Κάθε τόσο κάθομαι και βλέπω από ποια google searches κατευθύνονται προς το blog μου διάφοροι τυχαίοι αναγνώστες. Πολλές φορές έχουν πλάκα. Να, ας πούμε βλέπω τον τελευταίο μήνα ένα “Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΓΑΜΙΑΣ”, ένα “βαζει μουνοτριχες στι παγωτο ποια ειναι η ταινια”, και ένα επικό “www.o gatos mou den katoyraei stin ammo toy.com giati”. Αν ψάξω παλιότερα, όταν έγραφα και μια στο τόσο, θα βρω κι άλλα, ακόμα καλύτερα.
Όμως επικεντρώνομαι στον τελευταίο μήνα. Και παρατηρώ μία ομοβροντία από google searches που δε μου αρέσουν καθόλου. Διαβάστε:
τροποι αυτοκτονιας με χαπια
τρόποι να αυτοκτονήσεις
pos mporo na pethano
πως να αυτοκτονησεις και να πεθανεις σιγουρσ
πωσ να πεθανεισ χωρισ να πονεσεισ
ΤΡΟΠΟΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ
τι χαπια να παρω για να αυτοκτονησω
αυτοκτονια με χαπια
Θα μου πεις, πέφτω από τα σύννεφα σαν τον κάθε μαλάκα που συνειδητοποιεί ότι πέρα από το ροζ συννεφάκι του υπάρχει κόσμος που βασανίζεται, που υποφέρει, που αυτοκτονεί γιατί δεν αντέχει, και μετά έχει και τα κοράκια να στέκονται πάνω από το πτώμα του και να το μετράνε ως έναν αριθμό, ή ως ένα τυχαίο περιστατικό για το οποίο φταίει οποιοσδήποτε εκτός από τους ίδιους. Όχι, δεν πέφτω από τα σύννεφα. Αλλά νιώθω πως όταν κάποιοι άνθρωποι αναζητούν τρόπους να αυτοκτονήσουν μέσα από το Google και σκάνε πάνω στο blog μου, κάτι πρέπει να πω σε αυτούς τους ανθρώπους.
Βέβαια, για να τα λέμε όλα, δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να πείσει κάποιον να μην αυτοκτονήσει. Εγώ αν με έβαζες να σταματήσω κάποιον από το να πηδήξει από την ταράτσα ενός κτιρίου, πιο πιθανό θα ήταν να με πείσει αυτός να πέσω μαζί του, παρά να τον πείσω εγώ να μην πέσει.
Η αυτοκτονία είναι μία σκέψη που έχει περάσει πολλές φορές από το μυαλό μου κατά καιρούς. Η αίσθησή μου είναι πως είναι πιο φυσιολογικός ένας άνθρωπος που έχει σκεφτεί έστω και μία φορά την αυτοκτονία, παρά ένας που δεν το έχει σκεφτεί ποτέ. Γιατί η αυτοκτονία είναι η εύκολη λύση. Ένα μπαμ/κρας/πουφ/χλαπ ή κάποιο αντίστοιχο ηχητικό εφέ, και τέλος. Τέλος στα προβλήματά σου, όσο σοβαρά ή ασόβαρα κι αν είναι αυτά. Ο πόνος είναι πια για τους άλλους.
Φαίνεται τόσο απλό, αλλά αν μείνεις εκεί, το έχεις χάσει το παιχνίδι. Γιατί αυτή είναι η επιφάνεια, κάτω από την οποία κρύβονται ένα σωρό πράγματα που αν τα σκεφτείς, δεν είναι τελικά και τόσο απλά τα πράγματα.
Πρώτα απ’ όλα, ο πόνος των δικών σου ανθρώπων. Εκτός κι αν φύτρωσες σε αυτόν τον πλανήτη ή σε έφερε ο πελαργός κατά λάθος σε κάποιο δάσος και σε μεγάλωσαν οι λύκοι, πιθανότατα έχεις ανθρώπους γύρω σου οι οποίοι ενδιαφέρονται για σένα – οικογένεια, φίλοι, συγγενείς, ακόμα και άγνωστοι στο Internet (ναι, τις πιο λυτρωτικές κουβέντες τις κάνεις με αγνώστους, έκανα chat από τα 15 μου εγώ και ξέρω). Έχουν βέβαια κι αυτοί τα προβλήματά τους, αλλά αποκλείεται να τους πεις κι εσύ τα δικά σου και να σε αγνοήσουν. Κανείς δεν μπορεί να αντέξει τον πόνο να γνωρίζει ότι θα μπορούσε να είχε σώσει μία ζωή, αλλά δεν το έκανε. Και πριν αυτοκτονήσει κανείς, θα πρέπει να είναι σίγουρος ότι δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος στον πλανήτη που να νοιάζεται αν ζει ή αν πέθανε – κάτι που είναι μάλλον απίθανο, ή έστω πολύ δύσκολο για να μην το παλέψεις.
Είναι πολύ εγωιστικό πράγμα η αυτοκτονία. Στην πραγματικότητα, αποφασίζεις να τα εγκαταλείψεις όλα και να τα φορτώσεις στους δικούς σου ανθρώπους, συν το βάρος της απώλειάς σου. Δε σκέφτεσαι τίποτα άλλο, παρά το πώς θα ξεπεράσεις γρήγορα και εύκολα το πρόβλημά σου. Και αυτό είναι το πιο εγωιστικό: Σε μία ζωή που ήδη νωρίς-νωρίς καταλαβαίνεις ότι τίποτα δε σου χαρίζεται (εκτός φυσικά κι αν είσαι γιος πολυεκατομμυριούχου, αλλά οι πιθανότητες είναι τραγικά μικρές) και πρέπει να παλέψεις ακόμα και για το παραμικρό, κόντρα σε όλους και όλα, εσύ επιλέγεις να μην παλέψεις. Ή έστω, είσαι καταβεβλημένος από την υπερπροσπάθεια και πέφτεις νεκρός στο έδαφος, πολύ πριν τη γραμμή του τερματισμού. Οι άλλοι κόβουν το νήμα στην ώρα του, κι εσύ το κόβεις από μόνος σου νωρίτερα. Και χάνεις, πανηγυρικά.
