Πάνω που νιώθω τη μελαγχολία να πλησιάζει, αποφασισμένη να με βγάλει οριστικά από την παρατεταμένη κατάσταση νιρβάνας στην οποία βρίσκομαι τον τελευταίο καιρό, συμβαίνει κάτι που μου θυμίζει ότι χρειάζεται να γυμνάσω περισσότερους μύες για να κατσουφιάσω, παρά για να χαμογελάσω και εγώ είμαι αντίθετος σε κάθε είδους γυμναστική, τηρώντας κατά γράμμα τη συμβουλή του Γκάρφιλντ: «Δείξε μου έναν που κάνει γυμναστική, να σου δείξω έναν μαζοχιστή».
Οπως έμαθα σήμερα, λοιπόν, ένας φίλος μου δέχτηκε πρόσφατα SMS από κάποιον παλιό γνωστό, που με τον τρόπο του έχει καταφέρει να τον αντιπαθούν όλοι, με το οποίο του πρότεινε να βγουν για καφέ. Ο φίλος μου δεν ήθελε να του πει ένα απλό «όχι, ίσως κάποια άλλη φορά», αλλά ένα ηχηρό «ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ! ΠΟΤΕ ΤΩΝ ΠΟΤΩΝ!». Γι’αυτό και έκανε το εξής: Του απάντησε ότι δεν μπορεί, γιατί έχει ήδη κανονίσει να πάει για…ράφτινγκ στη Λίμνη Πλαστήρα!
Νομίζω ότι οποιοσδήποτε θα μπορούσε να πιάσει το λεπτό υπονοούμενο (το οποίο χοντραίνει αρκετά αν αναλογιστεί κανείς ότι ο συγκεκριμένος δεν είναι ακριβώς ο τύπος που θα πήγαινε, όχι στη Λίμνη Πλαστήρα για ράφτινγκ, αλλά ούτε στη λίμνη του Ζαππείου για να ταϊσει τις πάπιες…ΟΚ, υπερβάλλω πάλι), αλλά αυτός δεν το έπιασε! Μάλιστα, του ευχήθηκε να περάσει καλά και να κανονίσουν κάποια άλλη φορά. Τζίφος, δηλαδή.
Αλλά η δικαιολογία «ράφτινγκ στη Λίμνη Πλαστήρα» μου θύμισε πολύ τους «Τούρκους χάκερ»…Τι άλλο θα μπορούσε, λοιπόν, να πει κανείς για να αποφύγει τη συνάντηση με κάποιον ενοχλητικό πρώην φίλο;
– Δεν μπορώ, πρέπει να πάω στο Ντουμπάι να επιβλέψω τις πετρελαιοπηγές της θείας μου της Πελαγίας…
– Δε γίνεται, έχω ήδη κανονίσει με τους Αισθητικούς Χωρίς Σύνορα να μοιράσουμε πούδρες και κραγιόν στις φτωχές γυναίκες της Αιθιοπίας…
– Αχ, δε γίνεται, είναι η συναυλία της Madonna στο Κάτω Αλεποχώρι αύριο και της έχω υποσχεθεί να πάω…
– Αποκλείεται, είμαι επίσημος προσκεκλημένος στο 18ο Φεστιβάλ Μπουγάτσας στη Θεσσαλονίκη…
– Άστο καλύτερα, πρέπει να πάω το αυτοκίνητο για service…στην αντιπροσωπεία της Toyota στην Ιαπωνία…
– Με τίποτα, στο Supersport έχει το μεγάλο ντέρμπι Μπρομαποϊκάρνα-Γκέφλε για την τρίτη κατηγορία χόκεϊ επί πάγου της Σουηδίας…
– Λυπάμαι, αλλά σαν αύριο πριν από 240.000.000 χρόνια εξαφανίστηκαν από προσώπου γης οι πτεροδάκτυλοι και θα έχουμε πένθος στην οικογένεια…
– Αδύνατον, θα είμαι στη Ζάκυνθο και θα παρακολουθώ τις Καρέτα-Καρέτα να σκουντουφλάνε στην παραλία του Λαγανά…
– Θα το ήθελα, αλλά θα είμαι στην Αγγλία…αποφάσισα να διασχίσω το κανάλι της Μάγχης κολυμπώντας…
– Χλωμό το κόβω, έχω να βοηθήσω κάτι γνωστούς να κλαδέψουν τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας…
– Μπα, αποφάσισα να κάνω έναν ύπνο ομορφιάς…από σήμερα μέχρι τον Σεπτέμβριο…
– Οχι, θα πάω στην απονομή των βραβείων Αρχιτεμπέλης 2006, είμαι υποψήφιος στην κατηγορία του Α` Ανδρικού Τεμπέλη…έχω ετοιμάσει και λόγο!
