(μουσική υπόκρουση: The Killers – Somebody Told Me)

Ζήτω μου! Έσπασα το ατομικό ρεκόρ μου τεμπελιάς, αφήνοντας το blog μου ορφανό για σχεδόν 10 μέρες. Αν και, απ’ό,τι καταλαβαίνω, αυτή την εποχή οι μόνοι που ασχολούνται με τα blogs είναι τα λιωμένα παγωτά που ξέμειναν στην Αθήνα και οι γνωστοί τελειωμένοι τύποι που ψάχνουν στο Google γυμνές φωτογραφίες της Αννίτας Πάνια και της Καλομοίρας. Συγχωρέστε με, δεν ήξερα ότι γίνεται έτσι – είναι το πρώτο μου καλοκαίρι στην blogόσφαιρα. Του χρόνου θα το κάνω καλοκαιρινό το blog, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.

(μουσική υπόκρουση: Garbage – Only Happy When It Rains)

Καλά ρε μάστορα, πλάκα μας κάνεις;;; Εδώ ψηνόμαστε από τη ζέστη και εσύ μας λες πόσο σου αρέσει η βροχή;;; Μου φαίνεται ότι η ζέστη χτύπησε και τον Φαρσέρ στο κεφάλι…

(μουσική υπόκρουση: Red Hot Chili Peppers – Hump De Bump)

Έλεγα, λοιπόν, ότι το καλοκαίρι δεν είναι εποχή για blogging. Όπως τα δελτία ειδήσεων αναγκάζονται να μας δείχνουν κώλους για να γεμίζουν τον τηλεοπτικό τους χρόνο, επειδή δεν υπάρχουν ειδήσεις, έτσι και οι bloggers αναγκάζονται να γράφουν τα παράγωγα των κώλων (δηλαδή, σκατά). επειδή δεν συμβαίνει τίποτα απολύτως. Και μετά σου λένε ότι τα blogs διαφέρουν από τα παραδοσιακά ΜΜΕ…

(μουσική υπόκρουση: Magic De Spell – Διαλύεσαι)

Έχω βαρεθεί να βλέπω παραλίες, να ακούω για παραλίες, να σκέφτομαι παραλίες. Η δικτατορία της παραλίας δεν θα περάσει! Μήπως ξέρει κανείς κάποιο καλό ντοκιμαντέρ για την Ανταρκτική, την εποχή των παγετώνων ή έστω κάτι χριστουγεννιάτικο; Μου έχει λείψει αφάνταστα ο χειμώνας. Χμμ…ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να δω επιτέλους τον Καρυοθραύστη ολόκληρο χωρίς να με πάρει ο ύπνος…

(μουσική υπόκρουση: Meredith Brooks – Bitch)

Έχει την πλάκα του το να μην έχεις τίποτα να κάνεις, γιατί όταν δεν έχεις τίποτα να κάνεις, τότε μπορείς να κάνεις οτιδήποτε. Μην στενοχωριέστε αν δεν καταλάβατε τι εννοώ – ούτε εγώ θα καταλάβαινα, αν αυτό σας παρηγορεί. Σήμερα κλείστηκα στο σπίτι και είδα ταινίες που θα έπρεπε να έχω δει πολύ καιρό πριν. Το Batman Begins, το High Fidelity, το Sin City…ε, και μετά είδα το Σεβίλη-Ρεάλ Μαδρίτης, γιατί ένιωσα ότι είχα προσλάβει πολλή κουλτούρα και μπορεί να μην την άντεχε ο οργανισμός μου. Αύριο λέω να νοικιάσω έναν Μπέργκμαν και έναν Παζολίνι και μετά καπάκι να δω την Τσέλσι, την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Αρσεναλ στην πρώτη αγωνιστική της Premier League…Πωπωωωωωωωω, ανακατεύτηκα ήδη…

(μουσική υπόκρουση: Ξύλινα Σπαθιά – Ένα Παράξενο Τραγούδι)

Φυσικά, μη νομίζετε πως όλες οι μέρες μου είναι τόσο ανούσιες. Χθες το απόγευμα έκανα μια υπέροχη βόλτα από το Γκάζι στο Θησείο, και από εκεί μέχρι το Σύνταγμα. Τελικά, το Γκάζι είναι φοβερή περιοχή! Δίπλα στις ιν (in), χάι (high) και γουάου (wow) καφετέριες βλέπεις χαμόσπιτα και μισογκρεμισμένους τοίχους. Και όσοι δεν είναι γκρεμισμένοι, είναι στολισμένοι με υπέροχα τατουάζ – κοινλως, γκραφίτι. Δεν νομίζω ότι έχω ταυτιστεί ποτέ περισσότερο με άλλο σύνθημα γραμμένο σε τοίχο, παρά μόνο με αυτό που βρήκα σε μία πόρτα ενός σπιτιού κοντά στην Πειραιώς: «ΑΔΕΙΟΥΧΟΙ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, ΣΤΟΝ ΑΓΥΡΙΣΤΟ». Θα το βάλω και σε φωτό όταν ξεπεραστούν τα τεχνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο συγγραφέας, τρομάρα του.

(μουσική υπόκρουση: Creed – Six Feet From The Edge)

Εσύ που το διαβάζεις αυτό, με εντυπωσιάζεις. Εκτός από το γεγονός ότι είσαι ένας από τους 2-3 που αντί να ξεροψήνονται σε κάποια Κυκλάδα ή σε κάποιο Δωδεκάνησο κάθονται και διαβάζουν τα παραληρήματά μου, κατάφερες να φτάσεις και μέχρι εδώ. Η επιμονή σου είναι αξιοθαύμαστη, αλλά η εγκεφαλική σου δραστηριότητα εξαιρετικά περιορισμένη. Μην αισθάνεσαι άσχημα, όλοι το παθαίνουμε με τη ζέστη. Είπαμε, το καλοκαίρι δεν είναι blogger-friendly εποχή. Γιατί δεν ανοίγεις ένα βιβλίο καλύτερα;

(μουσική υπόκρουση: Joe Cocker – Summer In The City)

Πιστόλι να τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα δεν έχω.
Σκοινί να κρεμαστώ από τον πολυέλαιο δεν έχω – επίσης, δεν έχω και πολυέλαιο.
Μαχαίρια έχω,. αλλά μέχρι να βρω την καρδιά θα έχω γεμίσει αίματα – και άντε μετά να τα μαζεύεις από το πάτωμα.
Ναρκωτικά για να πάρω υπερβολική δόση δεν μου βρίσκονται πρόχειρα.
Ποντικοφάρμακο δεν έχω στο σπίτι, ούτε αρσενικό.
Λεφτά δεν έχω να βάλω πληρωμένο δολοφόνο να με ξεκάνει.

Εντάξει, μπορώ να ακούσω αυτό το τραγούδι χωρίς να φοβάμαι τις καταστροφικές του συνέπειες στην ψυχολογία μου. Hot night, summer in the city…Ααααααααααααααχ…