Χάνεις, πραγματικά χάνεις. Μπορείς να αντέξεις να χάσεις όλα αυτά που μπορεί να έρθουν στο μέλλον; Ναι, οι προοπτικές δεν είναι και πολύ ενθαρρυντικές, και θα ήμουν τρελός να πιστεύω ότι του χρόνου σαν σήμερα τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Όμως μερικές φορές συμβαίνουν και θαύματα. Εγώ πριν από ένα χρόνο, εν μέσω κρίσης και μετά από πολύ καιρό άνεργος (ούτε που θυμάμαι πόσο, θα πρέπει να συμβουλευτώ το βιογραφικό μου), ξαφνικά βρήκα δουλειά μέσω ενός φίλου, και από τότε τα πράγματα πάνε καλύτερα – στη χώρα πάνε το ίδιο σκατά, αλλά για μένα πάνε καλύτερα. Πώς αντέχεις να πεθαίνεις χωρίς να ξέρεις αν το μέλλον σου θα ήταν τόσο μαύρο όσο το φαντάζεσαι ή πολύ καλύτερο; Αν υπήρχε μία μηχανή του χρόνου, και μπορούσες να ταξιδέψεις στο μέλλον και να δεις τον εαυτό σου μετά από πέντε χρόνια να αργοπεθαίνει σε ένα παγκάκι, άστεγος και άρρωστος, τότε σε θα σου έλεγε κανείς τίποτα, pull the plug και καλό κατευόδιο. Αλλά έλα που δεν υπάρχει, και αυτό είναι το γαμημένο μυστήριο του μέλλοντος.
Αν και, για να είμαι ειλικρινής, ένας από τους κύριους λόγους που ποτέ δεν αυτοκτόνησα (και πιθανότατα ποτέ δε θα αυτοκτονήσω) είναι ο πόνος. Κακά τα ψέματα, θάνατος χωρίς πόνο δεν υπάρχει. Είναι ο τελευταίος, θα μου πεις, αλλά είναι τέτοιος πόνος που πρέπει να είσαι τρελός για να θες να τον προκαλέσεις στον εαυτό σου, ή να πονάς ακόμα περισσότερο στη ζωή σου, που αυτός ο πόνος θα σου φαίνεται σαν τσίμπημα κουνουπιού. Αλλά συνήθως, δεν πονάς τόσο. Συνήθως μεγεθύνεις τα πράγματα στο μυαλό σου και τα κάνεις τόσο μεγάλα, που δε χωράνε πια και το μόνο που βλέπεις σαν λύση είναι να αυτοκτονήσεις. Αλλά δεν είναι αυτή η λύση.
Και ποια είναι, θα μου πεις. Δεν ξέρω. Δεν είμαι καν ψυχολόγος. Είμαι ένας κοινός, κοινότατος άνθρωπος με ένα μυαλό χειμώνα-καλοκαίρι, που αυτήν την εποχή χρειάζεται ρεκτιφιέ και ζυγοστάθμιση, ή έστω ένα γερό restart μπας και πάρει μπρος για τα καλά. Είμαι ένας blogger που γράφει στο blog του μόνο με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Είμαι ένας άνθρωπος που σκέφτηκε, έγραψε, και τελικά δεν κατέληξε σε καμία λύση.
Είμαι ένας άνθρωπος που, αν ξέρει πως τον διαβάζεις ψάχνοντας τρόπους να αυτοκτονήσεις, δε θέλει να αυτοκτονήσεις. Και πιστεύει πως θα σου βρει επιχειρήματα για να μην το κάνεις, επιχειρήματα καλύτερα από το επάρατο “η ζωή είναι ωραία” – όχι ρε φίλε, δεν είναι ωραία η ζωή, ένα μάτσο σκατά είναι, αλλά οφείλουμε να προσπαθήσουμε να την κάνουμε όσο καλύτερη γίνεται. Και οφείλουμε να τη ζήσουμε, όσο μπορούμε, γιατί είναι μόνο μία, και όταν φτάσεις σε μία κάποια ηλικία ανακαλύπτεις ότι είναι και σχετικά μικρή. Πολύ μικρή για να τη μικρύνεις κι άλλο.
Όχι, να μην αυτοκτονήσεις. Ούτε με χάπια, ούτε με τίποτα. Να ψάξεις να βρεις τον άνθρωπο που θα απαλύνει τον πόνο σου, και θα σε κάνει να θες να ζήσεις, αν όχι για σένα, έστω γι’ αυτόν. Το οφείλεις στον εαυτό σου. Σε κανέναν πούστη δεν το χρωστάς, μόνο στον εαυτό σου.
21 Ιανουαρίου, 2014 at 8:33 πμ
Reblogged this on Oxtapus *beta.
9 Φεβρουαρίου, 2021 at 8:15 μμ
tl:dr
21 Ιανουαρίου, 2014 at 1:07 μμ
Να μην αυτοκτονήσεις!
Γιατί είναι εύκολο!!!!
Γιατί δείχνει δειλία!
Δεν αντέχεις να μείνεις, να παλέψεις!
Κι εγώ δεν είμαι καμιά super woman.
Αλλά δεν θέλω να καταθέσω τα όπλα.
Θέλω να είμαι εδώ όταν γίνουν άσχημα και όμορφα πράγματα.
Να δω κι άλλη μια ανατολή!
Δεν καταλαβαίνω την αυτοκτονία ούτε ως πολιτική πράξη.
Αν κάποιος θέλει να δείξει κάτι ας το δείξει με τη ζωή του!
Αυτά……
Καλή σου μέρα:)
3 Αυγούστου, 2015 at 5:30 μμ
εγω παλι θελω να αυτοκτονησω εδω και τωρα και κανεναν δεν θα πειραξει
10 Νοεμβρίου, 2015 at 1:31 πμ
Μακάρι να είχα βρει τον τρόπο και εγώ και θα το είχα κάνει αμέσως…
2 Δεκεμβρίου, 2015 at 4:39 μμ
Όλο σου το σόϊ θα πειράξει
15 Δεκεμβρίου, 2016 at 6:20 μμ
Σκάσε ζωον
5 Απριλίου, 2017 at 11:13 μμ
Το οτι καποιος θελει να αυτοκτωνησει δεν ειναι δειλια…απλα νιωθει οτι δεν μπορει να σηνεχισει την ζωη που ζει….και με αυτα που λετε μερικοι κανετε αυτον που θελει να αυτοκτωνισει ακομα χειροτερα πιστεψτε με
12 Αυγούστου, 2017 at 8:08 μμ
εγω αν ειχα το θαρρος,θα ειχα αυτοκτονησει απο καιρο.αλλα δυστυχως δεν το εχω
24 Απριλίου, 2022 at 5:09 μμ
Συμφωνώ το ίδιο προβλημα έχω ειμαι φυγόπονη και δειλή πάντα ήμουν μακάρι να βρω τη δύναμη να το κανω! Δεν έχω κανέναν ειμαι μόνη για να ανησυχώ για ποσό θα στενοχωρηθούν οι άλλοι που ήταν αυτοί ως τώρα;πουθενά! Να πάνε να γαμηθουνε όλοι που νομίζουν πως ξέρουν τα πάντα!
