Κώστα Μπίγαλη, που αναμένεται να της γράψει έναν ποπ ύμνο, καλύτερο από κάθε άλλο ύμνο ομάδας.

Η Δράση-Φιλελεύθερη Συμμαχία είναι η ομάδα-μυστήριο του φετινού πρωταθλήματος. Ήταν πάντως η πρώτη από όλες τις ομάδες που ζήτησε μέσω τηλεοπτικού σποτ την υποστήριξη των οπαδών της, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν άμεσα. Και οι τρεις.

Οι Έλληνες Οικολόγοι του εκκεντρικού προπονητή Δημοσθένη Βεργή έκαναν το «μπαμ» με τη μεταγραφή της διεθνούς φήμης σταρ Τζούλιας Αλεξανδράτου. Κρίμα βέβαια που δεν έχει ιδέα από ποδόσφαιρο. Ή από πολιτική. Ή από οτιδήποτε.

Η Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη συμμετέχει και φέτος στο πρωτάθλημα, παρά το γεγονός ότι κάθε χρόνο τερματίζει στις τελευταίες θέσεις, κάτι που ο προπονητής της ομάδας αποδίδει ΣΤΟΥΣ ΑΡΚΟΥΔΕΗΔΕΣ, ΤΟΥΣ ΑΛΗΤΕΣ, ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ.

Μεγάλη έκπληξη προκάλεσε η είδηση-βόμβα της συγχώνευσης του ΚΚΕ Μ-Λ με το Μ-Λ ΚΚΕ, ειδικά στο 90% των φιλάθλων που τόσο καιρό πίστευε ότι τόσα χρόνια επρόκειτο για την ίδια ομάδα και η αναφορά της δύο φορές στη βαθμολογία οφειλόταν σε τυπογραφικό λάθος.

Για πρώτη φορά φέτος θα συμμετάσχει στο πρωτάθλημα και η ομάδα Κίνημα Δεν Πληρώνω, όμως η λογική λέει ότι δεν θα τα πάει και τόσο καλά, καθώς οι παίκτες της είναι απλήρωτοι εδώ και μήνες.

Η Ανεξάρτητη Ανανεωτική Αριστερά, Ανανεωτική Δεξιά, Ανανεωτικό ΠΑΣΟΚ, Ανανεωτική Νέα Δημοκρατία, Όχι στον Πόλεμο, Κόμμα Επιχείρηση Χαρίζω Οικόπεδα, Χαρίζω Χρέη, Σώζω Ζωές, Παναγροτικό Εργατικό Κίνημα Ελλάδος έχει τόσο μεγάλο όνομα, που δε μένει χώρος για να σχολιάσουμε οτιδήποτε άλλο.

 

Ο Χριστός στον πολιτικό στίβο

 

(ή αλλιώς, πώς θα «χτυπούσαν» τον Χριστό οι πολιτικοί του αντίπαλοι, αν κατέβαινε υποψήφιος στις εκλογές)

1. «Ο κ. Χριστός συνηθίζει να μας υπενθυμίζει κάθε τόσο ότι είναι ο «Υιός του Θεού». Εξαιτίας τέτοιων φαινομένων οικογενειοκρατίας έχει φτάσει ο τόπος σε αυτό το σημείο! Ψήφος στον Χριστό σημαίνει ψήφος εμπιστοσύνης στο φαύλο σύστημα που δημιούργησε ο πατέρας του!»

2. «Ακούσαμε όλοι τον κ. Χριστό να αναφέρει χθες πως όταν σε χτυπάνε στο ένα μάγουλο πρέπει να γυρίζεις και το άλλο. Και σας ερωτώ: Μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτόν τον άνθρωπο για να διαφυλάξει τα σύνορα της χώρας και να αντιμετωπίσει τον επεκτατισμό των γειτονικών χωρών;»

3. «Δεν έχουμε ακόμα λάβει καμία σαφή απάντηση από τον κ. Χριστό για το μεγάλο σκάνδαλο των 30 αργυρίων που βρέθηκαν στον λογαριασμό του τομεάρχη Οικονομικών του κόμματός του, κ. Ισκαριώτη. Έτσι θα κυβερνήσετε κ. Χριστέ; Με μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα;»

4. «Ας μας πει λοιπόν ο κ. Χριστός για τον Μυστικό Δείπνο του με τους καναλάρχες και όσα συμφωνήθηκαν εκεί για την επικοινωνιακή προώθηση της υποψηφιότητάς του. Γιατί τα κρατάτε κρυφά από το λαό αυτά; Ντρέπεστε;»

5. «Και μη νομίζετε, κ. Χριστέ, ότι θα ξεγελάσετε το λαό με κολπάκια όπως η ανάσταση του Λαζάρου. Ο λαός δεν πείθεται με τέτοια επικοινωνιακά τρυκ, θέλει πραγματικές λύσεις στα πραγματικά του προβλήματα.»

6. «Με ποιο δικαίωμα ο κ. Χριστός έδιωξε τους μικροπωλητές έξω από τον ναό της Μητρόπολης; Ποιος νομίζει ότι είναι τέλος πάντων ο κ. Χριστός; Ή μήπως αυτή είναι η μεταναστευτική πολιτική του; Αυτό που συνέβη αποτελεί ντροπή για τη χώρα, ντροπή για τη δημοκρατία!»

7. «Η κοινή γνώμη, όμως, έχει ήδη δώσει τις απαντήσεις της. Σε όλες τις δημοσκοπήσεις, ο κ. Βαραββάς φαίνεται να προηγείται ως καταλληλότερος με μεγάλη διαφορά από τον κ. Χριστό. Ο λαός ξέρει τι είναι καλύτερο γι’αυτόν.»

8. «Πρόσφατα, ο μοναχός Εφραίμ αποκάλυψε ότι η αποφυλάκισή του ήταν θαύμα της Παναγίας. Πώς ανέχεστε, κ. Χριστέ, μία τέτοια ξεδιάντροπη παρέμβαση της μητέρας σας στη Δικαιοσύνη;»

9. «Δεν μπορεί ο κ. Χριστός να δηλώνει έκπληκτος με όσα συμβαίνουν στη χώρα τα τελευταία χρόνια. Εδώ ήταν, τα έβλεπε και συμμετείχε σε αυτά. Τι νομίζει, ότι είναι προϊόν παρθενογένεσης;»

10. «Γνωρίζει άραγε ο λαός ότι ο κ. Χριστός είναι ο πιο πλούσιος αρχηγός κόμματος; Γνωρίζει ο λαός ότι είναι ιδιοκτήτης εκατοντάδων εκκλησιών και παρεκκλησίων σε όλη την επικράτεια και πλουτίζει από τα έσοδα που του αποφέρουν χωρίς να αποδίδει φόρους;»

11. «Ξεχνάτε, κ. Χριστέ, πόσες οικογένειες θρήνησαν τα μικρά παιδιά τους εξαιτίας σας από το καθεστώς Ηρώδη; Νομίζετε πως θα το ξεχάσουν έτσι εύκολα αυτό οι ψηφοφόροι κ. Χριστέ;»

12. «Ακούσαμε μετά το αποτέλεσμα των προηγούμενων εκλογών τον κ. Χριστό να ωρύεται «άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»… Αυτή είναι η πολυδιαφημισμένη ηθική του; Να κατηγορεί τους ψηφοφόρους για άγνοια απλά και μόνο επειδή δεν κέρδισε ο ίδιος;»

