Έχω ακούσει πολλούς να απορούν και να εξανίστανται με την επιτυχία του αλλοπρόσαλλου θιάσου του Je t’aime (δεν ξέρω αν το έγραψα σωστά, τα γαλλικά μου είναι επιπέδου Άντζελας…ξέρετε, La Mouni = Η νύχτα…). Ο Σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι (που, θα την πω την αμαρτία μου, είναι από τα καλύτερα τραγούδια που έχω ακούσει τελευταία!), η φαφούτα Μαλάμω που τα λέει έξω απ’τα δόντια (που δεν έχει), ο εραστής Κάτμαν, που μπροστά του θα υποκλινόταν και αυτός ο ίδιος ο Καζανόβας και η παρέα τους σε λίγο θα πουλάνε περισσότερο από τη Ζήνα, το Ρέμο και τον Χατζηγιάννη – αθροιστικά!
Σας φαίνεται παράξενο; Μα πάντα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει το trash. Δηλαδή όταν μεσουρανούσαν ο Χατζηδάκης και ο Θεοδωράκης όλο μεράκλωναν με το «Άξιον Εστί»; Όχι βέβαια!
Χθες το βράδυ, λοιπόν, είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με μία φίλη μου – τελικά, το MSN δίνει νόημα στα ξενύχτια μου! Μία από αυτές τις συζητήσεις που ο ένας λέει «θυμάσαι αυτό;», ο άλλος απαντάει «πωπω, τι μου θύμισες τώρα, θυμάσαι εκείνο;», ο άλλος ανταπαντά «καλά, πού το θυμήθηκες αυτό; Το άλλο το θυμάσαι;» και πάει λέγοντας. Το θέμα συζήτησης ήταν η μουσική στην αρχή της δεκαετίας του ’90, όταν πηγαίναμε ακόμα στο Δημοτικό. Θυμάστε τι ακούγαμε τότε, όταν πρωτοήρθε η ιδιωτική τηλεόραση και το New Channel έπαιζε επικά βιντεοκλίπ του Δάκη, της Κωνσταντίνας, του Κώστα Χαριτοδιπλωμένου και άλλων θρύλων της ελληνικής μουσικής; Διαβάστε μερικούς στίχους από παλιά, χαρακτηριστικά τραγούδια και μετά αναρωτηθείτε: «Είναι το Je t’aime η κατάντια της ελληνικής μουσικής ή η φυσική της εξέλιξη;». Ακολουθεί ένα δείγμα δωρεάν:
ΔΑΚΗΣ
Θωρακισμένη Μερσεντές
εγώ δεν ονειρεύτηκα ποτές
Μην κάνεις όνειρα τρελά
Μαζί μου θα’χεις λίγα και καλά
—
Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι
Και η αγωνία μου φουντώνει
Πότε θα βρεθούμε οι δυο μας μόνοι
Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι
—
Αλαλούμ-Αλαλούμ, Αλαλούμ-Αλαλούμ
Άλλη γλώσσα μιλάμε, μάζεψέ τα
Να πάμε πιο καλά στο Χαρτούμ
ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΡΙΤΟΔΙΠΛΩΜΕΝΟΣ
Έτσι, έτσι σε θέλω, σκισμένο τζιν με μπότες και καπέλο
Έτσι, έτσι σε θέλω, σ’αυτό το στυλ και όχι σαν μοντέλο
—
Ψηλές, κοντές, ξανθιές, μελαχρινές
Αδύνατες, χοντρές, όλες καλές
—
Ποιος Θεός σ’ έχει στείλει
να του ανάψω καντήλι
που μου ψήνεις το ψάρι στα χείλη
Ποιος Θεός σ’ έχει στείλει
να του ανάψω καντήλι
έχω γίνει με σένα ρεζίλι
ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΑΝΤΗΣ
Απόψε θέλω αποδείξεις και ονόματα
Και το κορμάκι σου θα ψάξω πόντο-πόντο
Κι άμα θα βρω δαχτυλικά αποτυπώματα