21 Ιανουαρίου, 2014 at 4:04 μμ
Να μην αυτοκτονήσεις πρόωρα, ναι. Αλλά όταν δεν υπάρχει καμία προοπτική αξιοπρεπούς διαβίωσης για σένα στο μέλλον, θα πρέπει να μπορείς να έχεις τη δυνατότητα να το κάνεις και μάλιστα χωρίς πόνο (ευθανασία).
21 Ιανουαρίου, 2014 at 5:16 μμ
Αυτό εξυπακούεται, για μένα η ευθανασία δεν είναι καν αυτοκτονία. Εφόσον το τέλος είναι οδυνηρό και αναπόφευκτο, το να έρθει λίγο νωρίτερα και λιγότερο ανώδυνα είναι πολύ καλύτερο.
1 Σεπτεμβρίου, 2017 at 10:28 μμ
Σωστα κ πολυ πιο αξιοπρεπες επισης
11 Αυγούστου, 2014 at 9:29 πμ
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΝΕΕΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ .
ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΜΑΣΤΙΓΑ.
ΝΕΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙς ΧΑΜΗΛΗ ΙΑΤΡΟΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ, ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΩΝ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΘΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΚΑΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
21 Αυγούστου, 2014 at 8:13 μμ
kai an i zwi sou xrwstaei alla den sta dinei kai den prokeite na sta dwsei?kai an esi dn exeis to kouragio na ta diekdikiseis?Kai an aftos o anthrwpos kai na iparxei dn tha se gnwrisei pote h an se gnwrisei se krinei epifaniaka ws katathliptiko?asta kai o anthrwpos dn dixnei kattanohsh kai eidkotera oi dikoi sou anthrwpoi pou to mono pou tous niazei einai na dixneis fisiologikos?Alla ti einai fisiologikos?o orismos tis koinwnias kai tis thriskeias den me pithei.
gia na pistw vlepeis prepei na simvivastw kai na tin palepsw kai ego den ithela tetoia gia emena.
21 Αυγούστου, 2014 at 8:27 μμ
Η ζωή δεν είναι τράπεζα για να σου χρωστάει ή να της χρωστάς: Το να μετατρέπεις τη ζωή σε μία συναλλαγή, όπου επενδύεις κάτι και δε σου το δίνει πίσω, μόνο ψυχοφθόρο μπορεί να είναι. Λίγοι έχουν την τύχη να παίρνουν από τη ζωή τα ίδια ή περισσότερα απ’ όσα δίνουν – κι αυτό σε μεγάλο βαθμό λόγω της ανικανοποίητης φύσης του ανθρώπου.
Ο άνθρωπος που θέλει πραγματικά να σε γνωρίσει δε θα σε απορρίψει ποτέ απλά και μόνο ως καταθλιπτικό. Οι άνθρωποι με κατανόηση δεν βλέπουν τόσο επιφανειακά. Φυσικά και υπάρχουν στενόμυαλοι άνθρωποι, για τους οποίους το μόνο σωστό είναι το «φυσιολογικό», και δε θα καταλάβουν ποτέ ότι ο άλλος δεν μπορεί να είναι πάντα τόσο «φυσιολογικός όσο θα τον ήθελαν. Αλλά ζούμε πρωτίστως για μας, όχι για τους άλλους.
Ο λόγος για τον οποίο είμαι κατά της αυτοκτονίας δεν είναι επειδή δεν είναι «φυσιολογικό» – είναι επειδή στις περισσότερες περιπτώσεις αυτός που αυτοκτονεί δε βλέπει την πλήρη εικόνα, βλέπει μία θολούρα, επειδή έχει καλύψει το κεφάλι του μία πυκνή ομίχλη. Όταν θες να αυτοκτονήσεις, δε βλέπεις καθαρά – σίγουρα κάτι χάνεις. Συνήθως είναι τέτοιος ο πόνος που νιώθεις, ώστε θέλεις απλά να τελειώσει – και δε βλέπεις τίποτα άλλο.
29 Δεκεμβρίου, 2014 at 11:40 πμ
ακριβως….. ο πονος που νιωθεις και θελεις να τελειωσει,ειδικα αν φωναζεις στα τοσα χρονια ψυχοθεραπειας οτι θες βοηθεια γιατι πολυ απλα εχεις καταθλιψη και ο ψυχιατρος κανει λαθος διαγνωση…… ε…. λοιπον θα τελειωσει…..
21 Αυγούστου, 2014 at 8:15 μμ
P.s thelei guts kai ithiki gia na aftoktoniseis den einai dilia.
Oi simerinoi anthrwpoi isteroun kai sta dio.
21 Αυγούστου, 2014 at 8:31 μμ
Δε θέλει guts, θέλει απλά μια κακιά στιγμή – guts θέλει να συνεχίσεις να ζεις σε αυτόν τον σκατένιο κόσμο, αντιθέτως.
Ούτε και η ηθική διάσταση της αυτοκτονίας με ενθουσιάζει. Να αυτοκτονήσεις π.χ. για λόγους ευθιξίας; Επειδή έβλαψες κάποιον; Μπορείς να το καλύψεις αντιστρέφοντας το κακό και ευεργετώντας τον, δε χρειάζεται να πεθάνεις. Να αυτοκτονήσεις επειδή είσαι ένα ηθικό στοιχείο σε μία ανήθικη κοινωνία; Δε θα καταφέρεις τίποτα παραπάνω από το να μείνεις και να προσπαθείς να βάλεις το λιθαράκι σου για να βελτιωθεί αυτή η άρρωστη κοινωνία.
21 Αυγούστου, 2014 at 9:09 μμ
den tha prospathisw na se peisw g to aditheto.
thimisou omws posoi anthrwpoi efygan nwris mono kai mono giati dn kataferan na einai nifalioi 24/7 se mia sixameni koinwnia.
21 Αυγούστου, 2014 at 9:10 μμ
Και δεν τους κατηγορώ που ένιωθαν ξένοι σε αυτήν την κοινωνία, και που πονούσαν, και που οδηγήθηκαν σε αυτήν την απόφαση. Το καταλαβαίνω. Απλά, δεν παύει να είναι η εύκολη λύση – πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι. Έτσι το βλέπω.
21 Αυγούστου, 2014 at 9:35 μμ
otan ponaei ena kefali.otan ponane polla omws?
den thewrw enan anthrwpo mono tou xwris douleia me xreh kai se eksathliwsi deilo se kamia periptwsi.
21 Αυγούστου, 2014 at 9:38 μμ
Ούτε κι εγώ θέλω να πω ότι είναι δειλός. Ξέρω πώς είναι αυτή η κατάσταση, ξέρω πόσο σε καταστρέφει σαν να σου τρώει τα σωθικά, ξέρω τι πάει να πει να μην ξέρεις πώς θα τη βγάλεις αύριο. Αλλά η λύση δεν είναι να ξεφύγεις από όλα αυτά με μια σφαίρα στο κεφάλι. Η «λύση» για τον καθένα είναι διαφορετική. Αλλά η αυτοκτονία δεν είναι η ενδεδειγμένη.