13. «Τι έχετε να πείτε, κ. Χριστέ, σε αυτούς που σας προσάπτουν ότι επιμένετε να θεωρείτε στέλεχος του κόμματός σας τον κ. Πέτρο, παρά το γεγονός ότι σας έχει ήδη αρνηθεί τρεις φορές, χωρίς να τον διαγράψετε;»

14. «Κουβέντα δε λέει, όμως, ο κ. Χριστός για τις κρατικές επιχορηγήσεις, χάρη στις οποίες το κόμμα του κάνει αυτήν την πλουσιοπάροχη προεκλογική καμπάνια, που μέχρι και μιούζικαλ με τίτλο «Jesus Christ Superstar» περιλαμβάνει…»

15. «Εγώ σας προειδοποιώ πάντως: Αν εκλεγεί πρωθυπουργός ο κ. Χριστός ο τόπος θα γνωρίσει μαρτυρικές μέρες. Σας το υπογράφω. Έτσι, για να μη μου λέτε μετά ότι έγινα μετά Χριστόν προφήτης.»

16. «Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο του κ. Χριστού! Πείνα και ανέχεια παντού! Πέντε χιλιάδες άνθρωποι και να τρέφονται με πέντε φρατζόλες ψωμί και δύο ψάρια!»

17. «Ίσως ο κ. Χριστός θα πρέπει να κοιτάξει τα πραγματικά προβλήματα του ελληνικού λαού, αντί να οργανώνει εντυπωσιακές προεκλογικές φιέστες στο όρος Θαβώρ. Η πραγματική «μεταμόρφωσ绨της ελληνικής κοινωνίας δε θα έρθει με παρτάκια.»

18. «Αντί να μιλάει ξεκάθαρα, με γεγονότα, ο κ. Χριστός προτιμά να κρύβεται πίσω από αινιγματικές παραβολές και δελτία Τύπου. Προφανώς φοβάται να πει την αλήθεια στο λαό για την πραγματική του πολιτική ατζέντα.»

19. «Ο κ. Χριστός είχε την ευκαιρία πριν από πολλά χρόνια να αλλάξει τα πάντα στη χώρα, όμως απογοήτευσε το λαό για την εμπιστοσύνη του. Και τώρα ζητά μία Δευτέρα Παρουσία; Θα πάρει την απάντηση που του αξίζει!»

20. «Ακούμε συνέχεια τον κ. Χριστό να αναφέρεται στον προσωπικό του Γολγοθά. Μα τέτοιος πολιτικός εγωισμός πια; Και ειδικά σε μία περίοδο που ο λαός αντιμετωπίζει τον δικό του Γολγοθά, που είναι και πολύ χειρότερος;»

+1: «Δεν υπάρχουν Μεσσίες στην πολιτική. Αυτά που εξαγγέλλει τώρα ο κ. Χριστός είναι φτηνοί λαϊκισμοί, που στην πορεία θα διαψευσθούν.»

 

Όποιος γελάει τελευταίος δεν κατάλαβε το αστείο με την πρώτη

Μία από τις αγαπημένες μου σχολικές αναμνήσεις (και δεν είναι και πολλές οι ευχάριστες) είναι η εξής: Πρώτη Λυκείου. Η φιλόλογος δεν έχει όρεξη για μάθημα και έχουμε πιάσει κουβεντούλα. Κάποια στιγμή αρχίζουμε να λέμε ανέκδοτα. Παίρνω λοιπόν κι εγώ το λόγο και λέω το εξής ανέκδοτο:

– Τι κάνεις όταν ο Θανάσης σου πετάξει μία χειροβομβίδα;
– Δεν ξέρω, τι κάνεις;
– Βγάζεις την περόνη και του την πετάς πίσω.

(ναι, ξέρω, δεν το βρίσκεις και ΤΟΣΟ αστείο, αλλά ήμασταν 15 χρονών, εντάξει;)

Όλη η τάξη γελάει, και μένω με την ικανοποίηση ότι ο στόχος επετεύχθη. Μετά από τα γέλια, η κουβέντα συνεχίζεται, χωρίς ανέκδοτα αυτή τη φορά. Και ξαφνικά, από την άλλη άκρη της τάξης ακούγεται ένα τρανταχτό γέλιο. Είναι η επίτιμη μις Ξινίλα της τάξης. Η οποία μόλις κατάλαβε το ανέκδοτο, δύο λεπτά μετά απ’όλους τους άλλους. Ακολουθούν τρανταχτά γέλια απ’όλη την τάξη, αυτή τη φορά όχι για το ανέκδοτο, αλλά για τη χρονοκαθυστέρηση του γέλιου της. Έχουν περάσει 12 χρόνια από τότε, κι όμως όταν χρειάζομαι έναν ορισμό για τη λέξη «μπετόβλακας», μου έρχεται πάντα στο μυαλό το πρόσωπο αυτής της κοπέλας.

Πάμε τώρα στο ερώτημα της ημέρας: Ποιος αποφασίζει αν ένα αστείο είναι πετυχημένο ή όχι; Και με τι κριτήρια; Είναι πιο αστείο ένα ανέκδοτο με κλανιές του Λαζόπουλου από ένα που λέει κάποιος στην παρέα του, απλά και μόνο επειδή με αυτό του Λαζόπουλου γελάει ένα υπνωτισμένο κοινό 500 ατόμων ενώ με το άλλο 2-3 μπακούρια; Είναι λιγότερο αστεία μία ατάκα του Σεφερλή από ένα σκετς των Μόντι Πάιθον; Και τελικά είναι πάντα πιο αστεία μία κωμωδία από ένα δράμα;

Μην περιμένεις απαντήσεις. Το χιούμορ είναι κάτι το υποκειμενικό, σαν την ομορφιά. Αυτήν που εγώ θα πω «μπάζο», εσύ θα την δεις «θεά» και τούμπαλιν. Αυτό που εγώ θα πω «ηλίθιο αστείο», εσύ θα το πεις «LOL» και τούμπαλιν. Δεν υπάρχει λοιπόν «αντικειμενικά καλό» και «αντικειμενικά κακό» αστείο – για μένα ακόμα και ένας να γελάσει με ένα αστείο, το δικαιώνει. Δε χρειάζεται καμία άλλη απόδειξη της επιτυχίας του. Αλλά βέβαια αυτή είναι απλά η γνώμη μου, και είναι ιδιαίτερα βολική για μένα όταν λέω ένα ανέκδοτο και γελάει μόνο ένας, την ίδια στιγμή που οι άλλοι ξινίζουν τα μούτρα τους.

Αφορμή για αυτό το αμπελοφιλοσοφικό παραλήρημα στάθηκε ένα αστείο που κυκλοφόρησε στο Internet λίγες ώρες μετά από την αυτοκτονία του 77χρονου Δημήτρη Χριστούλα στο Σύνταγμα. Πρόκειται για το παρακάτω:

Για οποιονδήποτε έχει ένα IQ άνω του μετρίου (ή έστω γύρω στο μέτριο) είναι σαφές ότι πρόκειται περί χιούμορ – θες μαύρου χιούμορ; Κατάμαυρου. Δε θα ήταν δυνατό μέσα σε λίγες ώρες όλοι αυτοί που αναφέρονται να εξέφρασαν άποψη μέσα σε λίγες ώρες από το περιστατικό, ειδικά αφού η prime time των δηλώσεών τους είναι τα δελτία ειδήσεων και τα τηλεοπτικά talk shows. Και άλλωστε, ποιος είναι τόσο βλάκας που απλά διαβάζει κάτι και το αναπαράγει άκριτα, χωρίς να το διασταυρώσει πρώτα; Χωρίς να γκουγκλάρει στα γρήγορα αν όντως το είπε ρε παιδί μου αυτό ο Πρετεντέρης.