Θα πει πως πήγε η αγάπη μας στο βρόντο
—
Σκάσε
Απ’τη σκέψη μου βγες, δε μιλούν οι σκιές
Σκάσε
Που χωρίσαμε χτες, τίποτ’άλλο μη λες
—
Οι ωραίοι έχουν χρέη και πληρώνουν με φιλιά
Πες μου τώρα τι χρωστάω να τα βρούμε αγκαλιά
ΕΦΗ ΣΑΡΡΗ
Τι είχαμε, τι χάσαμε,
σ’ το λέω σε ξεχάσαμε (γνωστό και ως «ψωλέω σε ξεχάσαμε»)
Κι εγώ και η καρδιά μου
σου λέμε «γεια χαρά»
Τι είχαμε, τι χάσαμε,
απλά σε προσπεράσαμε
Αγάπη μου, ούτε γάτα ούτε ζημιά
ΚΑΙΤΗ ΓΑΡΜΠΗ
Σαν το μικρό φαντασματάκι τριγυρνάς
Μέσ’από τοίχους και παράθυρα περνάς
—
Κι αν ξυπόλητη χορεύω με σημαία μου μια φούστα
είναι γιατί σε λατρεύω και σου κάνω όλα τα γούστα
κι αν ξυπόλητη χορεύω με σημαία μιαν αγάπη
κάντε άκρη
ΤΕΡΕΖΑ (πού χάθηκε αυτό το one hit wonder;)
Έχω αλλάξει κλειδαριά, έχω αλλάξει
Κι έβαλα μία στην καρδιά μου ασφαλείας
Έχω καινούργιο κυπελλάκι αγοράσει
Που γράφει Γιώργος, Παναγιώτης και Ηλίας
ΒΙΚΥ ΧΑΡΙΤΟΥ (άλλο one hit wonder αυτό!)
Νύχτες στη Μύκονο με την πανσέληνο μαζί,
νύχτες για έρωτα κι όνειρα μέχρι το πρωί.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΡΑΚΙΝΤΖΗΣ
Έχω πάντοτε μαζί μου, τον Πουφ
Το κουκλάκι σου, που μου ‘χες αφήσει
Με κοιτάζει λυπημένος και αυτός
Δεν φαντάζεσαι το πόσο μας λείπεις
—
Είσαι σαν κουνέλι, είσαι σαν κουνέλι
Και γλυκιά σα μέλι δώσε μου το χέρι
Είσαι για μένα το πιο όμορφο όνειρο
Το πιο γλυκό πλασματάκι
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΚΑΙΟΣ
Τι τι, τι τι, τι τι τι, ε, τι τι
Τι τι, ε, τι τι, τι τι τι, ε, τι, ε, τι τι (μιλάμε για στιχουργικό οίστρο, όχι αστεία!)
O.P.A
This is the OPA power, this is the OPA power, this is the OPA power
O-P-A
—
Κο-, κο-, κο-, κομπολόι
Κo-, κo-, κo-, κομπολόι
Κo-, κo-, κo-, κομπολόι
Του εργάτη το ρολόι έχετε κάνει κομπολόι
ΠΩΛΙΝΑ
Με ένα σούπερ τοσοδούλι μίνι διάφανο και ροζ μπικίνι
κάνω ντου και τρομάζει ο ντουνιάς
με το βρεγμένο σούπερ μίνι διάφανο και ροζ μπικίνι
πέφτουν όλοι ξεροί μονομιάς
—
Και όταν με παράτησες στα κρύα του λουτρού
δεν πήγα σε ψυχίατρο, δεν πήγα σε χαρτού
και όταν με παράτησες στα κρύα του λουτρού
ξενύχτησα και έκλαψα στην πολυθρόνα την μπαμπού
ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΙΓΑΛΗΣ
Το καπελάκι μου στραβά έβαλα κι άντε γεια χαρά
έχει κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια
Βαρέθηκα την τρέλα σου, τα πήγαινε και έλα σου
Τέρμα τα ζαχαρώματα, τέρμα τα παρακάλια
—
Αχ μελισσούλα, μελισσάκι, βρήκες άλλο λουλουδάκι
Ποιος να ξέρει που κοιμάσαι, σε ποιαν αγκαλίτσα να’σαι
—
Γειτόνισσα, γειτόνισσα τις ομορφιές σου αλώνισα
και μ’ έστειλες αδιάβαστο το βράδυ του Σαββάτου
Γειτόνισσα, αχ φόνισσα το νέκταρ σου κοινώνησα
και μ’ έριξες στο λήθαργο του πιο γλυκού θανάτου
