Ημερολόγιο ενός ανέργου – Ημέρα 203η: Ένα σερί που συνεχίζεται (κι ένα που χάλασε)
Posted by The_Stranger under
Σκέψεις... | Ετικέτες:
Ανεργία,
Ημερολόγιο,
Προσωπικά,
Συνθήματα,
Τοίχοι,
Φωτογραφία |
27 Σχόλια
Αγαπητό ημερολόγιο,
πριν από τρεις μέρες έσπασα (απ)αισίως το ψυχολογικό φράγμα των 200 ημερών από τότε που ξεκίνησα να σου γράφω. Θα μπορούσα λοιπόν να κάνω κάτι επετειακό σήμερα, ξέρω ‘γω, να καταρτίσω ένα top-10 των καλύτερων και χειρότερων στιγμών της ανεργίας μου (αν και αμφιβάλλω αν μπορώ να βρω 10 καλές στιγμές). Δε θα το κάνω όμως, γιατί ενώ το σερί της ανεργίας μου συνεχίζεται ακάθεκτο, σήμερα χάλασε ένα άλλο σερί, το οποίο μάλιστα είχε διατηρηθεί πολύ περισσότερο, και συγκεκριμένα 1,5 χρόνο. Σήμερα, λοιπόν, αρρώστησα, κάτι που είχε να συμβεί από την περίφημη ιγμορίτιδα του Αυγούστου 2009 (ξέρεις, που νόμιζε ο γιατρός ότι μπορεί να είχα τη γρίπη των χοίρων και με έστειλε για εξετάσεις – ακόμα δεν τον έχω συγχωρέσει). Και, όπως καταλαβαίνεις, δεν έχω και την καλύτερη δυνατή διάθεση.
Γενικά, όταν αρρωσταίνω συνήθως είναι κάτι ουρανοκατέβατο για μένα. Αδυνατώ να καταλάβω πώς και από πού κόλλησα. Αυτή τη φορά, όμως, έχω την υποψία ότι κόλλησα στο twitter meeting της Παρασκευής. Όχι μόνο γιατί δεν βγήκα άλλη φορά αυτή τη βδομάδα και είναι μάλλον απίθανο να κόλλησα από το κρεβάτι μου, αλλά και επειδή οι μισοί εκεί ήταν άρρωστοι. Ναι, είναι μάλλον ισχυρή η πιθανότητα να κόλλησα εκεί.
Θα σου δώσω ανταπόκριση από το Twitter meeting σε κάποιο επόμενο κείμενο, γιατί αυτή τη στιγμή νιώθω σαν να έχει μπει ο Κοντορεβυθούλης μέσα στο κεφάλι μου και παίζει μανιωδώς σκουος. Θα μου επιτρέψεις, λοιπόν, να σε «ξεπετάξω» σήμερα με μερικές φωτογραφίες από τους τοίχους της Αθήνας, που μου είναι πιο εύκολες. Θα επιστρέψω δριμύτερος.
- Άμα ο Χίτλερ, εκτός από την μπάλα, είχε εκμεταλλευτεί και τις τσόντες και το lifestyle, τώρα θα μιλούσαμε όλοι γερμανικά.
- Και δύο μπάλα, μην ξεχνάμε την μπάλα.
- Τι ωραία, να σε καλημερίζει ο απέναντι τοίχος κάθε πρωί (ή μπορεί και όχι).
- Κάποιος το’σκασε από το Δαφνί (και, με μαγικό τρόπο, έφτασε μέχρι την Αγία Παρασκευή).
- Μπα, δε χωράει. Αλλά μπορούμε να πετάξουμε έναν-έναν τους 300 βουλευτές σε ξεχωριστούς κάδους. Αυτούς για τοξικά απόβλητα.
- Όποιος κοιμάται πατριώτης, βλέπει στον ύπνο του τον Μπουμπούκο.
- Όχι, υπάρχουν μόνο μίζεροι μισάνθρωποι.
- Έχω δει διάφορους στίχους από τραγούδια κατά καιρούς, αλλά Μητροπάνο πρώτη φορά. Nice.
- Είμαστε σίγουροι γι’αυτό; Τόσοι που είναι, πρέπει να υπάρχει κάποιο γονίδιο.
- Μία αιώνια απορία.
- Τα μίνι και οι ζαρτιέρες φταίνε για την κατάντια του τόπου.
- Ναι, τελικά οι μπάτσοι είναι αδέρφια μας.
- Σκονάκι σε τοίχο; Νέα μόδα είναι αυτή;
- Αυτό στη διάλεκτο των πολιτικών λέγεται «δικαιοσύνη».
- Σαν να λέμε, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
- Υπάρχει μία ανακολουθία ανάμεσα στην εικόνα και το «χεσμένα», αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.
- Μιλάμε για ένα πραγματικό ρεσιτάλ ανορθογραφίας, όχι αστεία.
- Για την Αίγυπτο μιλάμε;
- Έξω από σχολείο. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί κάνουν συνέχεια κοπάνες.
- Ποτέ ένα οπαδικό σύνθημα δεν ήταν ΤΟΣΟ δικαιολογημένο.