Προφανώς, πολλοί είναι τόσο βλάκες. Αλλά και κακόβουλοι. Γιατί στο post του Άγγελου Τσέκερη (που είναι και ο εγκέφαλος πίσω από την όλη υπόθεση) αναφέρεται ξεκάθαρα σαν λεζάντα το «τι θα διαβάσουμε αύριο». Είναι εμφανές ότι πρόκειται περί κατασκευάσματος – δεν προσπαθεί να το παρουσιάσει σαν πραγματικό γεγονός, ώστε να αναπαραχθεί με viral τρόπο και να βλάψει αυτούς στους οποίους αναφέρεται. Κι όμως, βρέθηκαν πολλοί που αναπαρήγαγαν απλώς την εικόνα του post, χωρίς τη λεζάντα, ή ακόμα χειρότερα βάζοντας σαν δική τους λεζάντα κάτι σαν «ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΙ ΛΕΝΕ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ, ΣΑ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ». Ε, πες μου εσύ ποιος φταίει μετά.

Πες μου λοιπόν: Ήταν επιτυχημένο το χιούμορ του Τσέκερη; Για μένα ναι. Απόλυτα, ξεκάθαρα, αναμφίβολα. Γιατί έπιασε τόσο εύστοχα τον τρόπο σκέψης αυτών των πέντε προσώπων που αναφέρονται στο post, ώστε πολλοί μπερδεύτηκαν και πίστεψαν ότι όντως αυτές οι δηλώσεις είχαν γίνει στην πραγματικότητα. Και δεν το έκανε κακόβουλα, αλλά καθαρά με σατιρικό ύφος – όσοι έχουν διαβάσει έστω και μία φορά την «Τζιχάντ» στην Athens Voice, ξέρουν.

Φυσικά, πολλοί διαμαρτυρήθηκαν, φώναξαν, κατηγόρησαν για διάφορα τον Τσέκερη. Πολλοί «κλειδοκράτορες της ηθικής», από αυτούς που σε κάθε κείμενο, λόγο ή πράξη θα βρουν κάτι προσβλητικό. Οι περισσότεροι θύματα «εξαπάτησης», άνθρωποι που πίστεψαν ότι το αστείο ήταν σοβαρό, και τώρα συμπεριφέρονται σαν τον βλάκα που δεν κατάλαβε το αστείο και υποστηρίζει ότι απλά «ήταν ηλίθιο», για να μην παραδεχθεί τη δική του βλακεία. Και ίσως άνθρωποι που, μετά από δύο μέρες, θα ξαναδιαβάσουν πιο ψύχραιμα το ίδιο post και θα γελάσουν δυνατά. Σαν εκείνη την κοπέλα.

Προφανώς, αυτό το «γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος» δεν έχει κυριολεκτική εφαρμογή. Γιατί όποιος γελάει τελευταίος συνήθως είναι αυτός που δεν κατάλαβε το αστείο με την πρώτη.

 

Χωρίς Escape

Μου έχουν λείψει λίγο εκείνες οι εποχές που όταν δεν είχα τι να γράψω απλά άφηνα τον εαυτό μου ελεύθερο μπροστά από ένα άδειο notepad, με τον κέρσορα να αναβοσβήνει ρυθμικά, σαν τη θυμωμένη γυναίκα που χτυπάει ρυθμικά το πόδι της στο πάτωμα περιμένοντας να της εξηγήσεις πώς βρέθηκε εκείνη η πιπιλιά στο λαιμό σου. Μερικές φορές το μόνο που χρειάζεσαι για να βάλεις τις τάξεις σου σε σκέψη τις σκέψεις σου σε τάξη είναι να μη σκέφτεσαι τίποτα. Να στέκεσαι μπροστά στο κενό και να πηδάς πριν προλάβεις να σκεφτείς «τι μαλακία πάω να κάνω;». Χωρίς delete, χωρίς undo, χωρίς escape.

«Τι σκέφτεσαι;». Τίποτα δε σκέφτομαι ρε μαλάκα. 28 χρόνια τώρα σκέφτομαι, και τι κατάλαβα; Οι πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου ήταν όταν δε σκεφτόμουν τίποτα. Εσύ τι σκέφτεσαι; Και γιατί σκέφτεσαι; Και πώς σκέφτεσαι; Και είσαι σίγουρος ότι σκέφτεσαι σωστά; Κι αν ο άλλος σκέφτεται κάτι διαφορετικό; Θα σκεφτείς ότι ίσως έχει δίκιο; Ή θα σκεφτείς ότι είναι απλώς μαλάκας, ένας μαλάκας που σκέφτεται;

Τι ωραία λέξη το «μαλάκας». Παρεξηγημένη. Λέξη-μπαλαντέρ, που μπορεί να αντικαταστήσει με ευκολία καμιά 500αριά άλλες. Και λίγες λέω. Αλλά τι να πεις, οι βρισιές είναι ακόμα ταμπού. Να, τις προάλλες άκουγα μία εκπομπή στο ραδιόφωνο, και κάποιος έλεγε «γαμώ τον Αντίχριστό μου». Και έβαλαν *ΜΠΙΠ*. Σε τι βάζεις *ΜΠΙΠ* ρε μεγάλε; Στο «γαμώ» που ένα παιδάκι 5 χρονών το ακούει πιο συχνά και από το όνομά του; Ή στο «αντίχριστο», μην παρεξηγηθεί κανένας σατανιστής και διαμαρτυρηθεί στο ΕΣΡ;

Θυμάμαι όταν πρωτοξεκίνησα να γράφω, που ντρεπόμουν να γράψω βρισιές. Έγραφα μα**κας, π**τσος μ**νί, τσαπερδονο**λοσφυρίχτρα. Και πάλι ήταν καλύτερα από το αγαπημένο μου τότε περιοδικό, το FREE, που αντίστοιχα έγραφε μαμάκας, λούτσος, νουνί και τσαπερδονολολοσφυρίχτρα. Ίσως έχω απωθημένο από τότε, γι’αυτό και βρίζω τόσο πολύ όταν γράφω. Ξέρεις, είναι αυτή η κλασική αντίδραση, που όταν σου απαγορεύουν κάτι για πολλά χρόνια και ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι είσαι απολύτως ελεύθερος να το κάνεις και δε θα σου πει κανένας τίποτα, του δίνεις και καταλαβαίνει. Κατοχικό σύνδρομο, σαν να λέμε.