—
Αχ βρε Ρίνα Κατερίνα
η φυγή σου φωτιά η θύμηση σου λεπίδα
που με κόβει δυο κομμάτια
τέσσερα, δεκατέσσερα
αχ βρε Ρίνα Κατερίνα
ΠΑΣΧΑΛΗΣ
Η αγάπη θέλει προϋπηρεσία
Μεροκάματο, ξενύχτι και νταλκά
Θέλει ΙΚΑ μια ζωη στην αγωνια
Στα βαρέα ένσημα και στ’ ανθυγιεινά
—
Σαν τους Κριτές του Γεδεών
και σαν τους Βίγκινκς των θαλασσών
σαν τους Ρωμαίους και σαν τους Πέρσες
σε κυνηγώ και σε πολιορκώ
ΕΛΙΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
Στο πρώτο χτύπημα σβήνω τα φώτα
Δεύτερο χτύπημα, είμαι στην πόρτα
Στο τρίτο χτύπημα η πόρτα ανοίγει
Μην επιμένεις, έχω φύγει
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΑΝΙΣΗ
Δεν άκουσα. Πώς είπατε; Ορίστε;
Συγγνώμη, κύριε, ποιος είστε;
Τι θέλεις από μένανε
εγώ είμαι πια μια ξένη,
τράβα στη γυναίκα σου
που σε περιμένει
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ
Μα βλέπω κάτι όνειρα που με τρομάζουν και ξυπνάω
βλέπω κάτι όνειρα και βλέπω πόσο σ’αγαπάω
βλέπω κάτι όνειρα και τότε η Κόλαση ανοίγει
βλέπω κάτι όνειρα ότι εσύ μου έχεις φύγει
ΑΝΤΥΠΑΣ
Είμαι στα χάι μου
όταν σ’ έχω πλάι μου
κι όταν είσαι χώρια μου
με τρώει η στεναχώρια μου.
—
Έλα, έλα, σκουπιδιάρη
πριν να σβήσει το φεγγάρι
και ο ήλιος ξαναβγεί.
Έλα, έλα σκουπιδιάρη
δεν θα είμαστε ζευγάρι
όταν έρθει το πρωί (ΟΚ, αυτό είναι πιο παλιό)
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΟΡΚΟΛΗΣ
Ντύσου πρόχειρα και βγάλε το κραγιόν σου
Πες ο έρωτας πως είμ’ ο παιδικός σου
κι έλα πάρε με αγκαλιά μια ανέμελη βραδιά
—
Στην μικρή πλατεία
γίνεται ληστεία
και τα μάτια σου τα μπλε ληστεύουν την καρδιά μου
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Μου θυμίζεις τη μάνα μου, γι’αυτό σε αγαπάω
—
Έλα μωράκι μου το στρώμα είναι καπιτονέ
έλα μωράκι μου γιατί αργείς να πεις το ναι
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ
Πάμε μαζί και όπου θες με του μυαλού μας το εξπρές
Από Γλυφάδα Μαρακές
Πάμε πάμε ένα ταξιδάκι
—
Θα φύγω με τους φίλους μου για Κάιρο
ταξίδι αναψυχής να σε ξεχάσω,
μετράω τον πυρετό μου στον υδράργυρο
τριάντα οχτώ κι οχτώ, τριάντα εννιά κι εννιά
ΜΑΝΤΩ
Η δική μας η αγάπη είναι η μεγαλύτερη,
και εμείς οι καλύτεροι και εμείς οι καλύτεροι
—
Μες στην αγκαλιά μου με σαράντα πυρετό,
Τρέχαν τα φιλιά σου στο κορμί μου με εκατό
Δεν μπορώ να δεχθώ, πως δεν είσαι εδώ
—
Σώμα με σώμα φιλί με φιλί
Όλα για όλα τα ζούμε μαζί
Σώμα με σώμα φιλί με φιλί
Όλα τα ζούμε μαζί
ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΧΑΛΚΙΤΗ
Έρωτας είναι και πώς ν’ αντισταθώ
Έρωτας είναι την πάτησα κι εγώ
Έρωτας είναι χτυπάει δες δεν θες
Έρωτας είναι δεν είναι υπερβολές
(μετά πόνου καρδίας το βάζω αυτό, με είχε σημαδέψει εκείνη την εποχή!)