21 Αυγούστου, 2014 at 9:59 μμ
kai psixologika kai ithika exodonese tin simerini epoxi.se polla pragmata den iparxei lisi: Simvivasou h aftoktona.
to lene kai sto strato
21 Αυγούστου, 2014 at 10:03 μμ
Αν σου αρχίσω τα πόσα λένε στο Στρατό που κυμαίνονται από απλές αρλούμπες μέχρι καταστροφικές παπαριές, δε θα τελειώσουμε ποτέ. 🙂
(έχε υπ’ όψιν ότι στο Στρατό λίγο έλειψε να πάω στρατοδικείο επειδή δε συμβιβάστηκα)
1 Σεπτεμβρίου, 2014 at 10:43 πμ
πολυ καλο το αρθρο σας μου δινει παρηγορια , ειμαι και εγω σαλταρισμενος εχω σκεφτει την αυτοκτονια αλλα εχω δυο παιδια ,σκεπτομαι τι κακο θα τους κανω εαν αυτοκτονησω, δυστυχως τα ψυχιατρικα φαρμακα δεν βοηθουν.
1 Σεπτεμβρίου, 2014 at 5:19 μμ
tha tous kaneis kako an aftoktoniseis ontws.Pigene se psixiatro kai pes tou na sou grapsei ladose h cipralex kai pigene se psixologo na miliseis h se group therapy.
Filika 🙂
6 Σεπτεμβρίου, 2014 at 6:19 μμ
εχω σκεφτει την αυτοκτονια φοβαμαι να ζησω να παρω αποφασεις φοβαμαι οτι δεν θα τα καταφερω και στο τελος θα πεσω πανω σε κακεκα φορτηγο στην Εθνικη εχω παιδια δεν θελω να εχουν το στιγμα οτι αυτοκτονησα παιρνω αντικαταθλιπτικα δεν βοηθουν πιθανον να παω σε δημοσιο ψυχιατρειο αλλα τα κλεινουν
20 Σεπτεμβρίου, 2014 at 12:22 μμ
οι αντοχες καθε ανθρωπου ειναι διαφορετικες τα πραγματα ειναι πολυ δυσκολα και θα δυσκολεψουν πολυ ακομα ,δεν υπαρχει μελλον στον τοπο αυτο ,Πολυ παρηγορο αυτο που γραφει ο συντακτης οτι δεν ξερουμε το μελλον ,και μονο αυτο μου δινει παρηγορια, εχω 3 παιδια πανε σε ενα αθλιο δημοσιο σχολειο και το μελλον τους δεν ειναι καθολου καλο,
προσπαθω να πιαστω απο αυτα και να μην αυτοκτονησω,εχω διαγνωσμενη βαρια καταθλιψη ,
2 Οκτωβρίου, 2014 at 9:49 πμ
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΑΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΜΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΡΝΩ 6 ΧΑΠΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΛΑΨΩ ΟΛΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΛΑ ΛΑΘΗ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΠΛΗΡΩΝΩ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ
5 Οκτωβρίου, 2014 at 3:42 πμ
Σευχαριστωωω κλαίω απο αγάπη που σε διάβασα πονάω πολυ τελευταία εχω δυο παιδιά το ένα 8 μηνών θηλάζω . Το άλλο μου είπαν στον παιδικό σταθμό ότι ειναι πολυ ισοροπημενο και ευτυχισμένο παιδάκι . Μάτωσα για αυτό κύλησα στη λάσπη αγάπησα την αμαρτία γιατί δεν ξέρω να αγαπάω τον εαυτό μου. Εχω καταπιεστικους γονείς που μένουν πολυ κοντά μου ακόμα και εχω κάνει τα πάντα ότι υπάρχει για να σταματήσω να ειμαι το αιώνια ταπεινωμένο παιδί . Δεν μπορώ να καταλάβω τι κανω λάθος και δεν βγαίνω απο αυτό το λαβύρινθο. Ενώ εχω κάνει τα πάντα με τα παιδιά μου να μην νιωΣουν ποτε αυτή την ταπείνωση που ένιωσα εγω δεν επέρχεται καμία θεραπεία
2 Νοεμβρίου, 2014 at 8:35 μμ
Απλά σευχαριστω….
3 Νοεμβρίου, 2014 at 2:18 μμ
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΠΟΠΕΙΡΑ
ΕΧΩ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ . ΠΑΣΧΩ ΑΠΟ ΔΙΠΟΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΑΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ . ΦΟΒΑΜΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΕΙΜΑΙ ΣΕ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΕΚΑΝΑ ΠΟΛΛΑ ΛΑΘΗ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ
3 Αυγούστου, 2015 at 5:36 μμ
καλο ψωφο να χεις
27 Φεβρουαρίου, 2015 at 6:00 μμ
Ο καθένας κουβαλάει το δικό του σταυρό. Κάποιοι τα αντιμετωπίζουν ενω άλλοι αδυνατούν να ξεπεράσουν τα πολλαπλά εμπόδια που σκάνε. Ας πούμε εγώ σκέφτομαι κάθε μέρα να βάλω τέλος. Αλλά κάνω πίσω πάντα γιατι περιμενω μια φάση αλλαγής. Οτι θα φτιάξουν τα πράγματα στους τομείς που με ταλαιπωρούν. Ξέρεις όμως πόσο επώδυνο είναι να σου στερούν τα όνειρα κ έναν αξιοπρεπή τρόπο ζωής?? Δε ζω. Απλα επιβιωνω κ περιμενω. Το μόνο που μου εύχομαι είναι δύναμη.αλλιώς η αυτοκτονία απο σκέψη θα γίνει πραξη.
29 Μαρτίου, 2015 at 12:59 πμ
ωραια ολα τα λογια .. οι συμβουλες .. οι λυσεις …
τα προβλήματα δεν λυνονται με τιποτα χρονια τωρα ξεπηδουν σαν τα μανιταρια,, παλευεις το ενα ερχεται το αλλο λες και εισαι καταδικασμένος σε εναν διαρκη πόλεμο προβληματων .. που ολοι περιμενουν απο εσενα να τα λυσεις .. εισαι στην μεση και σε τραβανε ολοι οικογενεια συγγενεις λες και εισαι το λαστιχο τους!! περιμενεις περιμενεις αλλα τα προβληματα δεν λυνονται…….
