Ο άνθρωπος του μετρό

Καλωσήρθατε στις «Πύλες του Ανεκδιήγητου», την εκπομπή που ασχολείται με τα πάσης φύσεως ανεξήγητα φαινόμενα, όπως το γιατί να δει κανείς μια τέτοια εκπομπή. Αλλά σήμερα θα ασχοληθούμε ακόμα πιο ανεξήγητα (και ανεκδιήγητα) φαινόμενα. Είμαι ο Κώστας Χαρδαβδέλλας και σας παρουσιάζω ευθύς αμέσως τους αποψινούς μας καλεσμένους. Στα αριστερά μου, ο ψυχολόγος-παραψυχολόγος κ. Αρτέμης Ψυχάκιας, συγγραφέας του βιβλίου «Ο αφαλός μου, αυτός ο άγνωστος». Δίπλα του, ο επιφανής ιστορικός κ. Ζαφείρης Χλαπάτσας, που όλοι γνωρίσαμε μέσα από το best seller του «Το μυστικό κρησφύγετο του Δωδεκάθεου στην Πίνδο». Επίσης, μαζί μας έχουμε τον πατέρα Ιερόδουλο, ειδικό σε ό,τι αφορά τα θαύματα και εξίσου καλό στα ταχυδακτυλουργικά κόλπα, τον βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Αναξίμανδρο Στούμπο και το φωτομοντέλο κ. Τζίνα Μπουρδέλου, που δεν έχει καμία σχέση με τα παραπάνω, με εξαίρεση το ανεξήγητα (και ανεκδιήγητα) φουσκωμένο στήθος της, αλλά μας αυξάνει τις θεαματικότητες. Και ας περάσουμε γρήγορα στο πρώτο θέμα μας για απόψε.

Αγαπητοί τηλεθεατές, είτε πιστεύετε στα θαύματα είτε όχι, η μαρτυρία που ακολουθεί θα σας συγκλονίσει. Πρόκειται για ένα 14χρονο αγοράκι που δέχτηκε να μιλήσει στην εκπομπή μας για μια μεταφυσική εμπειρία που βίωσε. Πάμε να δούμε το βίντεο.

(14χρονο αγόρι, με πλάτη στην κάμερα, λέει την ιστορία, με μουσική υπόκρουση το θέμα του «Ψυχώ»)

Ήμασταν ένα απόγευμα με την παρέα μου στις μπασκέτες του σχολείου και παίζαμε μπάσκετ. Όταν τελειώσαμε το τρίτο μονάκι, εμφανίστηκε μπροστά μας ένας γεράκος, ντυμένος με κουρέλια, και μας ζήτησε να παίξει μαζί μας ένα μονό. Στην αρχή γελάσαμε. Μετά λυθήκαμε στα γέλια και τελικά λιώσαμε από τα γέλια. Όταν συνήλθαμε, αποφασίσαμε να τον αφήσουμε να παίξει μαζί μας ένα μονό στα 21. Μάλιστα, τον πήρα και στην ομάδα μου, επειδή οι άλλοι δεν τον ήθελαν με τίποτα. Με το που του δίνω την πρώτη πάσα, βαράει ένα τρίποντο από το κέντρο του γηπέδου και μπαίνει μέσα χλατσωτό! Έπαθα πλάκα, αλλά νόμιζα ότι ήταν απλά κωλόφαρδος. Του ξαναδίνω πάσα, ξαναβαράει από το κέντρο και το στέλνει πάλι μέσα άγγιχτο! Αυτό έγινε συνολικά δέκα φορές, και το σκορ ήταν 20-0. Σε εκείνη τη φάση του ξαναδίνω τη μπάλα και αυτός κάνει ένα γρήγορο μπάσιμο, αποφεύγει τους αντιπάλους με μια ωραία ντρίμπλα, κάνει διπλό σπάσιμο της μέσης στον αέρα και καρφώνει ανάποδα! Μείναμε όλοι κάγκελο! Τον ρωτήσαμε ποιος είναι και μας είπε: «Επειδή ήσασταν καλοί μαζί μου, θα σας πω. Είμαι ο Άγιος Τρίχωνας ο Καραφλοκτόνος, προστάτης της πλούσιας χαίτης. Πηγαίνετε τώρα στην εκκλησία που βρίσκεται απέναντι από το σχολείο και κοιτάξτε κάτω από τα πρώτα στασίδια. Σας περιμένει ένα δώρο». Και αφού το είπε αυτό, εξαφανίστηκε με μια λάμψη. Εμείς τρέξαμε αμέσως στην εκκλησία, κοιτάξαμε κάτω από τα πρώτα στασίδια και βρήκαμε έξι PSP και ένα σημείωμα: «Σας ευχαριστώ που βοηθήσατε τον φίλο μου τον Τρίχωνα. Αγία Sonyα, η γκατζετομάνα». Αλλά πολύ τσίπισσα η Αγία, έτσι; Ούτε μπαταρίες μας άφησε, ούτε παιχνίδια, ούτε τίποτα. Και άντε τώρα να περιμένω εγώ τα γενέθλιά μου τον άλλο Δεκέμβριο για να μου πάρει η μάνα μου παιχνίδι. Τουλάχιστον πήραμε το ματσάκι παρθενιά, κάτι είναι κι αυτό…