– Δύσκολα θα καταφέρω να ξεμπερδέψω νωρίς από τον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό χαμπουργκεροφαγίας που συμμετέχω…και δεν μπορώ να μην πάω, είμαι η ελπίδα της χώρας για διάκριση!
– Εχω να πάω σε ένα γάμο…για την ακρίβεια, είμαι κουμπάρος στο γάμο της Πάρις Χίλτον…
– Τώρα άργησες…Το πήρα απόφαση να αυτομολήσω στο Θιβέτ για να γνωρίσω τον Δαλάι Λάμα…
Υ.Γ. Δεν ξέρω αν γελάσατε, αλλά εγώ απόλαυσα την διαδικασία της συγγραφής αυτού του post!
Υ.Γ.2: Το ξέρω πως είμαι εκνευριστικά χαζοχαρούμενος εσχάτως, αλλά θα μου περάσει, πού θα πάει…
Υ.Γ.3: Κάθε μέρα συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο πως δυσκολεύομαι να χωρέσω τα πάντα σε ένα post και χρειάζομαι πιο πολύ χώρο…
Υ.Γ.4: Επίσης, συνειδητοποιώ πως απολαμβάνω πολύ περισσότερο να διαβάζω blogs παρά να βλέπω τηλεόραση…
Υ.Γ.5: Μου αρέσουν τα υστερόγραφα!!!
Υ.Γ.6: Αν μου έβγαιναν όλα αυτά πριν αρχίσω να γράφω, δεν θα κατέληγα να βάζω ανέκδοτα για posts!
Υ.Γ.7: Ούτε να γράφω απανωτά υστερόγραφα…
Υ.Γ.8: Αλήθεια, σας ανέφερα πόσο μου αρέσουν τα υστερόγραφα;
Υ.Γ.9: Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω, Κύριε Φαρσέρ.
Υ.Γ.10: Εκτός από αυτό.
Αν και ξέρω πόσο μικρή είναι η απόσταση μεταξύ ενός καλού και ενός «κρύου» ανεκδότου, ρισκάρω και σας παραθέτω μερικά από τα «διαμάντια» της εξωφρενικής συλλογής που διαθέτω από ανέκδοτα (ξεμένω από δικαιολογίες για το writer’s block…Πρέπει να το κοιτάξω…).
———————-
Ο Ιησούς Χριστός και ο Σατανάς μάλωναν για το ποιος από τους δύο είναι καλύτερος προγραμματιστής υπολογιστών. Μετά από αρκετές ώρες αψιμαχίας, συμφώνησαν να κάνουν έναν διαγωνισμό με κριτή τον Θεό.
Άρχισαν, λοιπόν, και οι δύο να γράφουν μανιωδώς στους υπολογιστές τους ολόκληρες σελίδες εξειδικευμένων εντολών για πολλές ώρες. Ένα λεπτό πριν τη λήξη του διαγωνισμού, γίνεται διακοπή ρεύματος, που κρατά μερικά δευτερόλεπτα. Αμέσως μετά, ο Θεός κηρύσσει το τέλος του διαγωνισμού.
Ρωτάει τον Σατανά τι έκανε. Σχεδόν κλαίγοντας, αυτός του απαντάει ότι έχασε όλα όσα είχε φτιάξει, εξαιτίας της διακοπής.
Όταν έρχεται η σειρά του Χριστού, αυτός πατάει Enter και αρχίζει ένα ωραιότατο interactive πρόγραμμα, με αγγελάκια που ψέλνουν ύμνους κλπ.
