Σας έχω καλά και κακά νέα: Για την επόμενη εβδομάδα πιθανότατα δεν θα μπορέσω να δημοσιεύσω τίποτα. Και τώρα τα κακά νέα: Αποκλείεται αυτή η εβδομάδα να περάσει απαρατήρητη από το blog μου, καθώς αναμένεται εξόχως τραυματική, οπότε θα υποστείτε τουλάχιστον ένα ενοχλητικά αυτοβιογραφικό post μου, και μάλιστα με εντελώς γελοίο θέμα: «Οι εμπειρίες μου ως καψιμιτζής».
Ναι, κυρίες και κύριοι, η στιγμή που όλοι σας δεν περιμένατε (και πολύ περισσότερο εγώ) έφτασε: Αύριο αναλαμβάνω για μία εβδομάδα το ΚΨΜ της μονάδας στην οποία βρίσκομαι! Τι σημαίνει αυτό; Ότι για μία εβδομάδα θα είμαι κλεισμένος σε ένα δωματιάκι και θα πουλάω σάντουιτς και κοκακόλες. Και το σημαντικότερο; Θα φτιάχνω και καφέδες!
Έχουμε τα εξής δεδομένα: 1. Δεν έχω φτιάξει ποτέ στη ζωή μου καφέ, τουλάχιστον όχι πόσιμο.
2. Δεν έχω διαχειριστεί ποτέ οποιουδήποτε είδους μαγαζί – ούτε καν στη Μονόπολη δεν έχω κερδίσει ποτέ!
3. Τα χέρια μου προκαλούν χημική αντίδραση με τα πάσης φύσεως νομίσματα και χαρτονομίσματα, τα οποία όταν έρθουν σε επαφή μαζί τους εξαφανίζονται.
Αν σε αυτά προσθέσετε και την έμφυτη τάση μου να σπέρνω τον πανικό ό,τι κι αν κάνω, και ιδιαίτερα αν το κάνω για πρώτη φορά, τότε καταλαβαίνετε τι πρόκειται να συμβεί αυτή τη βδομάδα.
Να είστε όλοι καλά, και να ξέρετε ότι όσο υπάρχω εγώ σε αυτόν τον πλανήτη, θα υπάρχει πάντα κάποιος που είναι κατώτερος από εσάς σε τουλάχιστον έναν τομέα – ελπίζω να σας παρηγορεί αυτό.
Υ.Γ.: Προσοχή στους καφέδες που πίνετε…Πλέον, υπάρχει η εφιαλτική πιθανότητα να έχω φτιάξει εγώ τον καφέ σας…Μπρρρρρρρ…
10 Οκτωβρίου, 2008 at 2:09 μμ
αααα χααα χααααααααα ΚΑλή φάση! 😛
Δε σε χάλασε διόλου! Σκέψου μπορεί και να μάθεις να κάνεις καλό καφέ. ή μπορεί να μην σου ζητάνε πια καφέ= λιγότερη δουλειά. ή μπορεί με άλλονε να βλέπουνε μια λύση σαλαλα
17 Οκτωβρίου, 2008 at 5:57 μμ
αχαχααχαχαχαχαχαχαχα μόλις το διάβασα σκέφτηκα αμέσως το σχόλιο που είχες σε ένα ποστ περί γκαϊφέ! Θα κλάψει και ο κάθε πικραμένος από τους καφέδες που θα φτιάξεις!!!
18 Οκτωβρίου, 2008 at 12:41 μμ
Κάθε εμπόδιο για καλό, γιατί αν τα καταφέρεις δεν θα χρειαστεί ποτέ ξανά να αγχωθείς για επαγγελματική αποκατάσταση. Τη θεσούλα στα Starbucks στην έχω έτοιμη! 🙂
18 Οκτωβρίου, 2008 at 6:52 μμ
Οι απαντήσεις στο σημερινό post! 😛