(επιστροφή στο στούντιο)

– Τι λέτε, πατέρα Ιερόδουλε;
– Είναι κλασική περίπτωση θαύματος. Ειδικά το διπλό σπάσιμο της μέσης στον αέρα είναι μια κίνηση που καταγράφεται για πρώτη φορά στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, στο σημείο που αναφέρεται στην Ανάσταση του Χριστού.
– Κύριε Ψυχάκια;
– Προσωπικά, νομίζω ότι ο γεράκος ήταν μια εξωτερική αντανάκλαση των προσωπικών φόβων των νεαρών. Συγκεκριμένα, ο φόβος τους ότι όσες φορές κι αν ρίξουν τρίποντο από το κέντρο του γηπέδου δεν θα καταφέρουν να σκοράρουν βρήκε πρόσφορο έδαφος και δημιούργησε στο οπτικό τους πεδίο μια ανύπαρκτη εικόνα, ένα τέλειο κατασκεύασμα που βάζει αβέρτα τρίποντα από το κέντρο.
– Μάλιστα. Νομίζω ότι εξαντλήσαμε το θέμα, αφού ακούσαμε και τις δύο απόψεις, και μπορούμε να περάσουμε στο επόμενο θέμα, που είναι ένα από τα αγαπημένα μας: Η επικοινωνία με τους φίλους μας τους εξωγήινους. Θα συνδεθούμε τώρα με τα εξωτερικά μας στούντιο, όπου έχουμε τον κύριο Γεράσιμο Μούφα, ιδιοκτήτη Pet Shop, φιδέμπορα κατ’επάγγελμα, ο οποίος ισχυρίζεται πως μπορεί να επικοινωνεί με τους εξωγήινους. Πώς μπορεί να γίνει αυτό, κύριε Μούφα;
– Είναι πολύ απλό, μπορεί να το κάνει ο καθένας. Οι τρίχες στο κεφάλι μας και σε άλλα σημεία του σώματος λειτουργούν σαν κεραίες που μπορούν να λάβουν μηνύματα από το διάστημα. Ειδικά οι πουτσότριχες και οι μουνότριχες έχουν πολύ καλό σήμα. Όμως, τους λείπει η απαραίτητη ηχομόνωση, ώστε να μπορούν να απομονωθούν αυτά τα μηνύματα από τους άλλους, καθημερινούς ήχους. Για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να τοποθετήσουμε μερικές τρίχες (όσο περισσότερες τόσο το καλύτερο) σε έναν φούρνο μικροκυμάτων και να τον ρυθμίσουμε στο πρόγραμμα grill για 10 λεπτά. Όταν ακουστεί ο χαρακτηριστικός ήχος, ανοίγουμε απότομα το πορτάκι του φούρνου, πλησιάζοντας όσο το δυνατόν πιο κοντά το αυτί μας.
– Και έτσι ακούμε τα μηνύματα των εξωγήινων;
– Ναι, μόνο που είναι σε κωδικοποιημένη μορφή. Για την κατανόησή τους χρειάζεται ένα απλός αποκωδικοποιητής, τον οποίο ο καθένας μπορεί να αγοράσει στην εξευτελιστική τιμή των 499,99 ευρώ, με δώρο ένα επίτομο λεξικό Ελληνοαρειανών-Αρειανοελληνικών, από το κατάστημά μου, Αχαμνών 212 και Ψώλωνος γωνία.
– Κυρίες και κύριοι, τώρα ξέρετε κι εσείς πώς μπορείτε να επικοινωνήσετε με εξωγήινες μορφές ζωής. Θα περάσουμε τώρα σε ένα σύντομο διαφημιστικό διάλειμμα για να ακούσουμε για 4.285η φορά το «Μέχρι να πάρεις παγωτό σε παίρνει ο χειμώνας» και όταν επιστρέψουμε στις «Πύλες του Ανεκδιήγητου» θα ασχοληθούμε με τα υπόλοιπα θέματα της βραδιάς. Υπάρχει ζωή μετά το θάνατο; Και αν ναι, πόσες είναι οι πιθανότητες να γεννηθούμε σαλιγκάρια και πώς θα το πετύχουμε; Γιατί χρειάζονται 6 Πόντιοι για να αλλάξουν μια λάμπα; Είναι αλήθεια πως αν ενώσουμε με ευθείες γραμμές τις ελιές στο πρόσωπο του Σημίτη σχηματίζεται μια πεντάλφα; Ήταν η παρέμβαση της CIA και της Scotland Yard που οδήγησε στις πρώτες εκτός έδρας νίκες του Ολυμπιακού στο Champions League; Θα δώσουμε απαντήσεις σε όλα αυτά τα ανεξήγητα (και ανεκδιήγητα) μετά το διαφημιστικό διάλειμμα. Μείνετε μαζί μας και δεν θα χάσετε (τίποτα άλλο εκτός από το χρόνο και το μυαλό σας)…