Είμαι περίεργος άνθρωπος, τι να πω. Να σκεφτείς ότι για χρόνια ολόκληρα, το Backspace ήταν το αγαπημένο μου πλήκτρο στον υπολογιστή. Όταν κάποιο πρόγραμμα μου ζητούσε να «press any key», εγώ πάντα πατούσα ψυχαναγκαστικά το Backspace (τουλάχιστον δεν έψαχνα το κουμπί «any», σαν την ξανθιά). Και όταν έγραφα οτιδήποτε, δεν πατούσα ποτέ το Delete, ακόμα κι αν ήταν πιο εύχρηστο. Μόνο Backspace, ρε μουνιά. Δε θυμάμαι πώς ξεπέρασα αυτήν την εμμονή με το Backspace. Ξέρω μόνο ότι τώρα έχω θέμα με το Num Lock. Για κάποιον λόγο, δε θέλω να είναι ποτέ αναμμένο το φωτάκι του Num Lock. Με αποσυντονίζει. Είναι ο κρυπτονίτης μου. Με το Caps Lock δεν έχω πρόβλημα. Ούτε με το Scroll Lock, που ανάθεμα αν κατάλαβα ποτέ τι ακριβώς κλειδώνει. Κι ούτε με ενδιαφέρει κιόλας.

Έχω αυτή τη συνήθεια να προσδίδω ανθρώπινα χαρακτηριστικά σε άψυχα αντικείμενα. Ξέρεις, να βλέπω ανθρώπινα πρόσωπα στις «φάτσες» των αυτοκινήτων, να νομίζω ότι ο υπολογιστής και τα πλήκτρα του με επιβουλεύονται, να μιλάω στα βιβλία και στα περιοδικά μου λες και με ακούνε. Τέτοια, καθημερινά πράγματα. Μικρός νόμιζα ότι ήμουν λίγο τρελός, και όταν μεγάλωνα θα με τρέχανε από ψυχιατρείο σε ψυχιατρείο. Τελικά αποδείχθηκε ότι όλοι μας είμαστε λίγο τρελοί, και αυτοί που κλείνουν στα ψυχιατρεία είναι μάλλον οι πιο λογικοί που δεν αντέχουν την τρέλα αυτού του κόσμου. Και εδώ που τα λέμε, σε μία χώρα που έβγαλε πρωθυπουργό τον Παπανδρέου, αν όλα πήγαιναν με τη λογική θα έπρεπε να έχουμε μερικά εκατομμύρια τροφίμους σε ψυχιατρεία αυτή τη στιγμή.

Ξέρεις τι είναι τρέλα; Να πηγαίνεις κόντρα στη φύση σου. Αν έβλεπες έναν άνθρωπο να κρατάει δύο πούπουλα και να προσπαθεί να πετάξει, θα τον έλεγες τρελό. Θα έλεγες το ίδιο όμως και για έναν άνδρα που αποφασίζει να περάσει όλη του τη ζωή με μία γυναίκα; Μάλλον όχι. Αλλά γιατί όχι; Και οι δύο κόντρα στη φύση τους πηγαίνουν. Απλά ο ένας κάνει κάτι που δεν είναι κοινωνικά αποδεκτό, ενώ ο άλλος υποτάσσεται στα κοινωνικά «πρέπει». Προσπαθούμε με μανία να καταπιέσουμε τα ένστικτά μας, λες και ντρεπόμαστε για τις ζωώδεις καταβολές μας. Ίσως δικαιολογημένα. Αλλά ποιο ον μπορεί να αυτοχαρακτηριστεί «λογικό», όταν ανά πάσα στιγμή συγκρούονται μέσα του ένα ζωώδες ένστικτο και μία ομοβροντία από κοινωνικές επιταγές που μονίμως τον προστάζουν να κάνει διαφορετικά πράγματα από αυτά που κατά βάθος θέλει;

Μου είχαν λείψει λίγο εκείνες οι εποχές που όταν δεν είχα τι να γράψω απλά άφηνα τον εαυτό μου ελεύθερο μπροστά από ένα άδειο notepad, με τον κέρσορα να αναβοσβήνει ρυθμικά, σαν τον μετρονόμο που ορίζει βασανιστικά το τέμπο σου και σε προκαλεί να κινηθείς στο ρυθμό του. Μερικές φορές το μόνο που χρειάζεσαι για να βάλεις τις τάξεις σου σε σκέψη τις σκέψεις σου σε τάξη είναι να μη σκέφτεσαι τίποτα. Να στέκεσαι μπροστά στο κενό και να πηδάς πριν προλάβεις να σκεφτείς «τι μαλακία πάω να κάνω;». Χωρίς delete, χωρίς undo, χωρίς escape.

 

Πολιτικά Όσκαρ 2012

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται φέτος η τελετή απονομής των πολιτικών Όσκαρ 2012, μετά τη σημερινή ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων από την Ακαδημία.

Μεγάλη μάχη αναμένεται να έχουμε στην κατηγορία του Α’ Ανδρικού Ρόλου, όπου κοντράρονται ο συγκλονιστικός Κίμωνας Κουλούρης, που μας άφησε άναυδους με την ερμηνεία του στην καθηλωτική περιπέτεια Drive, όπου υποδύεται έναν πρώην βουλευτή που καταδιώκεται από θεούς και δαίμονες (υποψήφιος για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου ο Χρήστος Παπουτσής) και ο απολαυστικός Γιώργος Παπανδρέου, που μας χάρισε απλόχερα το γέλιο στην σπαρταριστή κωμωδία «Ο Απόγονος» (The Descendant), όπου υποδύεται τον γκαφατζή απόγονο μίας μεγάλης οικογένειας πολιτικών, που τα κάνει θάλασσα. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει από τα φαβορί και τον ανυπέρβλητο Μάκη Ψωμιάδη, που πρωταγωνίστησε στο αποκαλυπτικό «Moneyball», το οποίο καταπιάνεται με το μείζον ζήτημα των στημένων ποδοσφαιρικών αγώνων. Για την ίδια ταινία ο Αχιλλέας Μπέος είναι υποψήφιος για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου.

Στην κατηγορία του Β’ Ανδρικού Ρόλου φαβορί είναι και πάλι ο Γιώργος Παπανδρέου, για την ερμηνεία του στο αριστουργηματικό θρίλερ «Μεσάνυχτα στις Κάννες», δίπλα στον Νικολά Σαρκοζί και την Άνγκελα Μέρκελ, ενώ δύο υποψηφιότητες στην κατηγορία έχει η ευφυέστατη κομεντί «Οι Υπηρέτριες («The Help»), με τους Ευάγγελο Βενιζέλο και Γιώργο Παπακωνσταντίνου να υποδύονται υποδειγματικά τους υπηρέτες της Τρόικας.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι ακόμα υποψήφιος (και ακλόνητο φαβορί) στην κατηγορία καλύτερης σκηνοθεσίας, για το ασπρόμαυρο κομψοτέχνημα «Ο Αρτίστας της Διαπλοκής» («The Artist»), ενώ μία άλλη δυνατή υποψηφιότητα είναι αυτή του Γιάννη Αλαφούζου, για την επικών διαστάσεων τηλεταινία «Βατοπέδι: Όλη η Αλήθεια».