- Θέλω να βρω αυτόν που το έκανε και να του φιλήσω το χέρι.
- Αυτό θα πει «φιλοδοξία».
- Τι ωραίο που ακούγεται αυτό.
- Είναι αθώος, σας λέω. Ούτε λαστιχένιο ποντίκι δεν έχει πειράξει. (κάθε φορά που το βλέπω, μου φτιάχνει τη μέρα!)
- Αυτό το έβγαλα μόνο και μόνο επειδή μου άρεσε που, για να βγει η ομοιοκαταληξία, ο καλλιτέχνης χρησιμοποίησε την υπέρτατη βρισιά «χαζοί».
- Δεν ε.ίμαι και τόσο σίγουρος ότι αυτό θα ήταν καλό…
- Ποιος τα διαδίδει αυτά τα ψεύδη, άραγε;
- Παλιό, αλλά καλό.
- Εμένα δε με έπιασε. Έκανα καθρεφτάκι.
- Tattoo, όχι Prozac.
- Άλλος ένας ευγενικός τοίχος για τη συλλογή μου.
- Δεν τους βλέπω να πολυφοβούνται, πάντως…
- Τα λουλούδια στην κυρία από μένα.
\
8 Φεβρουαρίου, 2011 at 1:26 πμ
περαστικά!
κορυφαία η τζιΒάνα! λολ!
13 Φεβρουαρίου, 2011 at 3:34 πμ
Μετά πέρασα κι από το κομμωτήριο της τζιΒάνας. Αναρωτιέμαι πόσους πελάτες να της έχει φέρει η ταμπέλα. 😛
8 Φεβρουαρίου, 2011 at 8:45 πμ
Και μετά σου λέει πού οφείλονται τα χάλια της ελληνικής παιδείας…πώς να μορφωθείς όταν πλανώνται πάνω απ’το κεφάλι σου τέτοιες απειλές;
13 Φεβρουαρίου, 2011 at 3:35 πμ
Και να πεις ότι γράφουν ψέματα και κακοήθειες; Την αλήθεια γράφουν οι άνθρωποι… 😛
8 Φεβρουαρίου, 2011 at 9:25 πμ
Περαστικά!
Να τις χιλιάσεις τις αναρτήσεις αλλά όχι την ανεργία!
Να’σαι καλά.Λατρεύω όπως πάντα τις φώτος σου.
13 Φεβρουαρίου, 2011 at 3:37 πμ
Ευχαριστώ! Η ευχή έπιασε! 😀 (για τις αναρτήσεις, εννοώ, γιατί κατά τ’άλλα είμαι άρρωστος ακόμα)
8 Φεβρουαρίου, 2011 at 1:48 μμ
Τέλειοι οι τοίχοι σου για άλλη μια φορά.
Πρόσεξα και ένα like κάτω απ’το Μητροπάνο.
Είναι σαφώς επιρροή από το fb. Το FB μιμείται τους τοίχους Post on your Wall και πάνω στους τοίχους κάνουμε like. Απλό!
Μήπως κόλλησες fever από τη ντίσκο βρε και σου εκδηλώθηκε τώρα; Είναι γνωστό οτι η ντίσκο και οτι αυτή αυτή φέρει αντέχει στο χρόνο.
Φιλιά και περαστικά!
13 Φεβρουαρίου, 2011 at 3:40 πμ
Να δω δίπλα στο «Σκατά στους φασίστες» 578 like και τι στον κόσμο! 😛
8 Φεβρουαρίου, 2011 at 1:50 μμ
Αυτός που θέλει να γίνει σούπερ μάρκετ κάτι ξέρει γι σε΄να…
13 Φεβρουαρίου, 2011 at 3:42 πμ
Μάλλον κάτι ξέρει από μάρκετινγκ, τα σούπερ μάρκετ είναι τα μόνα που θα επιβιώσουν από πυρηνική καταστροφή, να εφοδιάζουν τις κατσαρίδες. 😛
8 Φεβρουαρίου, 2011 at 8:12 μμ
Χα χα!! Εγώ δεν είμαι άρρωστη αλλά το έχω σκάσει απο ένα παιδικό πάρτυ που γίνεται αυτή τη στιγμή στο σαλόνι… Λοιπόν εσύ πρέπει να είσαι Κοντοπευκιώτης.. Αλλιώς δεν θα είχες δεί ούτε τη Βάνα-Τζιβάνα ούτε το μινι μάρκετ που έχει όνειρα για όταν μεγαλώσει.. Και τα μισά σχολικά συνθήματα υποπτεύομαι είναι στο σχολείο που πήγα κάποτε γυμνάσιο. Επίσης όποτε βλέπω απο άλλον κάτι που έχω πάρει κι εγώ νι΄θω σαν να βλέπω ένα παλιό γνωστο (στη συγκεκριμένη αναφέρομαι στο expert τσουτσούνι). Ωραία διασκέδασα… Ώρα να κάνω το καθήκον μου ως νονά και να γυρίσω στο πάρτυ.. Περαστικά κι αγύριστα. Και πες άλλη φορά στους Τουίτιδες να το κάνουν τουίτ το οτι είναι άρρωστοι να ξέρει ο κόσμος να παίρνει προφυλάξεις!