Πάλι έμεινε χωρίς προπονητή ο Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρο. Καθόλου παράξενο – καλύτερα να κάθεσαι σε ηλεκτρική καρέκλα παρά στην καρέκλα του προπονητή στο Λιμάνι. Ο νέος προπονητής του Ολυμπιακού, Χοσέ Σεγκούρα, είναι μια πρόχειρη λύση μέχρι να έρθει ο κανονικός προπονητής το καλοκαίρι. Η διοίκηση της ομάδας έχει ήδη υπόψη αρκετούς τεχνικούς, αλλά μόνο ένας θα έχει την τιμή (και την ατυχία) να πάρει το χρίσμα. Ήδη, έχουν ακουστεί πολλά ονόματα, που συγκεντρώνουν αρκετές πιθανότητες να διαδεχθούν τον Τάκη Λεμονή στον πάγκο του Ολυμπιακού. Και σας παρουσιάζω τους επικρατέστερους και τα επιτεύγματά τους ως τώρα:

Roberto Cangurra (Ρομπέρτο Κάγκουρα)

Πρόκειται για έναν Ιταλό προπονητή με αμέτρητες επιτυχίες στο ενεργητικό του. Χαρακτηριστικό είναι ότι έχει κατακτήσει 17 φορές το Champions League με 17 διαφορετικές ομάδες, μεταξύ των οποίων η Κιντερμίνστερ, η Μπρομαποϊκάρνα και ο Θρασύβουλος. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά τα κατορθώματα τα έχει πετύχει στο Football Manager, ενώ έχει να πατήσει σε γήπεδο από το 1971. Αλλά και πάλι, όπως έχει αποδειχθεί στο παρελθόν, η απειρία του δεν είναι σίγουρο ότι θα εμποδίσει τον Πρόεδρο του Ολυμπιακό να τον προσλάβει.

Alvaro Jamurri (Αλβάρο Χαμούρι)

Ξακουστός σε όλη την Ισπανία για τα κατορθώματά του (στο τάβλι), ο κ. Χαμούρι φαίνεται ιδανική επιλογή για τον πάγκο του Ολυμπιακού. Έχει ευρωπαϊκή εμπειρία (κέρδισε πριν από 5 χρόνια σε έναν ραδιοφωνικό διαγωνισμό ένα εισιτήριο για τον αγώνα Γκενκ-Ντεπορτίβο), έχει κατακτήσει πρωταθλήματα [τρεις φορές πρωταθλητής στην 4η κατηγορία της Ισπανίας με τις Llatompucho (Γιατομπούτσο), Jalimavro (Χαλιμάβρο) και Llatambaza (Γιαταμπάζα)], ενώ υιοθετεί ένα άκρως επιθετικό και θεαματικό σύστημα (παίζει το σύστημα 2-2-6, που υπόσχεται πολλά γκολ – και για τις δύο ομάδες). Ακριβώς αυτό που χρειάζεται ο Ολυμπιακός.