Σε ό,τι αφορά τους γυναικείους ρόλους, έχουμε τρεις πολύ δυνατές υποψηφιότητες στην κατηγορία Α’ Γυναικείου Ρόλου: Αυτές της Ντόρας Μπακογιάννη (για την ερμηνεία της στη «Σιδηρά Κυρία»), της Βάσως Παπανδρέου (για την ερμηνεία της στο σοκαριστικό σπλάτερ «Επτά μέρες με τη Βάσω – My Week With Vaso») και της Εύας Καϊλή (για την ερμηνεία της στο πολυσυζητημένο «Κορίτσι με το Ντεκαπάζ). Εντύπωση προκάλεσε, ωστόσο, η απουσία της Άννας Διαμαντοπούλου από τις υποψηφιότητες, με την αιτιολογία ότι δεν έπεισε καθόλου στον ρόλο της Υπουργού Παιδείας στην ταινία «Ο Απόγονος».

Στις μικρότερες κατηγορίες, σίγουρη θεωρείται η επικράτηση της ταινίας Transformers 3: Η Σκοτεινή Πλευρά του ΠΑΣΟΚ (Transformers 3: Dark of the PASOK) στα ειδικά εφέ, αφού οι σκηνές στις οποίες οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μεταμορφώνονται από τη μία στιγμή στην άλλη από αντιμνημονιακοί επαναστάτες σε άβουλα ρομποτάκια έχουν ήδη περάσει στην κινηματογραφική ιστορία. Αναμφίβολη είναι, επίσης, η επικράτηση της ταινίας Drive στην κατηγορία του καλύτερου make-up, με τη μάσκαρα του Κίμωνα Κουλούρη να κλέβει την παράσταση.

Από τις υποψηφιότητες στην κατηγορία Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας ξεχωρίζει σίγουρα το «Ελλήνων Έγερσις» του Άδωνι Γεωργιάδη, που έχει γυριστεί εξ ολοκλήρου στα αρχαία ελληνικά, καθώς και το αινιγματικό ντοκιμαντέρ «Γιώργος Παπανδρέου: Όλοι μου οι λόγοι», το οποίο ακόμα δεν έχει διευκρινιστεί σε ποια γλώσσα έχει γυριστεί, αφού ούτε και οι συντελεστές του το γνωρίζουν.

Στην κατηγορία πρωτότυπου σεναρίου δυνατό φαβορί φαίνεται να είναι το «Ο Γιώργος Καρατζαφέρης και οι Κλήροι του Θανάτου», που περιγράφει μία δυστοπική κοινωνία όπου ένα μικρό ακροδεξιό κόμμα φτάνει να κυβερνά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποκλείεται να γίνει η έκπληξη με το πρωτότυπο «Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Εξέγερση των Θρησκόληπτων», με θέμα τις μαζικές αντιδράσεις για τη φυλάκιση ενός άκακου μοναχού. Στην κατηγορία διασκευασμένου σεναρίου, αντίθετα, φαβορί φαίνεται να είναι το μελόδραμα του Κάρολου Παπούλια «Extremely Proud and Incredibly Close-minded».

Τέλος, για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού δεν θα απονεμηθεί βραβείο καλύτερης μουσικής επένδυσης, αφού η μοναδική υποψηφιότητα, αυτή του τραγουδιού «Καλημέρα Ήλιε» για την ταινία «Ο Απόγονος» αποσύρθηκε κατόπιν απαίτησης των συντελεστών.

 

Ιερές αγελάδες στα κάρβουνα

Μέρες τώρα έλεγα στον εαυτό μου «πρέπει να γράψεις, πρέπει να γράψεις». Αλλά βλέπεις δε λειτουργεί έτσι πάντα το σύστημα. Κακά τα ψέματα, άμα δεν έχεις τι να γράψεις, καλύτερα να μη γράψεις τίποτα. Είναι κι αυτή η περίοδος των Χριστουγέννων που δε σε βοηθάει και πολύ, ξέρεις, οικογένεια, φωτάκια, κάλαντα, άντε να σκεφτείς σοβαρά. Αλλά σήμερα τελειώνει και επισήμως η περίοδος των Χριστουγέννων, οπότε μπορούμε να επιστρέψουμε στη συνηθισμένη μιζέρια μας, η οποία προβλέπεται να ενισχύεται δραματικά το 2012, τόσο που δεν πρόκειται να την καλύψουν όλα τα «ευτυχισμένο το 2012» του κόσμου. Η μοναδική ευχή που πραγματικά αξίζει τον κόπο να κάνεις μήπως και εισακουστεί από κάποιον είναι να μετασχηματιστεί αυτή η μιζέρια σε κάτι θετικό – θες ελπίδα, θες επανάσταση, θες κοινωνική συνείδηση, κάτι, οτιδήποτε.

Σήμερα οι Χριστιανοί γιόρταζαν τα Θεοφάνεια, και εμείς οι υπόλοιποι απλώς γιορτάζαμε το ότι δεν έχουμε να πάμε στη δουλειά (όσοι από μας έχουμε έστω μία κουτσοδουλειά να κάνουμε, κι ας μην πληρωνόμαστε καν). Και όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος μαζεύτηκε κόσμος και κοσμάκης στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη και σε πολλά άλλα μέρη για να δει έναν παπά να πετάει στα παγωμένα νερά έναν σταυρό και δέκα ψυχάκηδες να βουτάνε για να του τον φέρουν πίσω, μην και τον φάνε τα πιράνχας. Και μέσα σε αυτόν τον κόσμο και κοσμάκη ήταν και κάποιοι πολιτικοί, που προφανώς δεν το έχουν πάρει ακόμα χαμπάρι ότι είναι ανεπιθύμητοι, κι έτσι βολτάρουν ανέμελα περιμένοντας τα πλήθη να τους επευφημήσουν.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας, βρέθηκε στη Χαλκίδα. Εκεί, συνέβη το εντελώς αναπάντεχο: Αποδοκιμάστηκε από πολίτες. ΑΝΗΚΟΥΣΤΟ! Ποιος; Ο άνθρωπος που το πλήθος σήκωσε πανηγυρικά στους ώμους του όταν εξελέγη! Ο άνθρωπος που προκάλεσε κύμα ενθουσιασμού όταν εμφανίστηκε στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης τον περασμένο Οκτώβριο! Ο άνθρωπος που με τις κατά καιρούς δηλώσεις του έχει στηρίξει με σθένος τον ελληνικό λαό, αποδίδοντας ευθύνες για την κατάσταση της χώρας στους πολιτικούς της! Αυτός ο άγιος άνθρωπος! ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ!

Αλλά ευτυχώς, αυτά τα καθάρματα που τόλμησαν να αποδοκιμάσουν την ιερή μας αγελάδα συνελήφθησαν, και σχηματίστηκε δικογραφία εναντίον τους. Η κατηγορία; «Προσβολή της τιμής του Προέδρου της Δημοκρατίας». Τι, δεν το ξέρατε ότι υπάρχει τέτοιο αδίκημα; Φυσικά και υπάρχει! Τι, θα αφήνουμε τον κάθε άπλυτο να ασκεί κριτική στον υπέρτατο άρχοντα και (here it comes…) ρυθμιστή του πολιτεύματος; Όχι δα! Ντροπής πράγματα, δηλαδή. Κάτι τέτοιες εικόνες κυκλοφορούν στο εξωτερικό και κάνουν κακό στον τουρισμό της χώρας, γιατί σου λέει «αν κάνουν τέτοια πράγματα στον σουπερντούπερ πρόεδρό τους, φαντάσου τι θα κάνουν σε μας τα ταπεινά χαμομηλάκια».

