Αγαπητό ημερολόγιο,
θυμάμαι που, όταν ήμουν μικρός, τρελαινόμουν όταν είχα γενέθλια ή γιορτή. Ήδη έναν μήνα (και βάλε) πριν από εκείνη τη μέρα άρχιζα την αντίστροφη μέτρηση, περιμένοντας ανυπόμονα τη μέρα που θα έπαιρνα το δώρο μου και, ακόμα πιο σημαντικό, θα βρισκόμουν στο επίκεντρο της προσοχής (γιατί το καλό ψώνιο από την αρχή φαίνεται).
Κάποια στιγμή, ωστόσο, κατάλαβα πως όλη αυτή η προσμονή μου έκανε περισσότερο κακό παρά καλό. Το να μετράς τις μέρες και τις ώρες μέχρι να συμβεί κάτι είναι κακό πράγμα, γιατί όσο περισσότερο το σκέφτεσαι, τόσο περισσότερος σου φαίνεται ο χρόνος μέχρι τελικά να συμβεί. Πάρε για παράδειγμα και τον Στρατό: Αν αρχίσεις από την πρώτη μέρα να μετράς τις μέρες που σου απομένουν μέχρι να απολυθείς, στη δεύτερη βδομάδα το πολύ θα σε βρουν κρεμασμένο με το σώβρακό σου στον θάλαμο. Αλλά αν δεν το σκέφτεσαι, ο καιρός θα περάσει πολύ πιο γρήγορα και ανώδυνα.
Πιστεύω να καταλαβαίνεις τι εννοώ: Κάθε πράγμα στον καιρό του. Τα γενέθλιά μου είναι τον Απρίλη – δε θα κάτσω να ασχοληθώ από τώρα με αυτά. Το Δεκαπενταύγουστο είναι σε εννιά μήνες – δε θα μετράω τα δευτερόλεπτα μέχρι να ξαναδώ την Αθήνα άδεια. Τα Χριστούγεννα είναι σε έναν μήνα – δε θα στολίσω από τώρα το σπίτι μου, ούτε θα αρχίσω να τρώω μελομακάρονα και κουραμπιέδες, σωστά;
Λάθος. Γιατί όπως και κάθε χρόνο, έτσι και φέτος κάποιοι έχουν φέρει τα Χριστούγεννα πριν την ώρα τους. Άλλοι το κάνουν επειδή θέλουν να πουλήσουν στολίδια και γλυκά, άλλοι επειδή απλά ανυπομονούν να έρθουν τα Χριστούγεννα και, αντί να τα περιμένουν να έρθουν, τα φέρνουν με το ζόρι. Βέβαια, όσους κουραμπιέδες κι αν αγοράσεις, και με όσα λαμπιόνια κι αν στολίσεις τη μιζέρια σου, τα Χριστούγεννα θα είναι και πάλι έναν μήνα μακριά, δε θα είναι αύριο. Ούτε είναι λογικό να γιορτάζεις για ενάμιση μήνα τα Χριστούγεννα. Είναι απλά ανώριμο.
Μη με παρεξηγείς, αγαπητό μου ημερολόγιο: Λατρεύω τα Χριστούγεννα. Λατρεύω το μήνυμα των Χριστουγέννων, λατρεύω τα πολύχρωμα φωτάκια, λατρεύω τη γέμιση της γαλοπούλας και τη βασιλόπιτα, λατρεύω τις ανταλλαγές δώρων, λατρεύω το Love Actually (που είναι η απόλυτη χριστουγεννιάτικη ταινία), ακόμα και τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα λατρεύω. Αλλά όχι τώρα. Όχι στις 30 Νοεμβρίου. Πιστεύω ότι για να αρχίσει κάποιος να στολίζει το σπίτι του από τώρα, πρέπει να είναι πολύ ανώριμος, ή να έχει τόσο πολύ ανάγκη από έναν λόγο να δείχνει χαρούμενος, που ανακηρύσσει έναν ολόκληρο μήνα σε «Χριστούγεννα» για να καλύψει αυτή του την ανάγκη. Και όσο κατανοητό κι αν είναι αυτό στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, δεν παύει να είναι και γελοίο το να βλέπεις μπαλκόνια στολισμένα με φωτάκια πριν καν μπει ο Δεκέμβριος.