Ο Σατανάς τα’χει παίξει τελείως!»Π-Πώς είναι δυνατόν; Εγώ έχασα τα πάντα! Πώς γίνεται το δικό του πρόγραμμα να μένει ανέπαφο;;;»
Και ο Θεός του απαντά: «Καλά, δεν ξέρεις ότι ο Χριστός σώζει;»
——————————
Όταν άρχισε το τσουνάμι στην Ασία, ένας πολύ θρήσκος Χριστιανός παγιδεύτηκε μέσα στο σπίτι του. Για να γλιτώσει από τον βέβαιο πνιγμό, ανέβηκε στο μπαλκόνι του δευτέρου ορόφου. Τον εντόπισε ένας άνδρας που βρισκόταν μέσα σε μια βάρκα και του φώναξε να κατέβει.
«Όχι, ευχαριστώ, δε μου χρειάζεταϊ», απαντά ο θρήσκος, «θα με σώσει ο Θεός.
Οπότε ο τύπος με τη βάρκα έφυγε.
Μετά από λίγο, ή στάθμη του νερού ανέβηκε ακόμα πιο πολύ, και ο θρήσκος σκαρφάλωσε στην ταράτσα. Ένα μικρό πλοιο που περνούσε από εκεί κοντά τον εντόπισε και οι επιβάτες του έκαναν νόημα να κατέβει.
«Όχι ευχαριστώ», είπε πάλι ο θρήσκος, «θα με σώσει ο Θεός».
Οπότε το πλοίο έφυγε.
Όταν τα νερά ανέβηκαν κι άλλο, αναγκάστηκε να ανέβει στην καμινάδα. Εκεί πέρα τον βρήκε ένα ελικόπτερο και του πέταξε μια ανεμόσκαλα για να ανέβει.
«Όχι ευχαριστώ, θα με σώσει ο Θεός», είπε πάλι ο τρελάρας.
Όπως ήταν αναμενόμενο, τελικά ο άνθρωπος πνίγηκε.
Όταν με το καλό έφτασε στον Παράδεισο, συνάντησε τον Θεό και ακολούθησε ο εξής διάλογος:
– Θεέ μου, πίστευα ότι θα με έσωζες! Γιατί με άφησες να πεθάνω;
– Εγώ φταίω; Δύο πλοία και ένα ελικόπτερο σου έστειλα, τι άλλο να έκανα;
——————————————
Νέα Υόρκη, έτος 2031. Έχουν περάσει 30 χρόνια από την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, και ένας πατέρας δείχνει στο παιδί του ό,τι έχει μείνει από αυτούς.
«Μπαμπά, τι είναι οι Δίδυμοι Πύργοι;», ρωτάει το παιδί.
«Οι Δίδυμοι Πύργοι, παιδί μου, ήταν δύο πανύψηλα κτίρια, με πολλούς ορόφους και ήταν ένα πανέμορφο αξιοθέατο. ‘Ομως, κάπου 30 χρόνια πριν, οι Άραβες τα ανατίναξαν.», απαντά ο πατέρας.
Το παιδί σωπαίνει για λίγο και μετά ρωτάεϊ:
«Μπαμπά, τι θα πει «Άραβες»;»
————————————
Ο καινούργιος παπάς της ενορίας ήταν τόσο νευρικός στην πρώτη του λειτουργία, που δεν μπορούσε να μιλήσει.
Πριν από την επόμενη λειτουργία ρωτάει τον Αρχιεπίσκοπο, τι θα μπορούσε να
κάνει για να χαλαρώσει.
Ο Αρχιεπίσκοπος τόν συμβουλεύει ως εξής :
«Την επόμενη φορά ρίξε μερικές σταγόνες βότκα στο νερό που θα πιείς και
θα δεις πώς θα χαλαρώσεις».
Την Κυριακή ο παπάς ακολουθεί τη συμβουλή και πραγματικά νιώθει ότι θα
μπορούσε να κάνει κηρυγμα χωρίς άγχος ακόμα και αν λυσσομανούσε
καταιγίδα.
Μετά τη λειτουργία επιστρέφει στο σπίτι του, όπου μετά από λίγο εμφανίζεται ο Διάκος το Αρχιεπισκόπου και του παραδίδει ένα σημείωμα που έγραφε τα εξής :
Αγαπητέ πάτερ,
την επόμενη φορά να ρίξετε μερικές σταγόνες βότκα στο νερό κι όχι
μερικές σταγόνες νερό στη βότκα.
Σας παραθέτω μερικές παρατηρήσεις, για να μην επαναληφθούν τα σημερινά.