(ξαναδιαβάζοντας τις τελευταίες παραγράφους, συνειδητοποιώ ότι θα μπορούσε κάλλιστα η σημασία τους να εκληφθεί ως κυριολεκτική και να αποσπάσει εγκωμιαστικά σχόλια από διάφορους πυροβολημένους, γι’αυτό να το ξεκαθαρίσω: Αν όλα αυτά τα εννοούσα κυριολεκτικά, τώρα θα παρουσίαζα το δελτίο ειδήσεων του Mega, δε θα έγραφα ένα παγκοσμίως άγνωστο blog. Γκέγκε;)

Πάμε τώρα να μιλήσουμε λίγο σοβαρά, γιατί καλή η πλάκα, αλλά εδώ έχουμε σοβαρό ζήτημα.

Είναι όντως «ιερή αγελάδα» ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Έχει το αλάθητο; Πρέπει να αποδέχομαι ό,τι λέει ως θέσφατο; Και αν τολμήσω να διαδηλώσω ενάντια σε κάτι που (δεν) είπε ή κάτι που (δεν) έκανε, κινδυνεύω να με συλλάβουν επειδή προσέλαβα την τιμή του; Οι συνειρμοί με πρακτικές ολοκληρωτικών καθεστώτων είναι κάτι παραπάνω από προφανείς, νομίζω.

Να θυμίσω, σε αυτό το σημείο, ότι τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν το εξέλεξα καν εγώ. Θα μπορούσαν κάλλιστα τα δύο μεγάλα κόμματα να συνεννοηθούν και να προτείνουν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη Μέρκελ, ξέρω’γω, «για να βγει η χώρα μας από την κρίση». Να θυμίσω, ακόμα, ότι ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας αποτελεί απομεινάρι της βασιλευομένης δημοκρατίας, και είναι ένας θεσμός που δεν έχει πρακτικά καμία ισχύ και κανέναν ρόλο, τουλάχιστον με τον τρόπο που ασκούν τα καθήκοντά τους (τα ποια;) οι εκάστοτε Πρόεδροι.

Αλλά μπορώ να τα παραβλέψω όλα αυτά. Αλήθεια. Να, ας πούμε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται από τη Βουλή, που την εκλέγει ο λαός, άρα εμμέσως τον εκλέγει ο λαός, και άρα του οφείλουμε σεβασμό. Το ίδιο όμως δε συμβαίνει και με τον πρωθυπουργό, τους βουλευτές, τους υπουργούς; Δηλαδή μπορώ να κατέβω στο Σύνταγμα και να διαμαρτυρηθώ για μία απόφαση ενός υπουργού, αλλά δεν μπορώ να το κάνω για να διαμαρτυρηθώ για την στάση του Προέδρου της Δημοκρατίας πάνω σε ένα ζήτημα;

Και είναι και κάτι ακόμα, κάτι που ισχύει και για όλους τους πολιτικούς: Το γεγονός ότι είναι εκλεγμένοι δεν τους δίνει το δικαίωμα να συμπεριφέρονται ως απόλυτοι άρχοντες, απαιτώντας το σεβασμό των πολιτών. Το σεβασμό, κύριοι, τον κερδίζετε με τις πράξεις σας, δεν τον απαιτείτε με το έτσι θέλω. Και οι άνθρωποι που δε δείχνουν να καταλαβαίνουν τι περνάει ο λαός τους δεν αξίζει σεβασμός. Και «προδότη» θα σε πω, και «ανίκανο» θα σε πω, και «μαλάκα» θα σε πω, και θα κάτσεις να με ακούσεις. Γιατί αυτά είναι τα «κακά» της δημοκρατίας: Όταν τα κάνεις θάλασσα, αυτός που έβλαψες έχει κάθε δικαίωμα να σε κατηγορήσει γι’αυτό – δεν είσαι δικτάτορας, που όποιον σε κατηγορήσει για κάτι τον «βαφτίζεις» αναρχικό/αντιφρονούντα/επικίνδυνο/τσόγλανο και τον εκτελείς με συνοπτικές διαδικασίες μπροστά στο αλαλάζον κοινό των χειροκροτητών σου. Ή μήπως θα ήθελες να είσαι;

Αυτό που θέλω να πω είναι πιστεύω αρκετά σαφές: Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν «ιερές αγελάδες». Όλοι κρίνονται γι’αυτά που κάνουν και αυτά που δεν κάνουν, γι’αυτά που λένε κι αυτά που δε λένε. Δεν έχει σημασία τι αξίωμα κατέχουν. Και όταν δέχεσαι κριτική, δύο πράγματα μπορείς να κάνεις: Είτε να πεις «ναι παιδιά, έχετε δίκιο, ήμουν μαλάκας, υπόσχομαι ότι από ‘δω και πέρα θα είμαι καλό παιδί», είτε να υποστηρίξεις με επιχειρήματα γιατί η κριτική που σου ασκούν είναι άδικη. Με επιχειρήματα, όμως. Και το «είμαι Πρόεδρος/Πρωθυπουργός/Υπουργός/Βουλευτής» δεν είναι επιχείρημα. Και ακόμα κι αν κατά τη διάρκεια της θητείας σου καταφέρεις να γλιτώσεις από την κριτική και να παραμείνεις στη θέση σου, κανείς δε σου εγγυάται ότι όταν αυτή τελειώσει δε θα έχεις μείνει στη συνείδηση του κόσμου ως «προδότης», «ανίκανος», «μαλάκας» ή όλα τα παραπάνω, αν είσαι λαρτζ άνθρωπος.

Βέβαια, τα παραπάνω ισχύουν για τις δημοκρατίες. Στο δικό μας, περίεργο πολίτευμα, οι «ανίκανοι» μετά από μερικά χρόνια αγρανάπαυσης γίνονται «ικανοί», οι «μαλάκες» με ένα χαρτζιλίκι στους ψηφοφόρους γίνονται «χαρισματικοί» και οι «προδότες» γίνονται εν μία νυκτί «εθνοπατέρες». Και φυσικά, ιερές αγελάδες ζουν και βασιλεύουν, επειδή κανείς δε σκέφτηκε ποτέ να τις κόψει μπριζόλες και να τις ψήσει στα κάρβουνα.

 

Αν η εξέγερση του Πολυτεχνείου συνέβαινε σήμερα… (updated)

(σαν σήμερα πριν από τέσσερα χρόνια είχα τη φαεινή ιδέα να «μεταφέρω» τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στη σημερινή εποχή και να αναρωτηθώ πώς θα αντιδρούσαν τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Διάβασα ξανά εκείνο το post, και συνειδητοποίησα ότι κάποια πράγματα έχουν αλλάξει από τότε, κάποια άλλα όμως καθόλου. Το «πείραξα» λίγο, λοιπόν, και ιδού τι θα βλέπαμε και θα διαβάζαμε αν η εξέγερση του Πολυτεχνείου συνέβαινε σήμερα…)

(δελτίο ειδήσεων Mega Channel, ώρα 20:00 ακριβώς – before the tanks)

– Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι. Με αγωνία παρακολουθεί το πανελλήνιο τις δραματικές σκηνές που εκτυλίσσονται από τα ξημερώματα στον χώρο του Πολυτεχνείου. Ομάδα κουκουλοφόρων έχει καταλάβει το κτίριο, από το οποίο συνεχώς ακούγονται συνθήματα κατά της κυβέρνησης, καθώς και το συνηθισμένο πια «να καεί-να καεί το μπιπ η Βουλή». Ο στρατός είναι σε θέση ετοιμότητας και οι εντολές του Πρωθυπουργού είναι σαφείς: “Ανακατάληψη του Πολυτεχνείου με οποιοδήποτε κόστος”.