1 Μαΐου, 2015 at 9:55 μμ
Εχω ακούσει πολλούς ανθρώπους που παραπονιούνται για τις ιστοσελίδες που γραφουν πως να αυτοκτονήσεις και τις κατηγορούν για τι υψηλα ποσοστα αυτοκτονιας. Αν ένας άνθρωπος είναι αποφασισμένος να βάλει τέλος στην ζωή του θα το κάνει βρει δεν βρει ιστοσελίδα που να δίνει οδηγίες. Η λύση δεν ειναι να βάλουμε λουριά στους ανθρώπους για να τους κρατήσουμε ζωντανούς η λύση είναι να τους δώσουμε λόγους για να ζουν
22 Ιουλίου, 2015 at 1:27 μμ
Όλοι εσείς που γράφετε έχετε παιδιά.Εμένα ο γυναικολόγος μου είπε ότι δεν μπορώ να κάνω παιδιά, δεν είμαι παντρεμένη, δεν έχω κανέναν, μονη μονη… Είμαι 38 χρονών, με 2 άρρωστους γονείς, χωρίς αδέρφια, χωρίς σύζυγο, χωρίς προοπτική παιδιων..Πού να ελπίσω, πού;;;; Μόνη μόνη, μόνη….Δεν αντέχω άλλο….Θέλω τη λύτρωση…. Δεν μπορώ άλλο…
14 Νοεμβρίου, 2015 at 2:16 μμ
ποσο σε καταλαβαινω….
3 Αυγούστου, 2015 at 5:34 μμ
αν εχει κανεις να μου προτεινει εναν τροπο ανωδυνο κατα προτιμηση
3 Αυγούστου, 2015 at 5:45 μμ
μα καλα εισαι σοβαρος;;;
3 Αυγούστου, 2015 at 5:46 μμ
nai
2 Δεκεμβρίου, 2015 at 1:00 πμ
Τα λες πολύ ωραία.μπράβο σ!!!
2 Δεκεμβρίου, 2015 at 1:07 πμ
Θα θελα πάρα πολύ να μ δοθεί η ευκαιρία να αναπτύξω αυτό το θέμα λόγω το ότι το χω περάσει κ μπορώ ακριβώς να καταλάβω πως αισθάνονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι και φτάνουν σε αυτό το σημείο….εν κατακλείδι θα βοηθούσα ανθρώπους διότι κατέχω αυτό τ αντικείμενο απλώς χρειάζομαι όπως όλοι μια ώθηση….σας ευχαριστώ που με ακούσατε.
1 Ιανουαρίου, 2016 at 10:41 μμ
aa re maanaa gt me ekanesssssssss!!?
3 Ιανουαρίου, 2016 at 3:17 μμ
Όσοι θέλουν να αυτοκτονήσουν είναι αδύναμοι, σκατομαθημένοι και χέστηδες. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όσο σοβαρά προβλήματα και να έχεις, οφείλεις να στρώσεις τον κώλο σου κάρω και να βρεις έναν τρόπο να τα αντιμετωπίσεις. Αλλά τι να περιμένει κανείς από κακομαθημένους που τα έχουν βρει όλα έτοιμα στη ζωή τους και δεν έχει χρειαστεί να παλέψουν ποτέ για το ο,τιδήποτε; Αυτοκτονίες και πούτσες μπλε.
16 Ιανουαρίου, 2016 at 8:57 μμ
Αν τα ειχαν βρει ολα έτοιμα δεν θα σκέφτονταν την αυτοκτονία! Ξερεις τι είναι να μην έχεις να φας?? Μη μιλάς αν δεν εχεις περάσει ακραία ζόρια. Λύση δν είναι. Αλλα χωρις ουτε ενα ευρώ πως να ζήσεις?? Κατέστρεψαν κόσμο εδω στην Ελλάδα κ οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν.. Τι να λεμε. Δουλειά δν υπάρχει κ εγω ξερω τι τραβαω καθε μερα.
2 Ιουλίου, 2016 at 3:22 μμ
skatomathimenoi e? den mas leipei emas tpt kai kathomaste etci kai klegomaste! malon esy eisaiskatomathimenos! kai an den gnorizeis na mhn milas!
14 Μαρτίου, 2016 at 9:11 μμ
ας με σκοτωσει καποιος εχω σιχαθει τη ιδια μου τη ζωη .σας παρακαλω
10 Μαΐου, 2016 at 7:38 μμ
Εγώ να δεις πως την σιχαθικα.
10 Μαΐου, 2016 at 7:36 μμ
Καλό το κείμενο σου αλλά.Εγώ καμια φορά δεν θέλω να υπαρχω τι νόημα έχει η ζωη
10 Μαΐου, 2016 at 7:43 μμ
Ωραία ερώτηση. Κατά τη γνώμη μου, η ζωή από μόνη της δεν έχει νόημα, εμείς οι ίδιοι το δίνουμε το νόημα. Αυτό που συμβαίνει εκεί έξω είναι μία διαρκής αλληλουχία ζωής-θανάτου, κι εμείς απλώς περαστικοί παγιδευμένοι σε αυτήν την αλληλουχία. Αλλά ξέρεις κάτι; Από τη στιγμή που κάναμε την εμφάνισή μας σε αυτόν τον κόσμο, δε βλέπω το λόγο να μην παλέψουμε να κάνουμε το πέρασμά μας από αυτόν κάτι το ξεχωριστό. Να αφήσουμε πίσω μας πράγματα. Η αυτοκτονία είναι χαζό πράγμα, αν το σκεφτείς. Αν μπορείς να κάνεις σπουδαία πράγματα στη ζωή σου (και ειλικρινά, έχω την εντύπωση ότι όλοι μπορούν αν το προσπαθήσουν πραγματικά), είναι κρίμα να μην τα κάνεις και να σταματήσεις στη μέση της κούρσας. Έχοντας περάσει από αυτές τις αυτοκτονικές σκέψεις, έτσι το βλέπω πια. Σαν κάτι ανούσιο. Αν θεωρείς πως η ζωή είναι ανούσια, η αυτοκτονία είναι δέκα φορές πιο ανούσια.
15 Δεκεμβρίου, 2016 at 6:41 μμ
Πραγματικά είσαι ένα αξιολύπητο ζώον που βλέπεις τα πράγματα επίσης εντελώς, όχι μόνο επιφανειακά, αλλά ως κλασικό γύφτικο γίδι του καναπέ και ΠΑΝΤΑ εκ του ασφαλούς…
Λες εκεί και κάτι ωραία ευήκοα στον αναγνώστη κλισέ του τύπου »δε θα σου πω όσα λένε αυτοί που ζουν σε ροζ συννεφάκια ή ότι η ζωή έχεις δίκιο δεν είναι ωραία», για να φανεί πιο πιασάρικο και ότι συμπάσχεις, αλλά έτσι κάνεις το ακριβώς αντίθετο…
Είσαι για τα μπάζα…
Είναι πραγματικά λυπηρό να ζεις εσύ το καθίκι και να πεθαίνουν άλλοι άνθρωποι αδίκως, και πόσο μάλλον με αυτό τον τρόπο.