– Δεν χρειάζεται να τοποθετείτε φέτα λεμονιού στο χείλος του δισκοπότηρου.
– Το κουβούκλιο στην πλευρά της εκκλησίας είναι το εξομολογητήριο, όχι
το μπάνιο.
– Ο Αρχάγγελος είπε στην Παρθένο: «Χαίρε κεχαριτωμένη»,όχι «Γεια σου πιπίνι».
– Καλό θα είναι να μην ακουμπάτε στο άγαλμα της Παναγίας πόσο μάλλον να
το αγκαλιάζετε και να το φιλάτε με τέτοιο πάθος.
– Οι εντολές είναι 10 και όχι 12.
– Οι απόστολοι ήταν 12 και όχι 7. Κανείς τους δεν ήταν νάνος.
– Δεν αναφερόμαστε στον Ιησού Χριστό και τους αποστόλους ως «Ι.Χ. και Σία».
– Ο Ιούδας ήταν προδότης, όχι «σκατορουφιάνος του κερατά».
– Ο Χριστός μας είπε στον Πέτρο ότι «πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, θα με
αρνηθείς», δεν του είπε «Μέχρι να λαλήσουν τα κοκόρια θα μ’ έχεις γράψει
στ’ α…… σου».
– Δεν επιτρέπεται να αποκαλούμε την κεφαλή της εκκλησίας μας «Νονό».
– Το καθαγιασμένο ύδωρ είναι για να ευλογούμε, όχι για να δροσίζουμε τον
σβέρκο μας.
– Ποτέ δεν κυρήττουμε καθισμένοι στα σκαλιά του ιερού και σε καμία
περίπτωση δεν ακουμπάμε το πόδι μας πάνω στη Βίβλο.
– Ο άρτος χρησιμεύει για τη Θεία Ευχαριστία όχι ως απεριτίφ που
συνοδεύει το κρασί.
– Η παρότρυνση να χορέψει το ποίμνιο ήταν ενδιαφέρουσα, δεν χρειαζόταν
όμως και να χορέψει σάμπα γύρω από την εκκλησία.
– Και τέλος, την λειτουργία την τελειώνουμε με «Αμήν», όχι με «Ολέ!»
ΠΡΟΣΟΧΗ
Αυτός που καθόταν στην άκρη του ιερού και τον οποίο αποκάλεσατε «αδερφάρα»
και «τραβεστί με μάξι» ήμουν εγώ!
Τις σκάλες του άμβωνα τις κατεβαίνουμε κανονικά, όχι τσουλήθρα στο κάγκελο.
Ελπίζω αυτά τα λάθη να διορθωθούν την ερχόμενη Κυριακή.
Με τιμή,
Ο Αρχιεπίσκοπος
—————————
Αγαπητέ Νώντα:
Δεν μπορώ να κοιμηθώ από τότε που διέλυσα τον αρραβώνα σου με την κόρη
μου. Θα μπορέσεις να με συγχωρέσεις; Η αλήθεια είναι ότι ήμουν
υπερβολικά αρνητικός σχετικά με το πανκ κούρεμά σου, τα τατουάζ και το
σκουλαρίκι στη μύτη σου.
Eχω συνειδητοποιήσει πια ότι οι μοτοσικλέτες δεν είναι και τόσο
επικίνδυνες και δεν έπρεπε να αντιδράσω έτσι όταν έμαθα ότι δεν έχεις
δουλέψει μία μέρα στη ζωή σου.
Είμαι σίγουρος επίσης ότι όσοι κοιμούνται στα παγκάκια του πάρκου το
βράδυ δεν είναι και τόσο κακοί. Βέβαια η κόρη μου είναι μόνο 18 και
θέλει να σε παντρευτεί αντί να πάει στο Χάρβαρντ με υποτροφία αλλά δεν
μαθαίνεις τα πάντα από τα βιβλία σε αυτή τη ζωή.
Καμιά φορά ξεχνάω πόσο συντηρητικός είμαι. Παραδέχομαι ότι έκανα λάθος.
Τώρα έχω μετανιώσει και έχεις την ευλογία μου να παντρευτείς την κόρη
μου.
Φιλικά
Ο μέλλων πεθερός σου
Υ.Γ. Συγχαρητήρια για τα 300 εκατομμύρια που κέρδισες στο Λόττο.