Μαΐου 7, 2007 at 6:10 μμ
αγαπώ το συγκεκριμένο post. πάμε όλες μαζί, κορίτσια: κι όλοι θα παίζουμε μπιρίμπα, μπιρίμπα, μπιρίμπα, φωνάζοντας αρίμπα, αρίμπα, αρίμπα!!!!!!!!! πόσο πίσω με πήγατε, αγαπητέ μου…
Μαΐου 7, 2007 at 7:37 μμ
φίλε Stranger,
με μία παρόμοια συζήτηση μέσω messenger με κάποιον άγνωστο μέχρι τότο blogger (τον νάσο) προέκυψε μία παρόμοια συζήτηση του στυλ:
«-Το θυμάσαι αυτό: …
-Πω ρε συ! Τι είπες τώρα! Που το θυμήθηκες? Απίστευτο!»
για τα ξένα techno και euro-pop τραγούδια της εποχής. Οι αναμνήσεις ήταν τόσο απίστευτες και ζωντανές που λίγες μέρες μετά κάναμε αυτό το blog, αφιερωμένο στην τότε εποχή, σε κείνα τα απίστευτα τραγούδια:
http://nostalgicmusic.wordpress.com
Επειδή περάσαμε και την φάση των «greek thrash music», θα ήθελα να σου επισημάνω πως ξέχασες τα μνημειώδη:
ΠΩΛΙΝΑ:
«Θα κάνουμε πουσαπς, Θα κάνουμε πουσαπς
να δεις τι πα να πει γυμναστική.
Θα κάνουμε πουσαπς, Θα κάνουμε πουσαπς
να κάνουμε και τέλειο κορμί»
«Πάμε για τρέλες στις Σευχέλες
πάμε για τρέλες, οοοοο»
«Τρόμερο! Ψηφιζουμε και κάνουμε μια τρύπα στο νερό!»
ΠΑΣΧΑΛΗΣ (με την κόρη του)
«Γι’ αυτό ποτέ ποτέ ποτέ δε θέλω να σε χάσω,
γιατί σε νοιώθω και με νοιώθεις και συ,
Γι’ αυτό ποτέ ποτέ ποτέ δε θέλω να σε χάσω,
γιατί είναι η αγάπη μας καταπληκτική»
«Κόλλα το! Κόλλα το!»
ΓΑΡΜΠΗ
«Σα το μικρό φαντασματάκι τριγυρνάς -φαντασματάκι-
Μέσ’ από τοίχους και παράθυρα περνάς.
Και με κατασκοπεύεις»
ΣΑΚΗΣ ΜΠΟΥΛΑΣ
«Μπανάκι μανάκι»
«Βγαίνω, καπνίζω, τα πίνω, ζαμανφού»
ΑΛΕΞΙΑ (με Μπονάτσο)
«Είσαι παιδί μου πειρασμός, σεισμός, αι αι γιαι γιαι γιαι»
ΧΑΡΙΤΟΔΙΠΛΩΜΕΝΟΣ
Ψηλές, κοντές, ξανθιές, μελαγχρινές,
αδύνατες, χοντρές, όλες καλές
ΚΑΛΛΙΡΗΣ
«Το νου σου κύριε οδηγέ»
ΚΑΛΛΙΡΗΣ – ΛΙΒΙΕΡΑΤΟΣ
«-Ο νέος, ο νέος, ο νέος είν’ ωραίος
-Μα πάντα ευτυχώς ο παλιός είναι αλλιώς»
ΣΟΦΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΗ
«Μη μου μιλάς για καλοκαίρια,
για ακρογιαλιές και αστέρια
πες μου μονάχα πως και δω
το ίδιο μαγαπάς»
ΜΑΝΤΩ (με Χαριτοδιπλωμένο)
«Αγκαλίτσες Και Φιλάκια»
ΑΝΝΑ ΒΙΣΗ
«Λάμπω απ’ τη χαρά μου,
λάμπω όταν σε βλέπω
λάμπω σαν τον ήλιο
λάμπω σαν διαμάντι
λάμπω, λαμπώ!»