Λυπάμαι για κάτι στενόμυαλα και εγκεφαλικά ανάπηρα κόπρανα σαν κι εσένα…
Που θα μου το παίξεις και υπεράνω…
»Η ζωή δε χαρίζεται (κάτι του είπες τώρα),
πρέπει να παλέψεις (επίσης κάτι του είπες και τώρα),
τι θα κάνουν οι γονείς σου (που πολλοί είναι εγκληματίες οδηγούν τα παιδιά σε αυτή την απόφαση)»
και μπλα μπλα γυναικουλίστικες αερολογίες, φρου φρου κι αρώματα.
Το βάρος θα πέσει στους άλλους, είσαι εγωιστής…
Το κακό είναι ότι όλα αυτά που έσουρες με εντελώς ημιμαθή, αγράμματο και προκλητικό τρόπο, ισχύουν για σένα το καθικάκι.
Τύψεις συνείδησης, ενοχές, φοβίες… και ο άλλος γίνεται ένα ράκος και πάει μία ώρα αρχίτερα…
Έτσι θα σωθεί ο άλλος ρε άχρηστο γίδι??
ΕΤΣΙ??
Δεν περιμένω από σένα το ζώον να πιάσει το οτιδήποτε γράφω.
Αν εσύ θεωρείς τα ημιτελή και αυθαίρετα άστοχα ασυνάρτητα σου ως »μοναδική αλήθεια», πάω πάσο.
Η φτιαχτή και ουτοπική δική σου »μοναδική αλήθεια» είναι πολύ βολική και πολύ δύσκολο να φθαρεί, πόσο μάλλον να γκρεμιστεί.
Οι πράξεις όμως δείχνουν πάντα άλλα, ό,τι και να σκαρφιστεί το κούφιο κρανίο σου…;-)
Και αυτά που έγραψα, ΜΗΝ τα πασάρεις κλασικά πίσω στους αυτόχειρες, ως γνήσιο ανάπηρο γίδι, επειδή πονάει.
Μάλλον δεν μπορείς ΕΣΥ να το διαχειριστείς και ΟΧΙ οι αυτόχειρες, τους οποίους εμμέσως πλην σαφώς αντιπαθείς για πολλούς και διάφορους προφανείς και σαφείς λόγους, όσο κι αν προσπαθήσεις να μας πείσεις με λογύδρια νηπίου για το αντίθετο…;-)
Βούλωσε το λοιπόν ζωντόβολο, λίγα λόγια και πολλή δουλειά…;-)
9 Ιανουαρίου, 2017 at 7:49 μμ
Βοήθησέ με λίγο να καταλάβω την οργή σου. Ξεκαθαρίζω από την αρχή στο κείμενό μου ότι δεν είμαι ειδικός, δεν ξέρω από ψυχολογία ή από τίποτα τέτοιο, αλλά είμαι απλά ένας κοινός, καθημερινός τύπος που προβληματίζεται από ένα φαινόμενο που βλέπει γύρω του και θα ήθελε να κάνει κάτι γι’ αυτό, με την ιδιότητα του ανθρώπου που έχει περάσει μία τέτοια φάση στο παρελθόν. Εντάξει, πιθανόν να μην τα καταφέρνω, και ναι, μπορεί να λέω και βλακείες, και κλισέ, και πράγματα που δε στέκουν, ειλικρινά δεν ξέρω. Αλλά και πάλι δεν καταλαβαίνω πώς αυτό δικαιολογεί μια τέτοια οργή από μέρους σου, που να φτάνει στο σημείο να σου έρχεται να βάλεις να με βρουν και να με γαμήσουν στο ξύλο το πουστράκι. Υποθέτω ότι σε κάθε περίπτωση υπάρχει το ελαφρυντικό της καλής πρόθεσης.
2 Φεβρουαρίου, 2017 at 5:54 μμ
Θες να κανεις κατι γι’αυτο?? Απλα προβληματιζεσαι?? Ενας απλος ανθρωπος??? Θες πραγματικα να σου πω τι να κανεις??
Προσεξε χρυση μου μη σκισεις κανενα καλτσον…
Χαχαχαχα!!!
Με δικαιολογεις απολυτα και 100% σε οσα εγραψα παραπανω…
Βουλωσε το και αυτοκτονα, μπορεις?? Μπα…
Δειτε παιδια…
Κατι τετοιοι αγραμματοι γυφτομαλακες περνανε στο ντουκου κατι τετοια…
Απο τοτε που βρηκανε τα blogs, μπηκε μεσα το καθε αναπηρο τραγι απο το ελλαδισταν να βγαλει την αδελφιστικη ανεμελια του…
Γι’αυτο σου λεω οτι ειναι κριμα να ζεις εσυ τι μαλακιστηρι και τους αλλους να τους τρωνε τα σκουλικια…
15 Ιανουαρίου, 2017 at 12:11 πμ
Η κοπέλα μου(η οποία είναι και δεύτερη μου ξαδέρφη) είναι αθεη…Δεν έχω θέμα με τους άθεους οπότε σε ρωταω:τι πρόβλημα έχουν οι άθεοι με τους πιστούς;
15 Μαΐου, 2016 at 7:53 πμ
«Να μην αυτοκτονήσεις επειδή δείχνει δειλία και είναι εύκολο» Καταρχάς εύκολο δεν είναι σε καμία περίπτωση. Είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύει κάποιος κάτι τέτοιο. Χρειάζεται να σκοτώσεις πρώτα τα όνειρά σου, την ψυχή σου και φτάνεις σε αυτή την επιλογή μετά από πολύ, μα πάρα πολύ πόνο! Όσο για το αν μοιάζει δειλό, σε αυτή την περίπτωση η γνώμη των άλλων είναι το λίγότερο που ενδιαφέρει τον άλλο εκείνη την στιγμή. Μην λείψεις σε γονείς και φίλους… Κι αν δεν υπάρχουν; Αν έχουν πεθάνει και αν έχουν φύγει; Αν δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος να πει μια κουβέντα;
Και μαζί με όλα τα προβλήματα της ζωής τα οποία όλοι έχουμε, έχει κάποιος ΚΑΙ προβλήματα υγείας, σε αυτή την περίπτωση, γιατί να προσπαθήσει να ζήσει; Όταν δεν βλέπει ούτε ένα ίχνος ελπίδας, όταν η ψυχή του έχει πεθάνει και απλά επιβιώνει το σώμα του, τότε ποιά είναι η λύση; Αν όχι ο θάνατος, τότε τι; Για ποιόν λόγο να ζήσει ένας άνθρωπος που λόγω καταστάσεων δεν μπορεί να ζήσει την ζωή του όπως την θέλει και ζει μία ζωή που δεν επέλεξε, γιατί να συνεχίσει; Πραγματικά θέλω τα επειχηρίματα, όσο για τον άνθρωπο που θα απαλύνει τον πόνο μου… Εδώ γελάμε! Που και πως θα τον βρω, υπάρχει; Σοβαρά, στις μέρες μας, ποιός νοιάζεται ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ για τους άλλους; Με πράξεις, όχι με λόγια. Προσπαθώ πάρα πολύ να συνεχίσω, όμως οι αντοχές μου τελειώνουν. Άνθρωπος είμαι με αισθήματα και ανάγκες, όπως κάθε τι ζωντανό. Θέλω να ζήσω την ζωή μου, όπως την θέλω. Πρακτικά όμως, αυτό δεν γίνεται. Δεν θα βρεθεί θεραπεία στην πάθησή μου, τα πράγματα θα επιδεινωθούν. Όσο για τους ανθρώπους, δεν θέλω να έχω ρηχούς και εγωκεντρικούς που κοιτάνε το συμφέρον τους και την καλοπέρασή τους μόνο. Θέλω να έχω ανθρώπους που θα με αγαπάνε πραγματικά και θα με αφήνουν να τους αγαπάω. Μόνο που δεν έχω βρει ούτε έναν τέτοιο. Τώρα πια δεν πιστεύω στην αγάπη, δεν ξέρω καν αν εγώ μπορώ να αγαπήσω. Δεν ξέρω γιατί παλεύω μέχρι τώρα, δεν ξέρω τι με κρατάει, όμως νιώθω ότι οι αντοχές μου τελειώνουν.