13 Φεβρουαρίου, 2011 at 3:45 πμ
Κοντοπευκιώτης δεν είμαι, αλλά σε μία βόλτα μου πέρασα από την περιοχή και η τζιΒάνα μου τράβηξε αμέσως την προσοχή! Μετά πέρασα κι έξω από το κομμωτήριο!
Κι εγώ το είδα στις δικές σου φωτογραφίες το expert τσουτσούνι, την επόμενη μέρα από αυτήν που το είχα φωτογραφίσει!
(την επόμενη φορά θα το σκεφτώ καλά πριν πάω σε Twitter meeting… 😛 )
8 Φεβρουαρίου, 2011 at 11:59 μμ
Και άλλη συλλογή; Τι στο καλό, πόσοι τοίχοι γραμμένοι υπάρχουν;
13 Φεβρουαρίου, 2011 at 3:46 πμ
Το θέμα δεν είναι πόσοι υπάρχουν, αλλά πόσοι γράφονται κάθε μέρα! Αυτό μου αρέσει στους τοίχους, ότι ανανεώνονται τακτικά! 🙂
10 Φεβρουαρίου, 2011 at 5:41 πμ
Stranger σου χω παραγγελια: γραψε για την Κερατεα! γιατι αυτο που γινεται στα καναλια δημοσιογραφια δεν ειναι!
10 Φεβρουαρίου, 2011 at 4:04 μμ
Κι εγώ ήθελα να στο προτείνω αυτό.
Και να δεις τι έχω να σου σχολιάσω για το MEGAρο Μαξίμου!
13 Φεβρουαρίου, 2011 at 3:49 πμ
Άλλη αλητεία με την Κερατέα…Δεν έχω κάτι να σχολιάσω, μάλιστα έμαθα ότι το Mega εδέησε να ασχοληθεί προχθές με το θέμα. Νομίζω ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να γυρίσουμε όλοι την πλάτη σε αυτό το δελτίο, το τόσο ατσούμπαλα προπαγανδιστικό και άκομψα επιλεκτικό.
10 Φεβρουαρίου, 2011 at 7:03 μμ
Αρρώστησες; Τι έχεις; Πυρετό; Ό.τι και να έχεις, εύχομαι περαστικάααα κ γρήγορα να ξε-αρρωστήσεις.
Σου έστειλα ένα μήνυμα στο Facebook, για ένα μουσικό πείραμα που έχω για μια εργασία μου. Αν θες να βοηθήσεις, θα το εκτιμήσω πολύ.
«.» ή «Γ» ή «Γεωργία»
13 Φεβρουαρίου, 2011 at 3:56 πμ
Πυρετό, βήχα, μια κλασική ίωση. Τώρα το κάνω το πείραμα, ελπίζω να μην άργησα! 🙂
10 Φεβρουαρίου, 2011 at 11:01 μμ
«Όποιος περάσει από εδώ είναι μαλάκας».
Χαχαχαχαχαχαχα, κορυφαίο. Έτσι, όλοι οι διερχόμενοι έχουν συναίσθηση της μαλακίας τους και δεν περπατούν εν αγνοία τους. Βέβαια, φαντάζομαι ότι όποιος έχει αντίρηση μπορεί να περάσει από το απέναντι πεζοδρόμιο.
13 Φεβρουαρίου, 2011 at 3:57 πμ
Ε, προφανώς αυτός που το έγραψε μένει στην απέναντι πολυκατοικία, της οποίας ο τοίχος δεν γράφει τέτοια πράγματα. 😛
10 Φεβρουαρίου, 2011 at 11:46 μμ
Ωραίο μπλογκ
13 Φεβρουαρίου, 2011 at 3:58 πμ
Ωραίο nickname
12 Φεβρουαρίου, 2011 at 2:02 πμ
1/ είδες που είχες δίκιο για την Αίγυπτο?
2/ βρήκες δουλειά και μα ξέχασες, μπουχουχου… 😦
13 Φεβρουαρίου, 2011 at 4:00 πμ
1. Ναι, δικαιωθήκαμε όλοι τελικά! Φοβερή εξέλιξη!
2. Εμ, εύκολο το’χεις να προσαρμοστώ έτσι ξαφνικά από την απραξία στην δραστηριότητα; Έχουμε και δουλειές, μαντάμ. 😛
13 Φεβρουαρίου, 2011 at 3:56 μμ
φοβερή εξέλιξη, παραιτήθηκε ο δικτάτορας και ανέλαβε ο στρατός!!!! άντε, να αναλάβουν και οι φίλοι μας οι αμερικανοί να σώσουν τη χώρα τώρα, να γλιτώσουν οι άνθρωποι!!
(το μετά που λέγαμε…)
21 Φεβρουαρίου, 2011 at 12:07 πμ
Ναι, δεν ακούγεται και πολύ ευοίωνο όπως το λες, αλλά άσε να το δούμε. Εγώ είμαι αισιόδοξος.