«Δαίμονες»
Αγνώστου μέχρι στιγμής
«Τάκα Τάκα Τάκα Τάκα Τάκα Ταααα
Τάκα Τάκα Τάκα Τάκα Τάκα Ταααα
Τάκα Τάκα Τάκα Τάκα η καρδιά μου πως χτυπά»
Αν θυμηθώ και άλλα θα προσθέσω…
Μαΐου 7, 2007 at 9:12 μμ
Γειά σου stranger.
Ωραίο post! μα πού τα θυμήθηκες όλα αυτά???
Διαβάζοντάς τα, ανέσυρα από τη μνήμη μου και εγώ ένα πολυ παλιό (έως αρχαίο) τραγούδι, το:
Θα πάω στη ζούγκλα με τον Ταρζάν
τον παιδικό μου φίλο
παρέα με εναν ελέφαντα…
λαλαλα (δεν θυμάμαι εδώ)…
Κι αν θα με φάνε τα άγρια θηρία
Θα το γράψει και η ιστορία
Πως με φάγανε τα ζώα
Και όχι η μπόρα του αιώνα
χαχα, τρελό ε???
Μαΐου 7, 2007 at 10:59 μμ
Πάνω που θα’λεγα με απογοήτευσες με την απουσία της Αλέξια(ς) (Άσπρο-μαύρο, όνειρα κάνω) αλλά με πρόλαβε ο κος Μαργαρίτης.
Μαΐου 7, 2007 at 11:27 μμ
{Κοίτα κανονικά δεν θα έπρεπε να θυμάμαι
τ ί π ο τ α από όλα αυτά.
Μα έλα που θυμάμαι..! :))) }
Ένα μόνο θα σου πω..!
Τηλεόραση δεν βλέπω εδώ και πάρα πολύ καιρό παρά μόνο σπάνια.
Χτες οι φίλοι μου με βάλανε κάτω ξημερώματα να δω alter, η αμόρφωτη σε θέματα καταλυτικής κοινωνικής κριτικής- και έμαθα για έναν εραστή παντρεμμένης, για κάτι τύπους πάντα νέους, για έναν παρασκευά.
Σχόλιο: Εϊναι πλύση εγκεφάλου ακόμα και μετά από 2 ώρες κάθαρσης με industrial.
Σχόλιο 2! Απομακρυνθείτε όσο είναι καιρός.
Μετά από την νιοστή νοερή επανάληψη του εκάστοτε σκουπιδο-τράγουδου, τα εγκεφαλικά σας κύτταρα καίγονται ανεπανόρθωτα.
Ευχαριστώ.
Παθούσα.
Μαΐου 8, 2007 at 1:07 μμ
@Sissy: Σωστή η προσθήκη, το είχα ξεχάσει!
@Γιώργος Μαργαρίτης: Πολλά από αυτά τα είχα σκεφτεί, αλλά μου άρεσαν και δε μου έκανε καρδιά να τα βάλω…Αλήθεια, το «τάκα τάκα τα» ο Βογιατζής δεν το έλεγε;
@gademissa: Καλώς ήρθες στην ολιγομελή και αμφιβόλου διανοητικής σταθερότητας παρέα ανθρώπων που με διαβάζει! Αλλά είπαμε για 90s, εσύ μας γυρνάς πίσω σε εποχές που ο Παναθηναϊκός έπαιζε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών! (χιχιχι, την είπα την κακία μου!)