Στο σπίτι μου, αντίθετα, τα πράγματα έχουν φτάσει στο άλλο άκρο: Οι γονείς μου σκέφτονται να μην στολίσουν καν δέντρο, να αφήσουν τις γιρλάντες και τα φωτάκια στη σκόνη της αποθήκης, να μην κάνουμε καθόλου Χριστούγεννα. Με τα προβλήματα που υπάρχουν, το παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο κέφι έχει χαθεί και κανείς δεν φαίνεται να έχει τη διάθεση να μπει σε γιορτινό mood. Όντως, το στόλισμα του σπιτιού είναι ένδειξη χαράς, βλέπει όλος ο κόσμος απ’έξω ότι σε αυτό το σπίτι οι άνθρωποι είναι χαρούμενοι και γιορτάζουν. Αν μέσα σου δεν έχεις ελπίδα και «βράζεις», γιατί να στολίσεις; Τι να δείξεις;
Όμως εγώ δεν είμαι διατεθειμένος να χαλάσω τα Χριστούγεννά μου. Ακόμα κι αν μέσα μου «βράζω», θα κάνω την επανάστασή μου, στολίζοντας τουλάχιστον το δωμάτιό μου. Ξέρεις, όταν έρθει η εποχή τους, τα πολύχρωμα χριστουγεννιάτικα φωτάκια που αναβοσβήνουν είναι τόσο όμορφα, που είναι πρακτικά αδύνατο να μην χαμογελάσεις βλέποντάς τα – ειδικά αν δεν συνοδεύονται από εκνευριστικά επαναλαμβανόμενη χριστουγεννιάτικη μουσική. Μέσα στη μαυρίλα θα δημιουργήσω έναν αντιστασιακό χριστουγεννιάτικο θύλακα, που θα ξεχωρίζει σαν το χορτάρι που φυτρώνει ανάμεσα στα μάρμαρα. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να γίνει νωρίτερα από τις 12 Δεκεμβρίου, όταν και ξεκινά για μένα η γιορτινή περίοδος (την οποία χαϊδευτικά συνηθίζω να αποκαλώ «κυνηγετική περίοδο δώρων», για προφανείς λόγους).
Πάντως, θα είναι παράξενα τα φετινά Χριστούγεννα. Με λιγότερα χρήματα στην τσέπη μας από ποτέ, η πατροπαράδοτη γιορτινή καταναλωτική μας μανία θα καταλαγιάσει αναγκαστικά και ίσως χρειαστεί να επιστρέψουμε σε μία πιο παραδοσιακή βερσιόν των Χριστουγέννων: Η οικογένεια γύρω από το τζάκι, με ένα απλό γεύμα στο τραπέζι και με λιτό στολισμό του σπιτιού, χωρίς αγιοβασίληδες σε απίθανες πόζες να πετάγονται από κάθε γωνιά, χωρίς υπερβολικά στολίδια να βαραίνουν αναίτια το (ψεύτικο, φυσικά) έλατο, χωρίς την «παραδοσιακή» (για τους Αμερικανούς μπορεί, για εμάς όχι) γαλοπούλα, με χειροποίητα μελομακάρονα και κουραμπιέδες, κι όχι αγορασμένα από ψευτοκυριλέ πατισερί (στο χωριό μου τα λέγανε ζαχαροπλαστεία, αλλά μάλλον αυτή η ορολογία είναι πια passe), και γενικά με περισσότερη αγάπη και φροντίδα και λιγότερα ψώνια. Εμείς είμαστε αυτοί που εσφαλμένα έχουμε μπλέξει τα Χριστούγεννα με τον καταναλωτικό παροξυσμό και έχουμε αφήσει στην μπάντα το πραγματικό μήνυμα των Χριστουγέννων, που είναι η αγάπη, γενικώς και αορίστως, άνευ όρων και προς όλους.
Όμως μάλλον ασχολούμαι υπερβολικά με κάτι το οποίο θα συμβεί σε έναν μήνα σχεδόν. Καλύτερα να κοιτάξω λίγο το παρόν κι εγώ, μήπως καταφέρω μέχρι τα Χριστούγεννα να βρω έναν άλλο λόγο που να με κάνει να χαρώ. Θα κάνω μια βόλτα απ’όλα τα sites μήπως και βρω καμία δουλειά. Αλλιώς, η επόμενη λύση είναι να γράψω στον Άγιο Βασίλη και να του πω πόσο καλό παιδί ήμουν φέτος και πόσο θα ήθελα να μου φέρει για δώρο μία δουλειά, ή έστω μία επιταγή για να βγάλω τα τρέχοντα έξοδα. Και κοίτα να δεις που η προοπτική του Άη-Βασίλη φαίνεται πολύ πιο ρεαλιστική.