2 Ιουλίου, 2016 at 3:25 μμ
se noiw8w
19 Νοεμβρίου, 2016 at 6:29 μμ
Θέλετε να συναντηθούμε ολοι καπου κ να αυτοκτονησουμε ομαδικά? Μπορούμε να μοιραστούμε το πρόβλημα μας κ έπειτα να ψοφησουμε. Είναι καλύτερα για μένα να έχω έστω παρεα στον θάνατο. Θεσσαλονίκη είμαι. Αν θέλετε πείτε να σας δώσω email να το κανονίσουμε. Δεν αντέχω απλά όσα περνάω εδώ κ χρόνια. Κ κανεις δεν θ άντεχε στη θέση μου.
4 Μαΐου, 2017 at 4:36 πμ
δωσε μου το email σου
27 Αυγούστου, 2016 at 11:08 μμ
Εγωιστικό δεν είναι να αυτοκτονήσεις. Εγωϊστικό είναι όλοι οι γύρω σου να απαιτούν από σένα να ζήσεις μέσα στην θλίψη και στην μιζέρια για δικό τους όφελος, ειδικά την στιγμή που τους έχεις ξεκάθαρα δείξει την κατάσταση στην οποία βρισκεσαι. Τελειώνετε επιτέλους με την προσπάθεια αυτή να γεμίσετε άχρηστες και άδικες τύψεις έναν καταθλιπτικό που πρόκειται να αυτοκτονήσει. Δείτε πως αυτός νιώθει και όχι πως θα επηρρεαστείτε εσείς. εγωιστάρες.
4 Μαΐου, 2017 at 4:37 πμ
πολυ σωστος!!!!δεν εχω λογια!
9 Οκτωβρίου, 2016 at 12:41 μμ
Ειμαι 17 ετων , ποσα προβληματα μπορει να εχει καποιος? Εγω απλος ια στα πω για να δω τι θα μου απαντησεις!
1.Ειμαι κοντος .
2.εχω μια αρρωστια που λεγετε γυροειδη αλοπεκια!
3.Δεν ειμαι καλος μαθητης (προσπαθω αλλα δεν τα καταφερνω)
4.Ειμαι ασχημος !
5. Δεν εχω κοριτσι!
6. Δεν εχω καλους φιλους !
7. Ειμαι κλαψιαρεις (μονα τους φευγουν τα δακρια)
8. Αυτο που ειδα πιο πανω που οι γονοις σου θελουν να εισαι πιο φυσιολογικος !
9.δεν υπαρχει καποιος που να μην με εχει πληγωσει!
10. Δεν υπαρχει κατι στο οποιο να ειμαι καλος!
11. Δεν υπαρχει κατι ενδιαφερων που να με ελκυει π.χ. μια δουλεια!
Υπαρχει αλλα εχει πολυ υψηλη βαση στην θετικη αλλα πηγα οικονομικα γιατι με ελεγαν καποιοι συμμαθητες φιλοι μου οτι δεν θα τα καταφερω και ετσι πιστευω και εγω τωρα!
Ειμαι σαν ενα παρασιτο . Δεν νμζ οτι θα γινει καλυτερο το μελλον μου !
Χανω την πιστη μου στον θεο απο ολα αυτα (δεν ξερω αν εισαι θρησκολικος για να με απαντησεις εδω!) .
Περιμενω!
9 Οκτωβρίου, 2016 at 1:00 μμ
Α και οι γονοις μου χωρισμενοι, δεν εχω θαρος και ντρεπομαι για πολλα θεματα!
19 Νοεμβρίου, 2016 at 6:34 μμ
Θέλετε να συναντηθούμε ολοι καπου κ να αυτοκτονησουμε ομαδικά? Μπορούμε να μοιραστούμε το πρόβλημα μας κ έπειτα να ψοφησουμε. Είναι καλύτερα για μένα να έχω έστω παρεα στον θάνατο. Θεσσαλονίκη είμαι. Αν θέλετε πείτε να σας δώσω email να το κανονίσουμε. Δεν αντέχω απλά όσα περνάω εδώ κ χρόνια. Και κανεις δεν θα άντεχε αν ήταν στη θέση μου.
4 Μαΐου, 2017 at 4:40 πμ
stylia88@gmail.com
16 Ιουλίου, 2017 at 12:35 πμ
Ναι αλλά πρέπει να πούμε πρώτα πωσ νοιωθουμε
1 Φεβρουαρίου, 2017 at 11:17 μμ
Βρήκα το άρθρο τυχαία. Μου έκανε πολύ καλό. Σε ευχαριστώ.