@itelli: Τελευταία στιγμή έβγαλα από τη λίστα το «τα κορίτσια ξενυχτάνε μ’ένα μυστικό, οοοοοοοο, έτσι είμαι κι εγώ», γιατί θυμήθηκα ότι μου άρεσε τότε, κι ας ντρεπόμουν να το τραγουδήσω για προφανείς λόγους…
@horace: Δεν ξέρω τι λες εσύ, πάντως respect στον Σχιζοφρενή Δολοφόνο με το Πριόνι!!!
Μαΐου 11, 2007 at 8:02 μμ
Αχ, τι μου θύμησες…Εμένα με είχε σημαδέψει το ‘πόσο λίγο με ξέρεις’ της Ευριδίκης!! Α! Και το τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι!
Μαΐου 11, 2007 at 8:14 μμ
Άντε και για την Ευρυδίκη να το δεχτώ, ωραίο τραγουδάκι ήταν. Αλλά μου εξηγείς σε παρακαλώ πώς μπορεί να σημαδέψει έναν άνθρωπο το «Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι»;;;
Μαΐου 12, 2007 at 6:06 μμ
Μα, είχα σκάσει θυμάμαι. Πάει το τσάι με το λεμόνι;; Και το λεμόνι πώς το εννοεί; σε φέτα; σε άρωμα; ολόκληρο; Δεν με έχει ξαναβάλει τραγούδι σε τόσες σκέψεις…
Μαΐου 12, 2007 at 7:42 μμ
Μην επιχειρήσεις να ακούσεις Πυξ Λαξ – θα πάθεις overdose!!!
Ιουλίου 26, 2007 at 10:24 μμ
ΠΩΛΙΝΑΡΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!!
http://www.polina.biz
Αύγουστος 17, 2007 at 8:58 μμ
Ρε παιδιά ας βάλει κάποιος σε mp3 τις επιτυχίες του Μπίγαλη. Ψάχνω απεγνωσμένα «Το καπελάκι» κ.α. Όποιος μπορεί, ας βοηθήσει.
Αύγουστος 17, 2007 at 8:59 μμ
Εννοείται να τις βάλει εδώ.
Νοέμβριος 13, 2007 at 7:55 μμ
Τέτοια αμορφωσά δεν την περίμενα!Που πάμε ως έθνος όταν δε γνωρίζουμε τον Τέρυ Χρυσό;
Τάκα τάκα φορέβα!
Υ.Γ. Το εν λόγω άσμα όπως συμπεριληφθεί σε αφιέρωμα για τα 70s και ουχί για τα 90s
Νοέμβριος 13, 2007 at 8:11 μμ
Πράγματι, προσωπικά ντρέπομαι για το επίπεδό μου – σκοπεύω να κλειστώ σε ερημική καλύβα στα Απέννινα Όρη, παρέα με ένα πικάπ και όλους τους δίσκους του Τέρη Χρυσού, μέχρι να τους μάθω απέξω. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για να εξιλεωθώ για την άγνοιά μου… 😛
Δεκέμβριος 1, 2007 at 6:31 μμ
Eisai to kalitero mou pou mou etyxe pote Eisai to kalitero mou pou mou dothike pote(alexia)
Pare pasa mou tin odontovourtsa mou dos mou k esy ti monaksia sou ti misi k as orkistoume pos tha moirastoume tha moirastoume tin ypoloipi mas ti zoi! (el.Dimou- Lakis me ta psila rever)
Απρίλιος 2, 2008 at 8:35 πμ
Τελικά ήταν ωραία τα χρόνια των 90s! Και εγώ που πίστευα ότι τα 80s ήταν η καλύτερη εποχή (ίσως το πιστεύω ακόμα)….Ξερετε disco,τα τσακάλια……. Όσον αφορά τα τραγούδια των 90s θυμάστε τους Ριφιφί με τήν υπέροχη «Εξοόλόγησή» τους ή το «Φίλα με»? τον Ρακιντζή με το «Προκαλείς» ή το «Videο» της Σοφίας Αρβανίτη,? το «Μόνη Περπατώ», το «Getaway» και πολλά άλλα! Τους ACE OF BASE με το «All that she wants» ή τους 2 Unlimited με το «No limit»! Κομμάτια που μας θυμίζουν πάρα πόλλα…………………………