Καληνύχτα, αγαπητό μου ημερολόγιο, και να θυμάσαι: Πάντα υπάρχει μία απάντηση για αυτόν που την ψάχνει απεγνωσμένα να την βρει. Απλώς, συνήθως δεν είναι η σωστή.
30 Νοεμβρίου, 2010 at 5:26 πμ
Ξερεις τι μ αρεσει σε σενα ρε Stranger? Κανω καθημερινα το daily check στο blog σου να δω αν εχεις ανεβασει τιποτα καινουργιο, και πανω που απογοητευομαι και λεω «αυριο παλι» τσουπ! μια τελειως unholy ωρα νατο το νεο ποστ!
Κατα τα λοιπα πολλη αισιοδοξια και λιγο χριστουγεννιατικο κραξιμο βλεπω για εναν αντιχριστο…εεε συγνωμη αθεο οπως εσυ!
3 Δεκεμβρίου, 2010 at 2:57 πμ
Αυτά είναι τα ωράριά μου, δε λειτουργώ όταν έχει φως έξω. Και μετά τα μεσάνυχτα φτάνω σε φουλ παραγωγικότητα. Εγώ και τα βαμπίρ.
Τα Χριστούγεννα μου αρέσουν σαν γιορτή, επειδή περνάνε αυτό το όμορφο μήνυμα της συναδέλφωσης, της αγάπης, της ειρήνης και όλων αυτών που όλη την υπόλοιπη χρονιά ακούμε μόνο στα Καλλιστεία από λοβοτομημένες καλλονές. Ποσώς με ενδιαφέρει αν είναι θρησκευτική εορτή – και το Πάσχα είναι τέτοια, αλλά το κοκορέτσι θα το φας την Κυριακή του Πάσχα, κι ας είσαι και Βουδιστής. Κρίμα που και αυτό το μήνυμα το έχουμε αλλοιώσει και το έχουμε κάνει σαν τα μούτρα μας. Ό,τι παθαίνουμε μας αξίζει.
4 Δεκεμβρίου, 2010 at 2:29 πμ
ρε συ εμενα καπου δε μου κολλαει. Γιατι να εχουμε τα χριστουγεννα για αγαπη συναδελφωση κλπ. Ειναι σαν τον αγιο βαλεντινο. Λες και χρειαζεσαι ειδικη μερα για να τα γιορτασεις ολα αυτα!
6 Δεκεμβρίου, 2010 at 4:08 πμ
Καλά το λες, σαν τον Άγιο Βαλεντίνο είναι. Μια καλή δικαιολογία να δείξεις όλα αυτά που θα έπρεπε να δείχνεις όλο τον χρόνο. 🙂
30 Νοεμβρίου, 2010 at 10:04 πμ
Exeis dikio kai sto lew egw pou exw genethlia ekeines tis imeres!Alla thewrw polu simantiko na giortasoume gia na vgaloume ,estw kai gia ligo,auto to toso mauro klima apo panw mas!
3 Δεκεμβρίου, 2010 at 2:58 πμ
Ναι, πρέπει να φύγει από πάνω μας η μαυρίλα και να τη στολίσουμε με χριστουγεννιάτικα φωτάκια!
30 Νοεμβρίου, 2010 at 11:48 πμ
Καλημέρα,
χαίρομαι που τα ιστολόγιά μας έχουν, με τον τρόπο τους, συντονιστεί. Κι εγώ φέτος επιστρέφω for ever στην απλότητα (και τη λιτότητα) των γιορτών!
http://newagemama.com
3 Δεκεμβρίου, 2010 at 3:00 πμ
Μόνο έτσι έχουν νόημα τα Χριστούγεννα, όταν τα γιορτάζουμε απλά και λιτά, όπως τους αρμόζουν. 🙂
30 Νοεμβρίου, 2010 at 2:48 μμ
Συμφωνώ με το κείμενο αλλά λέει μόνο τη μισή αλήθεια. Η άλλα μισή είναι ότι ΠΑΝΤΑ έτσι θα έπρεπε να αντιμετοπίζονται τα χριστούγεννα ή έστω οτι έτσι πρέπει να αντιμετοπίζονται από δω και πέρα.