(ακολουθεί ρεπορτάζ με αποκλειστικές εικόνες από τις καταστροφές που έχουν προκαλέσει οι καταληψίες στον χώρο)

– Μάλιστα…Γιάννη Πρετεντέρη, ποιο είναι το σχόλιό σου;
– Όλγα μου, το πράγμα εδώ είναι σαφές: Ένα τσούρμο καλόπαιδα έχουν καταλάβει με το έτσι θέλω έναν ιστορικό χώρο και νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν εκεί μέσα. Ε, όχι, αυτό είναι απαράδεκτο! Να ασχολούμαστε δηλαδή τώρα όλοι εμείς με τις αλητείες των γνωστών-αγνώστων! Ε, όχι!
– Παύλο Τσίμα, τι λες κι εσύ;
– Αν και συμφωνώ με τον Γιάννη σε κάποια από αυτά που είπε, νομίζω ότι η οργή των φοιτητών είναι εν μέρει δικαιολογημένη. Οι νέες εξαγγελίες της κυβέρνησης δημιουργούν ένα αδιέξοδο στην εκπαίδευση και τα παιδιά λογικό είναι να ξεσηκωθούν για ένα καλύτερο μέλλον, αν και διαφωνώ κάθετα με τον τρόπο που επιλέγουν να το κάνουν.
– Έχουμε κοντά μας και τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ, κ. Γιώργο Καρατζαφέρη, ο οποίος θα μας δώσει τη δική του άποψη για τα γεγονότα.
– Όχι απλά τη δική μου άποψη, κυρία Τρέμη, αλλά την άποψη που εκφράζει σύσσωμος ο ελληνικός λαός, τον οποίο εκπροσωπώ με την παρουσία μου στο ελληνικό κοινοβούλιο και τη συμμετοχή μου στην κυβέρνηση συνεργασίας. Αυτοί οι αλήτες που εδώ και δεκαετίες εκμεταλλεύονται το πανεπιστημιακό άσυλο για να καλύψουν τις παράνομες δραστηριότητές τους είναι οι ίδιοι που σήμερα βεβηλώνουν ένα από τα σημαντικότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας. Όταν εγώ είχα εισηγηθεί στη Βουλή την κατάργηση του ασύλου και την 24ωρη περιφρούρησή των Πανεπιστημίων από ειδικούς αστυνομικούς, κανείς δεν με υποστήριξε. Αυτά τα λάθη πληρώνουμε τώρα όλοι, κυρία Τρέμη. Και για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, που υποθάλπει τέτοια υποκείμενα στις τάξεις του. Η Ελλάδα είναι μια χώρα με ιστορία χιλιάδων χρόνων, είναι η χώρα στην οποία γεννήθηκε η δημοκρατία, η μπέσα και το φιλότιμο, και αυτό δεν αλλάζει.
– Ευχαριστούμε κύριε Καρατζαφέρη, πάμε και τον πρόεδρο της Δημοκρατικής Αριστεράς, κ. Κουβέλη, να μας πει κι αυτός τη γνώμη του για τα γεγονότα.
– Καλησπέρα κ. Τρέμη, εμείς ως Δημοκρατική Αριστερά καταδικάζουμε απερίφραστα την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Όσο και αν κατανοούμε την οργή του κόσμου για την κακή διακυβέρνηση της χώρας, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να δείξει κανείς την αντίθεσή του, και όχι δια της βίας. Και ειδικά της βίας απέναντι σε ένα κτίριο που συμβολίζει την ιστορία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και οπωσδήποτε αξίζει περισσότερο σεβασμό. Επαναλαμβάνω, καταδικάζουμε απερίφραστα αυτές τις ενέργειες, που δεν έχουν καμία θέση στη δημοκρατία.
– Ευχαριστούμε και τον κύριο Κουβέλη, και τώρα περνάμε στο άλλο καυτό θέμα των ημερών, που δεν είναι άλλο από την φιλανθρωπική εκδήλωση στην οποία παρέστη η πρέσβειρα καλής θέλησης της UNESCO, κ. Μαριάννα Βαρδινογιάννη…

(δελτίο ειδήσεων ΝΕΤ, 21:00 και κάτι – after the tanks)

– Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι. Μικρής έκτασης συμπλοκές σημειώθηκαν τα ξημερώματα μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο, μεταξύ μερίδας αναρχικών και διμοιρίας τεθωρακισμένων του στρατού, συμπλοκές που προκάλεσαν επιπόλαια τραύματα και λεκέδες από αίμα σε αρκετά τανκς. Η αστυνομία προέβη σε συλλήψεις και κηδείες αναρχικών, ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έκανε λόγο για συντονισμένη επιχείρηση των εμπλεκομένων φορέων, που αντιμετώπισαν με απόλυτη επιτυχία μία μειοψηφία ταραχοποιών που υποκινούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ και εξωκοινοβουλευτικές ομάδες.

(ακολουθεί ρεπορτάζ με αποκλειστικές εικόνες από τις καταστροφές που έχουν προκαλέσει οι καταληψίες στον χώρο)

Έχουμε μαζί μας τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, κ. Χρήστο Παπουτσή. Τι ακριβώς συνέβη χθες το βράδυ στο Πολυτεχνείο, κύριε Παπουτσή;
– Αυτό που συνέβη, κυρία Στάη, ήταν ότι μια μικρή μερίδα αναρχικών, σαφώς υποκινούμενη από πολιτικές δυνάμεις του αριστερού χώρου, κατέλαβε τον χώρο του Πολυτεχνείου και επιτέθηκε βίαια στα τεθωρακισμένα που είχαν καταφτάσει για να επιβάλλουν την τάξη, προκαλώντας σοβαρές υλικές ζημιές. Μετά από αυτήν την απρόκλητη επίθεση, και σε συνεργασία με το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, τα τεθωρακισμένα μπήκαν στο προαύλιο του Πολυτεχνείου, αφού είχαν ανάψει τα προειδοποιητικά φώτα τους – και το τονίζω αυτό – και έλυσαν ειρηνικά την κατάληψη. Κατόπιν αυτού, οι αστυνομικοί συνέλαβαν τους καταληψίες, οι οποίοι θα οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη σύντομα. Ήταν μία ακόμα μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησής μας.
– Τα κόμματα της Αριστεράς πάντως σας κατηγορούν για υπερβολική χρήση βίας…
– Κυρία Στάη, μάλλον δεν έχετε κατανοήσει, ούτε εσείς ούτε πολύ περισσότερο τα κόμματα της Αριστεράς ότι αυτό που συνέβη σήμερα ήταν μία δριμεία επίθεση στη δημοκρατία μας. Δεν μπορούσαμε να μείνουμε αμέτοχοι και να αφήσουμε τους κουκουλοφόρους να βεβηλώσουν αυτό το τόσο σπουδαίο κτίριο του Πολυτεχνείου. Εξάλλου, εμείς δεν επιτεθήκαμε, απλά αμυνθήκαμε στις επιθέσεις τους. Δε φταίμε εμείς που αυτοί επιτέθηκαν με πέτρες κι εμείς αμυνθήκαμε με τανκς. Και θέλω να στείλω ένα μήνυμα στις πολιτικές δυνάμεις που υποθάλπουν τέτοιους εγκληματίες στους κόλπους τους, και να τους πω ότι με τις καταδικαστέες πρακτικές τους θέτουν σε κίνδυνο τη δημοκρατία μας, και αυτό είναι κάτι που δε θα το επιτρέψουμε.
– Ισχύει δηλαδή αυτό που ακούγεται σαν φήμη, ότι σκοπεύετε να θέσετε εκτός νόμου τον ΣΥΡΙΖΑ;
– Είναι μία συζήτηση που γίνεται ακόμα και δεν μπορώ να σας απαντήσω κάτι πάνω σ’αυτό.
– Σας ευχαριστώ για τη συνομιλία, κύριε Παπουτσή, και τώρα να συνδεθούμε με την αίθουσα σύνταξης για να δούμε πώς αντιδρούν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης στα σημερινά γεγονότα, που αμαυρώνουν για μία ακόμα φορά την εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό…