Jaime Rojala (Χάιμε Ροχάλα)

Ο κ. Ροχάλα έχει ένα και μοναδικό πλεονέκτημα: Είναι Αργεντίνος, και αυτό αρκεί για να αγαπηθεί παράφορα από τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Κατά τ’άλλα, αρκεί να σημειωθεί ότι ο Ροχάλα είναι ο άνθρωπος που πρότεινε στους ερυθρόλευκους τον γίγαντα Ροντρίγο Αρτσούμπι, τον «Γύπα» Γκαμπριέλ Άλβες και τον αξεπέραστο Λεοζίνιο. Αλλά σημασία έχει ότι είναι Αργεντίνος, άρα ξέρει μπάλα, άρα θα φέρει πρωτάθλημα, άρα άμα δεν πάρει το Champions League θα απολυθεί επιτόπου.

Ngatonga Dzamba (Νγκατόνγκα Τζάμπα)

Ένα από τα ανερχόμενα αστέρια της προπονητικής στην Αφρική. Συγκεκριμένα, κατάγεται από την Ουγκάντα. Λέγεται πως είναι ο άνθρωπος που ανακάλυψε και ξεχώρισε το αστείρευτο ταλέντο του Φέλιξ Αμποάγκουε, του Μάρκο Νε και του Αρούνα Μπαμπαγκίντα. Η μεγαλύτερη επιτυχία του ως σήμερα είναι ότι σε ένα παιχνίδι πρωταθλήματος κόντρα στην πρωταθλήτρια Ουγκάντας, την Ουγκαμπούγκα Ρέιντζερς, κατάφερε να συμπληρώσει μια ενδεκάδα. Δεν έχει σημασία που η ομάδα του, η Ακουμπακούλα Ταμπαούλα, έχασε σε εκείνο το ματς με 27-0. Σημασία έχει ότι οι οικονομικές απαιτήσεις του κ. Τζάμπα δεν είναι υπερβολικές. Συγκεκριμένα, δέχεται να δουλέψει για δύο χάμπουργκερ τη μέρα, αν και η διοίκηση του Ολυμπιακού αντιπροτείνει ένα χάμπουργκερ και μία πατάτες. Αν ξεπεραστεί αυτό το διαδικαστικό θέμα, ο Νγκατόνγκα Τζάμπα μπορεί να είναι ο επόμενος προπονητής των ερυθρολεύκων.

Jurgen Miesen (Γίργκεν Μίζεν)

Ακολουθώντας το παράδειγμα της Εθνικής Ελλάδος, η διοίκηση του Ολυμπιακού εξετάζει το ενδεχόμενο της πρόσληψης ενός Γερμανού προπονητή, που θα φέρει την απαραίτητη πειθαρχία στην ομάδα, κάτι που παραδοσιακά λείπει από τον Ολυμπιακό. Βέβαια, ο κ. Μίζεν δεν έχει δουλέψει ποτέ ως προπονητής. Για την ακρίβεια, δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του, αφού είναι ανώτατο διευθυντικό στέλεχος της Siemens και στενός φίλος του Σωκράτη Κόκκαλη. Αυτό το τελευταίο αρκεί για να βαφτιστεί «ο κορυφαίος Γερμανός προπονητής της τελευταίας χιλιετίας» και να αγαπηθεί ακαριαία από τους οπαδούς της ομάδας, πριν φύγει κακήν-κακώς στην 3η αγωνιστική, μετά το 0-4 από την Καλαμαριά μέσα στο Καραϊσκάκη.

Dejan Sapakovic (Ντέγιαν Σαπάκοβιτς)

Παλιά δόξα του Γιουγκοσλκαβικού ποδοσφαίρου, επί χρόνια ποδοσφαιριστής της Παρτουζάν Βελιγραδίου. Χωρίς προπονητική εμπειρία, αλλά ποτέ δεν είναι αργά για να μάθει – και μάλιστα σε ένα μεγάλο σχολείο προπονητικής, όπως ο Ολυμπιακός. Επιπλέον, ακούγεται ότι ο Σαπάκοβιτς αποτελεί προσωπική επιλογή του Ίλια Ίβιτς, με τον οποίο ο Σέρβος τεχνικός έχει δηλώσει πως καθόντουσαν στο ίδιο θρανίο στο Γυμνάσιο και ζωγράφιζαν πούτσες στα καθίσματα των άλλων θρανίων για να πειράξουν τα κορίτσια. Και, ως γνωστόν, ο Ίλια φροντίζει πολύ τους φίλους του (και απομακρύνει τους εχθρούς του, φυσικά)…