Οι περισσότεροι έλληνες μάλλον θα αντιμετωπίσουν τα χριστούγεννα φέτος όπως κι εσύ αλλά είναι τραγικό το γεγονός οτι θα το κάνουν λόγω της «οικονομικής κρίσης». Αν τα πράγματα δεν ήταν όπως στην παρούσα φάση και δεν υπήρχε η «κρίση», ο βλάκας ο έλληνας πάλι θα τα αντιμετώπιζε «πανηγυρτζίδικα».
3 Δεκεμβρίου, 2010 at 3:03 πμ
Έχεις δίκιο, ίσως δεν το διευκρίνισα όσο έπρεπε, αλλά αυτό ακριβώς εννοώ: Με τις βλακείες μας, καταστρέψαμε αυτήν τη γιορτή και της αποστερήσαμε κάθε νόημα. Θα’πρεπε να επιστρέψουμε στον παραδοσιακό τρόπο εορτασμού, όχι επειδή φέτος είμαστε στριμωγμένοι οικονομικά, αλλά επειδή μόνο έτσι έχει νόημα αυτή η γιορτή.
30 Νοεμβρίου, 2010 at 2:49 μμ
Σιγά μην πέσει η καταναλωτική μανία…Μια ζωή οι Έλληνες αγοράζουν πράγματα που δε χρειάζονται με λεφτά που δεν έχουν.
Κι εγώ είχα να πω πολλά για τα Χριστούγεννα, αν και πιστεύω ότι κάπου χανόμαστε…για τσέκαρε όμως:
http://kai-pou-sai-akoma.pblogs.gr/2010/11/28-meres-gia-ta-hristoygenna-megalh-ypothesh.html
3 Δεκεμβρίου, 2010 at 3:06 πμ
Αυτό το κείμενό σου θα’πρεπε να το πάρουν από το Υπουργείο Παιδείας και να το μοιράσουν σε όλα τα σχολεία σαν ενημερωτικό υλικό. Μπας και ξυπνήσουμε λίγο.
30 Νοεμβρίου, 2010 at 2:57 μμ
[…] This post was mentioned on Twitter by FotisN, The_Stranger. The_Stranger said: Ημερολόγιο ενός ανέργου – Ημέρα 135η: Μελαγχολία, 26 π.Χ. (προ Χριστουγέννων): http://wp.me/p3iTt-TU […]
30 Νοεμβρίου, 2010 at 4:08 μμ
Κοίτα, η συνήθεια να στολίζεις ένα μηνα πριν είναι μια καθαρά δυτικοευρωπαϊκή συνήθεια. Τα Christmas markets (αυτά τα χριστουγεννιάτικα πανηγύρια της Δυτικής Ευρώπης), ανοίγουν πάντα το τελευταίο σκ του Νοεμβρίου.
Κι εμείς που είμαστε μες το κλίμα, στολίσαμε ήδη την Κυριακή.
Βέβαια, καθώς σητν Ελλάδα αντιγράφουμε γενικώς την Εσπερία -και ελέω εμπορικής κινητικότητας- εισάγαμε κι εμείς το μοντελάκι «1-μήνας-πριν», αλλά λειψό. Γιατί στην Δυτική Ευρώπη γιορτάζεται επίσης ο Άγιος Νικόλαος που φέρνει δώρα στα καλά παιδάκια και μπαστουνιές στα κακά -όλα τα παιδάκια μάλιστα λένε κάλαντα εκείνη τη μέρα-, κι επίσης από 1η Δεκεμβρίου παίρνεις το σοκολατοημερολόγιο με τα 24 σοκολατάκια και αρχίζεις να μετράς ανάποδα τις μέρες, τρώγοντας ένα σοκολατάκι κάθε μέρα! (δες το εδώ: http://www.rustica.fr/articles-jardin/deco-jardin/creer-calendrier-l-avent,3602.html).
Αλλά ας είναι, δεν περιάζει, καλά θα κάνεις και θα στολίσεις. Γιατί 12 Δεκεμβρίου αλήθεια;
Εύχομαι πάντως, ο Άγιος Νικόλας να σου φέρει μια δουλειά, κι ο Άγιος Βασίλης μια ωραία επιταγή!
Καλά Χριστούγεννα! 🙂
3 Δεκεμβρίου, 2010 at 3:09 πμ
Ναι, ξέρω για τον Άγιο Νικόλαο, θυμάμαι που μας τα λέγανε στο μάθημα των Γερμανικών και δεν το πιστεύαμε. Όντως, οι Δυτικοί έχουν έναν καλό λόγο να γιορτάζουν λίγο παραπάνω την χριστουγεννιάτικη περίοδο – εμείς, πάλι, όχι. Αντιγραφή μόνο και μόνο γιατί «ανήκομεν εις την Δύση» (τρομάρα μας).