———————————-
Σε μια γωνιά ενός μπαρ κάθεται ένας ανθρωπάκος αμίλητος, κοιτώντας το ποτό που έχει μπροστά του.
Ένας φασαριόζος τακτικός θαμώνας του μπαρ τον παίρνει χαμπάρι και για να τον πειράξει,
τον πλησιάζει και με μια γρήγορη κίνηση του βουτάει το ποτό και το κατεβάζει μονορούφι.
O ανθρωπάκος τον κοιτάει στα μάτια και ξεσπάει σε λυγμούς.
– Έλα μωρέ, πλάκα σου έκανα! του λέει ο άλλος. Μη κλαις θα σου παραγγείλω άλλο ποτό!
– Δεν κλαίω γι’αυτό, αποκρίνεται ο ανθρωπάκος, αλλά σήμερα ήταν η χειρότερη μέρα της ζωής μου….
Το πρωί με πήρε ο ύπνος και άργησα να πάω στη δουλειά μου. Το αφεντικό είχε τις κακές του και με απέλυσε.
Βγαίνοντας από το γραφείο για να πάρω το αμάξι μου, διαπιστώνω ότι μου το έχουν κλέψει.
Γυρνάω σπίτι με ταξί και λίγο αργότερα συνειδητοποιώ ότι ξέχασα το πορτοφόλι και τις πιστωτικές μου κάρτες στο ταξί.
Μπαίνωντας σπίτι, βρίσκω σημείωμα από τη γυναίκα μου που λέει ότι με εγκαταλείπει για πάντα.
Σαν τρελός φεύγω από το σπίτι κι’ έρχομαι σ’ αυτό εδώ το μπαρ και πάνω που σκεφτόμουνα να βάλω ένα τέρμα στη ζωή μου, εσύ έρχεσαι ξαφνικά και μου πίνεις το δηλητήριο…
—————————————-
Ένας παπάς σε ένα μικρό χωριό εξηγεί σε έναν φίλο του πόσο στενοχωρημένος είναι που του έκλεψαν το ποδήλατο.Εκείνος του απαντάει: «Ξέρω έναν σίγουρο τρόπο να το πάρεις πίσω! Απλά την Κυριακή στη Λειτουργία κάνε κήρυγμα για τις 10 Εντολές και δώσε ιδιαίτερη έμφαση στο «Ου Κλέψεις». Ο κλέφτης θα νιώσει τύψεις και θα σου το επιστρέψει!»
Ο παπάς ενθουσιάστηκε με την ιδέα και αποφάσισε να κάνει κήρυγμα για τις 10 Εντολές.
Την Κυριακή μετά την Λειτουργία περνάει ο φίλος του παπά έξω από την εκκλησία και τον βλέπει περιχαρή να ετοιμάζεται να ξεκινήσει με το ποδήλατό του!
«Έπιασε το κόλπο τελικά; Όταν είπες για το «Ου κλέψεις»μετάνιωσε και το επέστρεψε ο κλέφτης;», τον ρωτάει.
«Όχι», απαντάει ο παπάς, «δεν χρειάστηκε να φτάσω στο «Ου κλέψεις»! Όταν είπα το «Ου μοιχεύσεις» θυμήθηκα πού το είχα αφήσει»!!!
—————————————–
Πρώτο μάθημα στη σχολή Ιατρικής. Όλοι οι φοιτητές είναι ψαρωμένοι και αγωνιούν. Κάποια στιγμή μπαίνει μέσα ο καθηγητής, συστήνεται, κάνει μια περιγραφή του μαθήματος και αρχίζει παράδοση, λέγοντας ότι σήμερα θα διδάξει «μια πρωταρχικά σημαντική αρχή της Ιατρικής».
Βγάζει από την τσάντα του έναν δοκιμαστικό σωλήνα με ούρα, βάζει θαραλλέα το δάχτυλό του μέσα και γλείφει την άκρη του δαχτύλου του. Φυσικά οι φοιτητές κοντεύουν να ξεράσουν.