12 Φεβρουαρίου, 2017 at 8:12 μμ
το αρθρο σου ειναι πολυ καλο ,το εχω διαβασει πολλες φορες. σε ευχαριστω
5 Ιουνίου, 2017 at 5:34 μμ
Ρε βλακα συντακτη, αγραμματο γιδι, βαζεις σχολια ως ανωνυμος, για να δειξεις οτι βοηθας?? ποσο κρετινος μπορει να εισαι??? χαχαχα 😉
3 Μαΐου, 2017 at 6:28 πμ
Όταν απο μικρός. Βασανίζεται ψυχικα και παρόλο τα χάπια και τους ψυχολόγους πονάς κάθε γαμημενο δευτερόλεπτο της μέρας τι θα κανεις?πόσες ταπεινώσεις μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος?όταν δεν κανεις τίποτα σωστα και σε προσβάλουν συνέχεια όταν ηζωη σου είναι μονο φόβος προσβολές ταπεινωσεις τι σκατά θα κανεις?όταν κάθε σου προσπαθεια οδηγει στο μηδέν όταν πληγωνεις του δικού σου ανθρώπους που σε βλέπουν να πονάς τοτε τι πρεπει να κανεις?δεν ξέρω τι να κάνω μετα απο 40 χρόνια συνεχών προσβολών ταπεινώσεων ανικανότητας.ουτε τα χάπια βοήθησαν ουτε οι ψυχολόγοι.το θέμα είναι οτι δεν εχιες το θάρρος.τι αξίζει μια ζωή μονο με πόνο χωρίς αξιοπρέπεια και μονο αποτυχίες?πόνος πόνος….γαμημενος πόνος……
4 Ιουνίου, 2017 at 4:14 μμ
Κοιτά φιλαράκο ωραία τα λες. Ποιος μπορεί να ορίσει όμως το μέγεθος του πόνου. Τι θα πει πονάω πολύ η λίγο; Ποιος ειναι αυτός που μπορεί να το προσδιορίσει; Ειναι ένα κάψιμο εκεί στο μέσο του στερνου και μια σταγόνα δάκρυ στα μάτια , η αίσθηση, μάλλον η σιγουριά πως τρένο πέρασε!!
Σαφώς και κανεις δεν ξέρει το μέλλον,αλλά Εαν ειναι σαν το παρόν άστο καλύτερα.
16 Ιουλίου, 2017 at 12:33 πμ
Κοίτα … Θα ήθελα να πεθάνω για να δω ποιοι πραγματικά νοιάζονται και επειδή νιώθω ότι κάνω στην ζωή μου είναι βλακεία ….τωρα δλδ πρέπει…
28 Αυγούστου, 2017 at 12:12 πμ
Είμαι 13 χρόνων έχω σκεφτεί την αυτοκτονία το μόνο που έχω καταφέρει είναι κάτι χαρακώματα σε καρπό κ σε γάμπα τώρα που διάβασα όλα αυτά σκεφτομαι ότι τελικά έχω αδικο η ζωή είναι για να περνας τα εμπόδια κ να μην τα παρατάς. Διάβασα για γονείς που θέλουν να αυτοκτονισουν κ σκεφτομαι ότι ο δικός μ λόγος είναι ηλίθιος..ήθελα να αυτοκτονίσω επειδή έχω κολλήσει με 1 αγόρι κ πληγώθηκα παρα Πόλυ κ ο 2ος λόγος είναι γτ οι γονείς μ είναι πολύ καταπιεστικοί κ αυστηροι. Ο μπαμπάς μ είναι στρατιωτικός κ η μάνα μ δασκάλα κ με πιέζει κ το σχολείο ωστόσο κάθε μέρα προσπαθώ να το παλεύω κ παρόλο που κλαιω τα βράδια θέλω μια μέρα να καταφέρω να σκουπίσω τα δάκρυα….
28 Αυγούστου, 2017 at 2:32 μμ
Σταματά ρε γελοίο υποκειμενο να γραφεις δικα σου σχολια για να στηριξεις τις μαλακιες σου. Θες να σε βρουνε σφαγμενο ρε αναπηρο;; Ποσο πολυ κλινικα ηλιθιος εισαι ρε χλεμπονα. Ποναει η αληθεια;; Σε λιγο καιρό θα σε κανω ρεντικωλο εκεί που πρεπει. Και τοτε θα δουνε ολοι τι ρολο βαρας αλλα δε θα σ’αρεσει καθολου. Μονο περιμενε.
24 Νοεμβρίου, 2017 at 2:13 μμ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΩ ΑΜΕΣΑ?
ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ?
24 Νοεμβρίου, 2017 at 2:15 μμ
ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΝΑ ΠΕΣΩ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΩΘΩ
24 Νοεμβρίου, 2017 at 2:15 μμ
ΝΑ ΠΑΡΩ ΧΑΠΙΑ
6 Αυγούστου, 2018 at 9:59 μμ
Οτα πονας ο θανατος ειναι λυτρωση
19 Μαΐου, 2019 at 1:23 μμ
Διαφωνώ με τα παραπάνω. Πέντε χρόνια, από το 2014 έως σήμερα το μόνο που κάνω είναι τα παλεύω διαρκώς με τους δαίμονες του εαυτου μου, με τις εξωτερικές συνθήκες και τις αντικειμενικές. Άγχος να βρω φίλους άγχος να μην απογοητεύσω τη μαμά και τη μπαμπά άγχος να είμαι χαρούμενη στους άλλους. Κανεις δε ρώτησε εμένα πως νιώθω. Οι φίλοι ήρθαν πήραν αυτό που ήθελαν και με πέταξαν, η οικογένεια διαλύθηκε σε εκατομμύρια κομμάτια, η ζωή μου κατέρρευσε και εγώ εδώ και πέντε χρόνια παλεύω να την φτιάξω. Πέντε χρόνια ακούω «υπομονή, τα πράγματα θα καλυτερέψουν» «υπομονή ο θεος κάτι καλό θα έχει και για σενα» «υπομονή….υπομονή…» πως καιρό λοιπόν πρέπει να κάνω υπομονή όταν κάθε μέρα της θλιβερής ύπαρξης μου πέφτω και πέφτω και πέφτω αλλά πάτο δεν πιάνω; Γιατί να συνεχίζω να ζω μέσα στον πόνο ελπίζοντας πως ίσως στο μελλον γίνει κάτι καλό; Με ρώτησε κάνεις αν μπορώ να συνεχισω να παλεύω μόνη μου δίχως συμμάχους; Με ρώτησε αν έχω τα απόθεματα δύναμης να συνεχισω; Όχι κανεις δεν ρώτησε γιατί κανεις δεν ενδιαφέρεται. Ρωτάω εγώ λοιπόν.όταν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα το μόνο που κανεις είναι να πονάς και να ουρλιάζεις για βοήθεια ανάμεσα στο πλήθος που επιλέγει να κλείσει τα αυτιά του, είναι όντως εγωιστικό αν επιλέξεις να κλείσεις εσυ τα μάτια σου για παντα;
21 Μαρτίου, 2021 at 5:08 μμ
Καλα τα λες.αν δεν το χει περασει ο αλλος δεν μπορει να καταλαβει. Οποιος ειναι εξω απο το χορο πολλα τραγουδια λεει….