(η 12η Δεκεμβρίου γενικά είναι μια συμβολική μέρα για μένα, αλλά είναι και ένα αποδεκτό χρονικό σημείο που μπορείς να αρχίσεις να γιορτάζεις τα Χριστούγεννα, δύο εβδομάδες νωρίτερα)
3 Δεκεμβρίου, 2010 at 1:52 μμ
να έχει σχέση με τον Άγιο Σπυρίδωνα? 😉
6 Δεκεμβρίου, 2010 at 4:09 πμ
Μπορεί, πού ξέρεις; 😛
4 Δεκεμβρίου, 2010 at 2:32 πμ
να σου πω κατι εγω μενω αμστερνταμ (αυτη τη στιγμη τα παντα ειναι χιονισμενα παντου) και σημερα ειχαμε βγει βολτα με την ινδη συγκατοικο μου σε ενα christmas market. Και γυρναει και λεει το εξης σοφο: «Στο βερολινο (ειχε παει την προηγουμενη βδομαδα) καταλαβα γιατι σ αυτες τις χωρες κανουν τα christmas markets ενα μηνα πριν: Για να δωσουν μια αφορμη στον κοσμο να βγει εξω να δει λιγο κοσμο, γιατι με τετοιο σκατοκαιρο αλλιως σιγα να μη βγαινανε, και τοτε θα αυτοκτονουσαν ολοι».
…
Ρε μπας κι εχει δικιο?
6 Δεκεμβρίου, 2010 at 4:10 πμ
Μπορεί, αλλά αν είναι έτσι τότε εμείς δεν έχουμε καμία δικαιολογία φέτος. Σήμερα, Κυριακή 5 Δεκεμβρίου, είδα στο Πόρτο Ράφτη κόσμο να κάνει μπάνιο στη θάλασσα!!! 😛
30 Νοεμβρίου, 2010 at 4:43 μμ
Να που όλοι έχουμε κάτι να πούμε για την κατάντια των Χριστουγέννων.
http://adiaforia.pblogs.gr/2010/11/athanata-ellhnika-ethima-ta-ethima-twn-hristoygennwn.html
Τι φταίει τελικά, ρε stranger; Μήπως ότι τα κάναμε σαν τα μούτρα μας;
3 Δεκεμβρίου, 2010 at 3:11 πμ
Μα τι άλλο θα μπορούσε να φταίει, αν όχι η αυτοκαταστροφική φύση του νεοέλληνα; Πήραμε την πιο όμορφη γιορτή του χρόνου και την μετατρέψαμε σε ένα πανηγύρι υπερκαταναλωτισμού. Τώρα επιστρέφουμε αναγκαστικά στη λιτότητα, και μακάρι να την εκτιμήσουμς φέτος και να μην επιστρέψουμε ποτέ στις ελεεινές χριστουγεννιάτικες υπερβολές.
1 Δεκεμβρίου, 2010 at 12:03 πμ
συμφωνώ απόλυτα με 2 πράγματα:
1)πόσο γελείο είναι το στολισμένο -υπερπαραγωγή- μπαλκόνι από τα μέσα Νοέμβρη και
2)ναι όντως φέτος ο Αγιος Βασίλης φαντάζει ρεαλιστικότερη προοπτική ακόμα και για τους άθεους!
άσχετο υγ: ελπίζω να είσαι ταύρος και όχι κριός!
😉
3 Δεκεμβρίου, 2010 at 3:13 πμ
Όχι, θα σε απογοητεύσω, Κριός είμαι. Αλλά πιο κοντά στον Ταύρο, παρά στους Ιχθύες. :Ρ
1 Δεκεμβρίου, 2010 at 12:05 πμ
γελείο?οιμε……θα πέσει φωταγωγημένο λαμπιόνι να με κάψει!!!