Όπως και να το δεις, να κάνεις ολόκληρο αφιέρωμα σε 13 τραγούδια και να έχεις γραμμένα τα υπόλοιπα 395 του mp3 είναι καφρίλα. Αν σε αυτό το γεγονός προστεθούν και οι φωνές που ζητούσαν συνέχεια, νομίζω πως γίνεται ξεκάθαρη η ανάγκη για ένα sequel. Φυσικά, όπως και το 99% των sequel, θα είναι χειρότερο από το αυθεντικό. Αλλά τουλάχιστον δε θα μου κρατάνε μούτρα τα υπόλοιπα τραγούδια του mp3. Πάμε, λοιπόν:

Sash! – Ecuador   Τρελό κόλλημα με αυτό το τραγούδι, εδώ και χρόνια. Γενικά, μου αρέσει η μουσική του Sash!, ειδικά στο Mysterious Times και στο Encore Une Fοis. Επίσης, είναι ένα από τα λίγα τραγούδια που έμαθα τους στίχους τους χωρίς να ξέρω τη γλώσσα. Αλλά δε μετράει, γιατί έχει ελάχιστους στίχους, τους εξής: «Δώσ’ μου το χέρι σου και έλα μαζί μου/πάμε ένα ταξίδι για να ψάξουμε τους μαγικούς ήχους του Εκουαδόρ…

Goin’ Through, Ημισκούμπρια & Terror X Crew – Η Πτώση   Αυτό το τραγούδι είναι ένα άψογο παράδειγμα του τι μπορούν να κάνουν τρία μεγάλα (αλλά και τόσο διαφορετικά μεταξύ τους) συγκροτήματα του ίδιου μουσικού είδους όταν συνεργαστούν. Επίσης, είναι μια υπέροχη ανάμνηση της εποχής που οι Goin’ Through έκαναν σοβαρή χιπ χοπ (και όχι κακομοιριασμένη R&B), τα Ημισκούμπρια ήταν αστεία (και όχι σαχλά) και οι Terror X Crew είχαν δυνατούς στίχους (και δεν το είχαν γυρίσει στον…αρχαιοελληνικό στίχο)…

Kaiser Chiefs – Everything Is Average Nowadays   Κατεβάζοντας τυχαία τραγούδια των Kaiser Chiefs, έπεσα πάνω σε αυτό. Δεν ξέρω αν αντικειμενικά είναι ένα από τα καλύτερά τους, αλλά και μόνο οι στίχοι «Everything is average nowadays/but everyone will do it if they can/but everyone is following the craze» με εκφράζουν απόλυτα…

U2 – Vertigo  Ναι, θα έπρεπε να έχω το Sunday, Bloody Sunday ή το Pride. Αλλά το αγαπημένο μου τραγούδι των U2 είναι το Vertigo. Νομίζω ότι έχει καταπληκτική μουσική που σε ξεσηκώνει (τολμώ να το συγκρίνω με το Song 2 των Βlur σε αυτόν τον τομέα) και η φωνή του Βono φυσικά βοηθάει πολύ. Πάντως, από U2 στο p3 μου έχω και το Staring At The Sun, για εντελώς διαφορετικούς λόγους…

Anouk – Nobody’s Wife   To σνόμπαρα όταν πρωτοβγήκε, επειδή ήταν καθαρά «γυναικείο» τραγούδι, είχε ασπρόμαυρο βιντεοκλίπ και η τραγουδίστρια ήταν τελείως ντυμένη. Όταν ξεπέρασα αυτές τις προκαταλήψεις και το ξαναανακάλυψα, το ερωτεύτηκα. Στο ροκ στυλ που μου αρέσει και με μια πολύ καλή φωνή που χάθηκε – γιατί;

Δ.Κοργιαλάς – Χωρίς Εσένα   Μου αρέσει η ρυθμική μουσική του Κοργιαλά, που συνδυάζει τον ροκ ήχο με dance στοιχεία. Αν σε όλα αυτά προσθέσεις και το emo παρουσιαστικό του Κοργιαλά, έχεις έναν ωραιότατο αχταρμά. Μόνο που στη μουσική (όπως και στη συγκεκριμένη περίπτωση) ο αχταρμάς δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό – συνήθως το λέμε «επιρροές»…

C.Isaac – Blue Hotel   Θα την πω την αμαρτία μου: Αυτό το τραγούδι το ανακάλυψα χάρη στο ντουέτο που είχε κάνει ο Αντώνης Ρέμος με τους Onirama και δεν ήξερα καν ότι το λέει ο Chris Isaac του Wicked Games. Από τα αγαπημένα μου.