Ο καθηγητής ζητάει να περάσει ο δοκιμαστικός σωλήνας από όλους τους φοιτητές και να κάνουν όλοι το ίδιο. Πανικός στο αμφιθέατρο! Μορφασμοί αηδίας, φωνές αποτροπιασμού, εμετοί…
Όταν ο δοκιμαστικός σωλήνας περνάει από όλους, ο καθηγητής αναφωνεί: «Λοιπόν, σήμερα μάθατε την πρώτη αρχή της διάγνωσης, δηλαδή την δύναμη της παρατήρησης. Βλέπετε,» λέει ο καθηγητής θριαμβευτικά, «εγώ βούτηξα το ΜΕΣΑΙΟ δάχτυλο στα ούρα, αλλά έγλειψα τον ΔΕΙΚΤΗ μου»!!!!!!!
————————————-
Δύο ομοφυλόφιλοι παντρεύονται και θέλουν να αποκτήσουν παιδί. Κάνει, λοιπόν, ο ένας από αυτούς έρωτα με μία γυναίκα και την αφήνει έγκυο, κάνοντας συμφωνία μαζί της να τους δώσει το μωρό όταν γεννηθεί. Εννιά μήνες μετά, οι γκέι βρίσκονται στη θερμοκοιτίδα του μαιευτηρίου, όπου όλα τα μωρά κλωτσάνε και κλαίνε, εκτός από ένα.
Ο ένας από τους δύο ρωτάει τη νοσοκόμα: «Αδελφή, ω αδελφή, ποιο είναι το παιδί μας;»
Εκείνη, ενοχλημένη από την όλη κατάσταση τους λέει απρόθυμα, «Το ήσυχο».
Ο γκέι της λέει: «Είδατε; Τόσο ήρεμο και γαλήνιο!»
Κι εκείνη:»Ναι; Περιμένετε να του βγάλω την πιπίλα από τον κώλο και θα δούμε!»
———————————
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα σπερματοζωάριο με το όνομα Στάνλευ, που ζούσε μέσα σε έναν διάσημο ηθοποιό του Χόλυγουντ. Ο Στάνλευ ήταν ένα πολύ υγιές σπερματοζωάριο. Έκανε καθημερινά σκληρή γυμναστική και κρατιόταν σε φόρμα, τη στιγμή που τα άλλα σπερματοζωάρια απλώς καθόντουσαν νωχελικά.
Μια μέρα, ένα σπερματοζωάριο ρώτησε τον Στάνλευ γιατί ήθελε να κρατιέται σε φόρμα.
«Άκου να δεις συνάδελφε», απάντησε ο Στάνλευ, «μόνο ένα σπερματοζωάριο αφήνει έγκυο τη γυναίκα, και όταν έρθει αυτή η ώρα, αυτό το σπερματοζωάριο θα είμαι ΕΓΩ!»
Λίγες μέρες αργότερα, τα σπερματοζωάρια άρχισαν να ζεσταίνονται, και ήταν φανερό ότι πλησίαζε η ώρα τους να φύγουν.Εξαπολύθηκαν αιφνιδίως και, όπως ήταν αναμενόμενο, ο Στάνλευ ήταν πολύ πιο μπροστά από τους άλλους.
Ξαφνικά, ο Στάνλευ σταμάτησε, έστριψε επιτόπου και άρχισε να κολυμπάει με όλη του τη δύναμη, φωνάζοντας:
«ΟΛΟΙ ΠΙΣΩ! ΟΛΟΙ ΠΙΣΩ! ΕΙΝΑΙ Μ…ΚΙΑ!»
———————————
Δύο κυρίες βρίσκονται στην αίθουσα αναμονής του κτηνιάτρου.
«Εσείς τι κάνετε εδώ;», ρωτάει η πρώτη την δεύτερη.
«Το γατάκι μου πηγαίνει συνεχώς στο καθιστικό και γδέρνει τα έπιπλα, οπότε το έφερα για να του βγάλει ο γιατρός τα νύχια.», απαντά αυτή. «Εσείς;»
«Ω, το κουταβάκι μου. Κάθε φορά που σκύβω με καβαλάει από πίσω»
«Α, και θα του κάνετε στείρωση;»
«Όχι καλέ, κι εγώ τα νύχια θα του κόψω!!!»
———————————-
Ένα ζεύγος ταξιδεύει με το αυτοκίνητο, όταν βλέπουν στην άκρη του δρόμου ένα χτυπημένο κουνάβι. Σταματάνε, η κυρία κατεβαίνει και το φέρνει μέσα στο αυτοκίνητο.
«Κοίτα το, τρέμει. Πρέπει να κρυώνει. Τι να κάνω;», ρωτάει τον σύζυγο.