1 Δεκεμβρίου, 2010 at 3:34 πμ
Τρεις λέξεις που εξηγούν τα πάντα: για τα παιδιά. For the kids, pour les enfants, para los niños βρε αδελφέ! Όντας ο μπαμπάς ενός (πανέξυπνου κ πανέμορφου) μωρού 10 μηνών, ήδη με φαντάζομαι τον Δεκέμβρη του 2011 τέτοια εποχή να στολίζω. Φέτος το γλιτώσαμε, αλλά από του χρόνου we’re doomed! Πώς να πεις όχι;
3 Δεκεμβρίου, 2010 at 3:16 πμ
Αυτό το καταλαβαίνω κάπως, αλλά και πάλι: Γιατί να μάθει το παιδί να γιορτάζει τα Χριστούγεννα από τον Νοέμβριο; Γιατί να μη μάθει να περιμένει μέχρι να έρθει η κατάλληλη ώρα; Έτσι κι αλλιώς, δε θα πάρει χριστουγεννιάτικα δώρα πριν τις 20 Δεκεμβρίου (αλλιώς είναι κακομαθημένο). Αλλά η αλήθεια είναι ότι τα Χριστούγεννα είναι μία γιορτή κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των μικρών παιδιών. 🙂
3 Δεκεμβρίου, 2010 at 4:53 πμ
Ρε συ ποια δώρα; Τα φωτάκια κ οι βούτες στους κουραμπιέδες είναι όλα τα λεφτά. Αφορμή να υπάρχουν ταψί με γλυκά στο σπίτι επί 1 μήνα…
Κατά τα αλλά συμφωνώ, απλά είπα σήμερα να το παίξω υπεραισιόδοξος προβοκάτορας.
Τα έχουν πει όλα οι Blink στο I won’t be home for Christmas!
6 Δεκεμβρίου, 2010 at 4:11 πμ
Και μόνο που αναφέρεις τους Blink ανεβαίνεις ακόμα ένα σκαλοπάτι στην εκτίμησή μου! 😀
1 Δεκεμβρίου, 2010 at 9:51 πμ
…μου τη δίνουν οι γιορτές, τα χριστούγεννα, η πρωτοχρονιά και τα γενέθλια…
3 Δεκεμβρίου, 2010 at 3:18 πμ
Εμένα ειδικά τα γενέθλια μου αρέσουν (γιατί είπαμε, μου αρέσει να βρίσκομαι στο επίκεντρο της προσοχής!), και από τις γιορτές αγαπώ το παραδοσιακό feel-good συναίσθημα των Χριστουγέννων και το φαγητό τους. Για να το θέσουμε αλλιώς, αν ήμασταν στρουμφάκια, εσύ θα ήσουν ο Γκρινιάρης κι εγώ ο Λιχούδης. 😛
1 Δεκεμβρίου, 2010 at 3:50 μμ
Πρόσφατα, άκουσα φίλο να λέει: «Η κυβέρνηση προτρέπει τους πολίτες να στολίσουν νωρίτερα φέτος, ώστε να ξεχάσουν για λίγο τους καημούς τους».
Δεν ξέρω αν αληθεύει.
3 Δεκεμβρίου, 2010 at 3:20 πμ
Φαντάζομαι ότι το έλεγε για πλάκα ο φίλος σου, αλλά είναι μία πραγματικότητα το ότι όλοι προσπαθούν να ξεφύγουν από τη μιζέρια των τελευταίων μηνών, στολίζοντας το σπίτι τους από τον Νοέμβριο. Αλλά, όσο κι αν το κατανοώ αυτό, εξακολουθώ να το βρίσκω ηλίθιο.
2 Δεκεμβρίου, 2010 at 8:46 μμ
Στη γειτονιά μου μερικοί έχουν αρχίσει από μέσα Νοεμβρίου να στολίζουν. Άσε που έχουν κάνει τα σπίτια τους σαν το Moulin Rouge.
Κι εγώ τον Απρίλιο έχω γενέθλια!
3 Δεκεμβρίου, 2010 at 3:22 πμ
Είμαστε πολλοί γεννημένοι τον Απρίλιο. Είναι επειδή οι γονείς μας τα καλοκαίρια δεν είχαν τι να κάνουνε, Ιούλιο μήνα, και κάνανε αυτό-που-δε-θέλουμε-ποτέ-να-παραδεχτούμε-ότι-κάνουν-οι-γονείς-μας. 😛
5 Δεκεμβρίου, 2010 at 12:38 μμ
Μπήκα για να σχολιάσω την χριστουγεννιάτικη ιστορία μέχρι που έπεσε το μάτι μου στο παραπάνω σχόλιο και έπεσα κάτω από τα γέλια
6 Δεκεμβρίου, 2010 at 4:14 πμ
Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, τα γέλια είναι το καλύτερο δώρο που μπορεί να προσφέρει κανείς! 😀