Good Charlotte – Keep Your Hands Off My Girl  Από τα μεγαλύτερα κολλήματά μου τους τελευταίους μήνες (μαζί με το κορυφαίο Supermassive Black Hole των Muse). Δεν χορταίνω να το ακούω. Και γενικά ό,τι έχω ακούσει από τους Good Charlotte δε με έχει απογοητεύσει – για όσους δεν το ξέρετε, ακούστε το Dance Floor Anthem.

S.O’Connor – From Sarah With Love   Για να πω την αλήθεια, αυτό είναι ένα από τα ελάχιστα τραγούδια που δεν θυμάμαι πώς ανακάλυψα. Το άκουσα στο ραδιόφωνο; Το κατέβασα κατά τύχη; Το έστειλε ο Άη Βασίλης κάποια Χριστούγεννα επειδή ήμουν καλό παιδί όλη τη χρονιά; Κι όμως, δεν θυμάμαι. Αλλά μιλάμε για μια συγκλονιστική μπαλάντα.

G.Halliwell – Mi Chico Latino   Αυτό το τραγούδι με ακολούθησε σαν παρατσούκλι για αρκετά χρόνια στο Λύκειο (μια όχι και τόσο ευχάριστη εμπειρία), αλλά κάθε φορά που το ακούω «μυρίζει» καλοκαίρι. Ξαφνικά, οι τοίχοι του στρατοπέδου ανοίγουν στα δύο και από πίσω βλέπω την καταγάλανη θάλασσα και στη μέση μια βάρκα με την Geri να παίζει κιθάρα. Έστω και για λίγα λεπτά…

Live – Dolphin’s Cry   Αρχικά, από αυτό το τραγούδι λάτρεψα το βιντεοκλίπ του, που έβαζε συχνά το MTV και έδειχνε μια τεράστια ξαφνική πλημμύρα στους δρόμους μιας πόλης. Τελικά, λάτρεψα και το τραγούδι, έστω κι αν οι στίχοι του δεν βγάζουν νόημα, καθώς ο ίδιος ο δημιουργός του παραδέχεται ότι γράφτηκε μια βραδιά που ήταν (στην καλύτερη) μεθυσμένος…

Oasis – Wonderwall   Από τα πρώτα ξένα τραγούδια που άκουσα (καθώς στα άγουρα χρόνια της ζωής μου άκουγα μόνο Δάκη, Πασχάλη και Χαριτοδιπλωμένο), μαζί με το Don’t Look Back In Anger, που τότε μου άρεσε περισσότερο. Τα χρόνια πέρασαν και πλέον μόνο το Wonderwall έχει επιβιώσει μέχρι το mp3 μου…

Europe – Final Countdown   Το ανακάλυψα όπως και πολλοί άλλοι, φαντάζομαι: Από τα βίντεο της Εθνικής μπάσκετ, τα οποία «ντύνει» παραδοσιακά από το 1987 μέχρι σήμερα. Η μουσική του με πάει πίσω στη δεκαετία του ’80 (την ίδια επίδραση σε μένα έχει και το Take On Me των A-Ha), έστω κι αν δεν πρόλαβα να τη γνωρίσω. Ε, ποτέ δεν είναι αργά…

Simple Plan – Happy Together   Αν δεν κάνω λάθος (ήμουν η αγάπη σου – ώπα, έχουμε παρεμβολές από σκυλάδικα!), αυτό το τραγούδι είναι από το soundtrack της ταινίας «Freaky Friday», το οποίο κατέβασα για τη διασκευή του Baby One More Time από τους Bowling For Soup. Γενικά μου αρέσουν οι ροκ διασκευές – νομίζω ότι πολλά τραγούδια ακούγονται καλύτερα με μια ηλεκτρική κιθάρα από πίσω τους… (update: Όντως, από το soundtrack του Freaky Friday είναι το τραγούδι, το τσέκαρα)

Jewel – Foolish Games   Όταν το πρωτοάκουσα, δεν ασχολήθηκα μαζί του. Περνούσα μια βαριά ροκ φάση και δεν είχα χρόνο για μια υποτονική μπαλάντα. Όταν το ξαναανακάλυψα πριν λίγα χρόνια, πιο ώριμος πλέον (μόνο στη μουσική), το λάτρεψα όσο λίγα. Είναι ένα από τα τραγούδια που δεν έχουν λείψει ποτέ από τα εκάστοτε mp3 μου – και με το σπαθί του!