(δελτίο ειδήσεων Star, ώρα 19:46)

Πάταγο κάνει στην Ιταλία ένα νέο τηλεπαιχνίδι, στο οποίο συμμετέχουν μόνο γυναίκες με διαστάσεις φωτομοντέλου, οι οποίες δεν διστάζουν να δείξουν τα πλούσια προσόντα τους στον φακό, ανεβάζοντας την τηλεθέαση και την τεστοστερόνη των τηλεθεατών στα ύψη.

(«Φάκελοι», ΣΚΑΪ, τη Δευτέρα μετά την εξέγερση)

– Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι, απόψε οι «Φάκελοι» φιλοξενούν τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, κ. Πάγκαλο. Καλησπέρα κύριε Πάγκαλε.
– Καλησπέρα σας, κύριε Παπαχελά.
– Ας ξεκινήσουμε με το μεγάλο ζήτημα των ημερών.
– Το αν θα πάρουμε την έκτη δόση, εννοείτε;
– Όχι, αναφέρομαι στα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
– Μα κύριε Παπαχελά, έχω ήδη πει τη γνώμη μου σχετικά, δέκα καλόπαιδα ταμπουρώθηκαν εκεί στο Πολυτεχνείο και νόμιζαν ότι κάτι πέτυχαν. Και όπως ήταν φυσικό ο κρατικός μηχανισμός ανταποκρίθηκε άριστα και κατέστειλε τους βίαιους ταραξίες με τον πιο ειρηνικό τρόπο που θα μπορούσε.
– Μα είχαμε νεκρούς, κύριε Πάγκαλε.
– Κοιτάξτε, οι δικές μου πληροφορίες λένε ότι πρόκειται για προβοκάτσια, σκοτώθηκαν δηλαδή αναμεταξύ τους οι ταραξίες για να κατηγορήσουν μετά την αστυνομία και τον στρατό. Είναι γνωστή τακτική των κομμουνιστών και των συριζαίων η προβοκάτσια, δεν είναι κάτι καινούργιο. Ας μην πέφτουμε λοιπόν στην παγίδα τους. Ας μιλήσουμε για κάτι πιο σοβαρό, όπως είναι η εξασφάλιση της έκτης δόσης.
– Πρέπει να πω ότι με εντυπωσιάζει η ευκολία με την οποία περνάτε από το ένα θέμα στο άλλο.
– Είμαι ζουζούνι, γι’αυτό.

(εξώφυλλο εφημερίδας “ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ”, έκτακτο παράρτημα)

ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
Άθλια επίθεση του στρατού σε βάρος άοπλων φοιτητών
Εκατοντάδες νεκροί, χιλιάδες τραυματίες
Καταδικάζει τα γεγονότα η Αριστερά, “απόλυτη επιτυχία” βάφτισε το φιάσκο η Κυβέρνηση

(εξώφυλλο εφημερίδας “ΕΣΤΙΑ”, έκτακτο παράρτημα)

ΑΛΗΤΕΙΑ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
Αθλία επίθεσις αναρχικών εις βάρος άοπλων τανκς
Εκατοντάδες γρατζουνιές, χιλιάδες μώλωπες
Υποκινούμενη εκ της Αριστεράς η εξέγερσις, άριστη αντίδρασις του κρατικού μηχανισμού
Αποκλειστική συνέντευξις του Βασιλέως Κωνσταντίνου: “Αν ήμουν ακόμα βασιλιάς της Ελλάδας θα είχε αποφευχθεί η τραγωδία”

(εξώφυλλο εφημερίδας “ΤΟ ΘΕΜΑ”, την Κυριακή μετά την 17 Νοέμβρη)

ΣΑΦΕΣ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
69% των Ελλήνων θέλει τανκ στο σπίτι του, αλλά δεν χωράει στο γκαράζ
74% θεωρεί ότι η εξέγερση υποκινήθηκε από Αλβανούς αυτονομιστές
56,2% συμφωνεί με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου
93,4% δεν ξέρει τι είναι το “πανεπιστημιακό άσυλο”
63% πιστεύει ότι ο Καλάσνικοφ είναι ποδοσφαιριστής του ΠΑΣ Γιάννενα
99% αγοράζει εφημερίδες μόνο για τα DVD (το άλλο 1% δεν αγοράζει εφημερίδες)

(εξώφυλλο εφημερίδας “ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ”, 18 Νοεμβρίου)

ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΛΗΤΕΙΑ
Αναβλήθηκε η αγωνιστική στο ποδόσφαιρο μετά από παρέμβαση της διοίκησης του Παναθηναϊκού, δήθεν για λόγους “εθνικού πένθους”

ΚΟΤΕΣ
Φοβήθηκαν τον διασυρμό στο ντέρμπι του Καραϊσκάκη
Νίκος Αλέφαντος: “Ό,τι και να κάνουν, θα φάνε πεντάρα τουλάχιστον τα βαζέλια”
Μακούν: “Είστε θεότρελοι εδώ πέρα, θέλω να επιστρέψω στην Αφρική που όλα είναι πιο φυσιολογικά”
Βαλβέρδε: “Ποιος ΠΑΟ; Προέχει το φιλικό με την Αναγέννηση Αγουλινίτσας”

(εξώφυλλο περιοδικού Nitro, τεύχος Δεκεμβρίου)

Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Τι φοράνε, τι σκέφτονται και πώς ζουν οι νέοι του σήμερα

Η ΚΟΥΚΟΥΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ
Οι νέες τάσεις της μόδας προστάζουν κουκούλα, μαύρο παντού και μολότοφ στο χέρι

ΣΕΞΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΕΛΕΟΝΩΡΑ ΜΕΛΕΤΗ
“Ήμουν κι εγώ στο Πολυτεχνείο τη μέρα της εξέγερσης – είχα πάει να πάρω χάμπουργκερ από τα Goody’s απέναντι”

ΕΙΔΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΤΑΝΚΣ
Όλα όσα θέλετε να μάθετε (αλλά ντρέπεστε να ρωτήσετε) για τους αφανείς ήρωες της 17 Νοέμβρη

ΤΕΣΤ: ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΤΕ ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ;
Αν ναι, φροντίστε να μην μαθευτεί παραέξω – ή “κάντε τα πλακάκια” με την Αστυνομία