«Βαλ’το ανάμεσα στα πόδια σου», της απαντά αυτός.
«Και η μυρωδιά;»
«Κράτα του τη μύτη!!!»
—————————–
Πριν από πολλούς αιώνες, ο τότε Πάπας αποφάσισε ότι όλοι οι Εβραίοι θα έπρεπε να απομακρυνθούν από την Ιταλία. Φυσικά, η εβραϊκή κοινότητα αντέδρασε έντονα και τελικά ο Πάπας συμβιβάστηκε: Συμφώνησε να αντιμετωπίσει σε ένα debate ένα μέλος της εβραϊκής μειονότητας. Αν ο Εβραίος κέρδιζε, ο λαός του θα παρέμενε στο Βατικανό. Αλλιώς, θα εγκατέλειπε τη χώρα. Οι Εβραίοι σκέφτηκαν να στείλουν έναν από τους γηραιότερους και σοφώτερους άνδρες της κοινότητας, ο οποίος, ωστόσο, δεν μιλούσε καμία άλλη γλώσσα πλην των Εβραϊκών. Έτσι, ο Πάπας δέχτηκε το debate να γίνει στη νοηματική γλώσσα.
Η μεγάλη μέρα έφτασε! Ο Εβραίος και ο Πάπας κλείστηκαν σε ένα δωμάτιο και κάθισαν αντικρυστά. Για ένα λεπτό κανείς δεν κουνήθηκε. Τότε, ο Πάπας σήκωσε το χέρι του με υψωμένα τα τρία μεσαία δάχτυλα. Η απάντηση του Εβραίου ήταν να υψώσει το χέρι του με υψωμένο τον δείκτη.
Μετά, ο Πάπας σχημάτισε με το δάχτυλό του έναν κύκλο στον αέρα πάνω από το κεφάλι του. Ο Εβραίος έδειξε με το χέρι του το έδαφος.
Μετά ο Πάπας έβγαλε ένα πρόσφορο και ένα ποτήρι κρασί. Αμέσως, ο Εβραίος έβγαλε από την τσέπη του ένα μήλο και το ακούμπησε στο τραπέζι.
Εκείνη τη στιγμή ο Πάπας ανακοίνωσε: «Παραδέχομαι την ήττα μου. Αυτός ο άνδρας είναι πραγματικά πολύ καλός!»
Όταν βγήκαν από την αίθουσα, οι καρδινάλιοι ρώτησαν τον Πάπα τι έγινε εκεί μέσα. Ο Πάπας απάντησε: «Πρώτα του έδειξα τρία δάχτυλα, τα οποία συμβόλιζαν την Αγία Τριάδα. Αυτός απάντησε δείχνοντάς μου ένα δάχτυλο,για να μου υπενθυμίσει ότι δεν παύει να υπάρχει ένας και μόνο Θεός, κοινός στις θρησκείες μας. Μετά σχημάτισα με το δάχτυλο έναν κύκλο, για να του δείξω ότι ο Θεός κατοικεί στους Ουρανούς, κι αυτός μου έδειξε τη Γη, δείχνοντας ότι ο Θεός είναι και εδώ, μαζί μας. Τέλος, έβγαλα το πρόσφορο και το κρασί για να δείξω ότι ο Θεός μας σώζει από τις αμαρτίες μας, και αυτός έβγαλε ένα μήλο, για να τονίσει το προπατορικό αμάρτημα! Είχε μια απάντηση για όλα! Τι να έκανα;»
Στο μεταξύ, οι Εβραίοι πανηγύριζαν! Περικύκλωσαν τον σωτήρα τους και τον ρώτησαν τι είχε γίνει εκεί μέσα. Αυτός είπε: «Κοιτάξτε, πρώτα μου είπε ότι οι Εβραίοι έχουμε τρεις μέρες για να εγκαταλείψουμε την Ιταλία. Του απάντησα ότι ούτε ένας δεν θα έφευγε. Μετά μου είπε ότι θα καθάριζε ολόκληρη την περιοχή από τους Εβραίους. Του είπα ότι θα μείνουμε εδώ που είμαστε. Μετά…δεν ξέρω. Έβγαλε το μεσημεριανό του και έκανα κι εγώ το ίδιο!»
Ο άνθρωπος του μετρό 